ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 454

บทที่ 454 อริยะดับสูญ ไล่ล่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ

ล้างบางเหล่าอริยะ!

เหล่าเทพเซียนพลันแตกตื่น พวกเขาคิดมาโดยตลอดว่าอริยะล้วนเล่นละครกันอยู่ ไม่นึกเลยว่าจะมีเจตนาเข่นฆ่ากันจริงๆ

ยอดแม่ทัพเทพขมวดคิ้วถาม “จริงหรือ อาจเป็นเพียงการข่มขวัญกระมัง”

ฟางเหลียงเอ่ยเสียงขรึม “เมื่อสมบัติชิ้นนี้ถูกเซ่นสรวง โลกาสิ้นสำเนียง จะเกิดผลสะท้อนกลับเข้าหาตัวอริยะ ย่อมมิใช่เพียงการข่มขวัญแน่นอน”

พระราชวังเทียมเมฆาตกอยู่ในความเงียบงัน

หากว่าเทพสูงสุดหนานจี๋และเจ้านิกายเทียนเจวี๋ยเป็นผู้ใช้สมบัตินี้ก็ดีไป แต่ถ้าหากผู้ถือครองสมบัติชิ้นนี้คือฝูซีเทียนและเจ้าแม่หนี่ว์วา เช่นนั้นวังสวรรค์ก็จบสิ้นแล้ว!

ความสิ้นหวังเริ่มแพร่กระจายไปทั่ว เทพเซียนทุกคนล้วนรู้สึกไม่สบายใจ

….

หลังเสร็จสิ้นการแสดงธรรมในครั้งก่อน เวลาก็ผ่านพ้นไปอีกยี่สิบปี

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน หานเจวี๋ยกำลังฝึกบำเพ็ญ

[ตรวจสอบพบว่าเจ้านิกายเทียนเจวี๋ยอริยะมรรคาสวรรค์กำลังใช้งานยอดสมบัติมรรคาสวรรค์อำมหิต เร่งปฏิกิริยามหาเคราะห์ ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง เข้าสู่เคราะห์นที ขัดขวางเจ้านิกายเทียนเจวี๋ย จะได้รับโอกาสยกระดับระบบหนึ่งครั้ง]

[สอง เก็บตัวบำเพ็ญ หลีกห่างการต่อสู้แย่งชิงในมหาเคราะห์ จะได้รับโอกาสยกระดับอาณาเขตเต๋าหนึ่งครั้ง]

นี่คือสิ่งใดกัน

ช่างเถอะ ไม่สำคัญหรอก!

หานเจวี๋ยเลือกตัวเลือกที่สองทันที

[เริ่มยกระดับอาณาเขตเต๋า]

หานเจวี๋ยเบิกบานใจยิ่งนัก หลังจากอาณาเขตเต๋ายกระดับ เขาก็จะปลอดภัยยิ่งขึ้น

ครั้งนี้ ค่ายกลอาณาเขตเต๋าก็คงจะยกระดับขึ้นไปถึงระดับอริยะแล้วกระมัง

คราวนี้ หากอริยะต้องการจะบุกเข้ามาก็ทำไม่ได้แล้ว เขาก็จะฝึกบำเพ็ญได้อย่างสบายใจเสียที

การยกระดับอาณาเขตเต๋าต้องใช้เวลา หานเจวี๋ยก็ไม่ได้รออยู่ว่างๆ บำเพ็ญต่อไป

เข้าสู่ปีที่สอง

ขณะที่กำลังบำเพ็ญอยู่นั้นจู่ๆ หานเจวี๋ยก็ลืมตาขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด จิตใจเขาไม่สงบเอาเสียเลย รู้สึกหดหู่อย่างน่าประหลาด

เขาสังเกตเห็นว่าเหล่าศิษย์สำนักซ่อนเร้นที่อยู่นอกถ้ำก็เป็นแบบนี้เช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้น ข้ารู้สึกหดหู่เหลือเกิน”

“พวกเจ้าก็เหมือนกันหรือ”

“ความรู้สึกเช่นนี้…แดนเซียนเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว! พูดให้ชัดเจนคือมรรคาสวรรค์เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว”

“จะมีเภทภัยมากล้ำกรายพวกเราอีกหรือไม่”

“ไม่อาจรู้ได้ เจ้าสำนักยังไม่ออกมาเลย เจ้าจะกลัวอะไร”

….

เมื่อได้ยินบทสนทนาจากด้านนอก หานเจวี๋ยก็ขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ขณะที่กำลังจะใช้ระบบวิวัฒนาการ จู่ๆ เกาะสำนักซ่อนเร้นก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง รุนแรงยิ่งกว่าการโจมตีจากสิ่งอัปมงคลเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา

คลื่นทะเลริมเกาะซัดโถมอย่างบ้าคลั่ง บรรพตโยกคลอน เศษหินนับไม่ถ้วนร่วงกราวลงมา

ม่านตาหานเจวี๋ยพลันหดตัว พลังเวทมหาศาลครอบคลุมอาณาเขตเต๋าเอาไว้ ควบคุมทุกสิ่งให้มั่นคง

เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่ามีแรงโจมตีอันน่าพรั่นพรึงกวาดม้วนผ่านเกาะสำนักซ่อนเร้น ม้วนพาเกาะสำนักซ่อนเร้นไปยังทิศทางที่ไม่รู้จัก

[ฉิวซีไหลต้องการเข้าฝันท่าน จะยอมรับหรือไม่]

หานเจวี๋ยเมินเฉยไปตรงๆ เกาะสำนักซ่อนเร้นกำลังมีปัญหา เขาตอบรับการเข้าฝันไม่ได้

ข้อความเริ่มส่งมาอย่างถี่รัว

หานเจวี๋ยลอบสบถ

คนผู้นี้ทำตัวมีปัญหาเสียจริง เซ้าซี้เช่นนี้ใช่บุคลิกของผู้ที่เป็นอริยบุคคลเสียที่ไหน

หานเจวี๋ยถามในใจ ‘เป็นสิ่งใดที่กำลังโจมตีเกาะสำนักซ่อนเร้นอยู่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยสี่พันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

ราคาระดับนี้…

อริยะเป็นแน่!

[เจ้าแม่หนี่ว์วาดับสูญ พลังทำลายล้างที่เกิดจากการระเบิดของอริยะมรรคาสวรรค์กวาดม้วนเข้าใส่เกาะสำนักซ่อนเร้น]