ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 456

บทที่ 456 จ้าวอวิ๋นแห่งสำนักซ่อนเร้น ต่อสู้ตัดสิน

“ขอบคุณสำหรับความเข้าใจของเจ้าแม่ ข้าจะคัดเลือกผู้มีจิตเมตตาอารีมีใจโอบเอื้อต่อสรรพสัตว์มาสืบทอดตำแหน่งอริยะแน่นอน”

หานเจวี๋ยประสานหมัดกล่าววาจา น้ำเสียงสัตย์ซื่อจริงจังอย่างยิ่ง

เจ้าแม่หนี่ว์วายิ้มบางๆ เอ่ยขึ้นว่า “เรื่องนี้ละไว้เช่นนี้ก่อนเถอะ จากนี้มรรคาสวรรค์จะไร้ซึ่งหนี่ว์วาแล้ว เจ้ายังคงต้องพึ่งพาตัวเอง ข้าไม่สามารถก้าวก่ายเรื่องของมรรคาสวรรค์ได้ จะเป็นการละเมิดต่อมหามรรค”

หานเจวี๋ยพยักหน้ารับคำ “เข้าใจแล้ว ข้าก็ไม่กล้ารบกวนเจ้าแม่เช่นกัน”

เจ้าแม่หนี่ว์วาโบกแขนเสื้อ ความฝันพลันสลายลง

จิตนึกคิดของหานเจวี๋ยกลับสู่ความเป็นจริง

เขาพรูลมหายใจยาวๆ ออกมาคราหนึ่ง

อริยะช่างเล่นเกมเป็นจริงๆ แต่ละแผนต่างลึกล้ำขึ้นเรื่อยๆ ผู้ใดจะคาดถึงว่าหนี่ว์วามิได้ดับสูญอย่างแท้จริง เหล่าอริยะล้วนมิมีผู้ใดทราบ!

‘ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม อย่างน้อยข้าก็ไม่ได้รับตำแหน่งอริยะมรรคาสวรรค์และไม่ได้พึ่งพาอริยะ เช่นนี้ก็นับว่าประสบความสำเร็จแล้ว’

หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ จนถึงตอนนี้ เขายังคงมิได้ล่วงเกินอริยะเลยเว้นก็แต่อริยะมิ่งจี และผู้ที่ล่วงเกินอริยะมิ่งจีคือเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ เกี่ยวข้องอันใดกับตัวเขาหานเจวี๋ยเล่า

หานเจวี๋ยถอนหายใจคราหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรดี

ทุกสิ่งล้วนจัดการอย่างเหมาะสม แม้แต่อริยะก็จัดการได้หมดแล้ว สิ่งที่หานเจวี๋ยต้องทำในตอนนี้คือบำเพ็ญตบะต่อ พยายามกลายเป็นผู้ทรงพลังไร้พ่ายในหมู่ผู้ที่ต่ำกว่าระดับอริยะให้ได้ก่อนเข้าสู่แดนเซียน ต่อให้ทำไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร หากอยู่ภายในอาณาเขตเต๋าอริยะก็ล้วนฝ่าเข้ามาไม่ได้

ช้าก่อน

ยังมีจุดที่ต้องระวังอยู่

‘ค่ายกลของอาณาเขตเต๋าสามารถสกัดกั้นการบุกรุกของอริยะมรรคาสวรรค์ได้อย่างสมบูรณ์หรือไม่’ หานเจวี๋ยถามในใจ

[ไม่สามารถสกัดกั้นได้หากอริยะอริยะมรรคาสวรรค์บุกเข้ามาพร้อมกันหลายคน]

เปลือกตาหานเจวี๋ยกระตุกไม่หยุด

ยังไม่ปลอดภัยสินะ

ดูเหมือนก่อนที่อาณาเขตเต๋าจะยกระดับอีกครั้ง ยังไม่อาจล่วงเกินอริยะได้ ต้องปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยความนบน้อมเกรงใจและตื่นตัวอยู่เสมอ

หานเจวี๋ยส่ายหน้าหลุดขำ แล้วบำเพ็ญต่อ

….

เรื่องหนี่ว์วาดับสูญส่งผลให้สรรพสิ่งภายใต้มรรคาสวรรค์บ้าคลั่งยิ่งขึ้น หลังจากสรรพสิ่งทราบว่าอริยะมิได้เป็นอมตะคงกระพัน ความกล้าก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ล้วนต้องการแย่งชิงโชควาสนาอันยิ่งใหญ่ในมหาเคราะห์ ถึงขั้นที่ต้องการจะพิสูจน์มรรคกลายเป็นอริยะด้วย!

วังสวรรค์และเผ่ามนุษย์ยุติสงครามแล้ว แต่กลุ่มอิทธิพลต่างๆ ที่สนับสนุนพวกเขากลับเริ่มเข่นฆ่ากันอย่างบ้าคลั่ง ที่มีแค้นก็ทำไปเพื่อชำระแค้น ที่ไม่มีแค้นก็ทำไปเพื่อแย่งชิงทรัพยากร แดนเซียนพลันโกลาหลวุ่นวายยิ่งขึ้นในชั่วขณะ

ในชั่วขณะนั้น มีกลุ่มอิทธิพลมากมายที่โผล่ออกมาเรื่อยๆ และมีผู้ทรงพลังที่สร้างชื่อเสียงดังก้องไปทั่วหล้าเพิ่มมากขึ้น

ส่วนเผ่าสวรรค์ ขณะนี้กลับเงียบหายไปอย่างไร้ร่องรอย

แดนต้องห้ามอันธการก็เริ่มไม่สงบสุขขึ้นมาแล้วเช่นกัน

เวลาผ่านไปสี่สิบห้าปี เกาะสำนักซ่อนเร้นเผชิญกับการโจมตีจากดวงจิตอัปมงคลอีกครั้ง

หานเจวี๋ยปล่อยดวงจิตอัปมงคลเข้ามาตรงๆ จากนั้นก็ให้จ้าวอวิ๋นต่อสู้กับดวงจิตอัปมงคลดวงนี้

จ้าวอวิ๋นคือองครักษ์คนใหม่ ผลงานที่จำลองขึ้นจากสือตู๋เต้า!

นี่คือศึกแรกของจ้าวอวิ๋น เขายกมือขึ้นมา บดอัดดวงจิตอัปมงคลลงบนหาดทรายตรงๆ จนไม่อาจขยับเขยื้อนได้ เหล่าศิษย์สำนักซ่อนเร้นที่แอบมองอยู่ล้วนตกตะลึงจนตาค้าง

องครักษ์ใหม่รายนี้เก่งกาจกว่าหลี่ว์ปู้และหม่าเชาเสียอีก!

หลังจากปราบดวงจิตอัปมงคลลงได้ ดวงจิตประหลาดก็ลอยเข้าไปกลืนกินทันที เสริมพลังให้กับตัวมันเองอีกครั้ง

เหล่าศิษย์สำนักซ่อนเร้นมองไม่เห็นดวงจิตประหลาด หลงนึกไปว่าเป็นพลังเวทบางอย่างของจ้าวอวิ๋นที่ทำให้ดวงจิตอัปมงคลมลายหายไป

หลังจัดการดวงจิตอัปมงคลแล้ว จ้าวอวิ๋นก็กลับขึ้นไปบนต้นฝูซังด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ปักหลักเฝ้าอยู่หน้าวังวนมิติ

รูปโฉมของสือตู๋เต้าไม่น่าเกรงขามเท่าจู่ถู ถึงขั้นที่ดูอ่อนแอเสียด้วยซ้ำ ทว่าแววตาของเขาเยียบเย็นอย่างยิ่ง ทำให้ผู้คนไม่กล้าสบสายตา

อีกด้านหนึ่ง

ภายในถ้ำเทวาฟ้าประทาน หานเจวี๋ยมีสีหน้าเป็นกังวล

ดวงจิตอัปมงคลในครานี้ดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าแต่ก่อนมากนัก หากเป็นเช่นนี้ต่อไป พื้นที่ของแดนต้องห้ามอันธการคงเต็มไปด้วยดวงจิตอัปมงคลจริงๆ

หากวันใดมีดวงจิตอัปมงคลที่อยู่เหนือกว่าอริยะมรรคาสวรรค์โผล่มา แบบนั้นคงไม่ดีแน่

หานเจวี๋ยขับเคลื่อนเกาะสำนักซ่อนเร้นอีกครั้ง หากมีความเกี่ยวข้องบางอย่างกับดวงจิตอัปมงคลเข้า เช่นนั้นคงจะแย่

หลายวันผ่านไป เกาะสำนักซ่อนเร้นหยุดลงแล้ว

หานเจวี๋ยบำเพ็ญต่อไป มุ่งสู่ระดับเซียนทองต้าหลัวระยะสมบูรณ์

….

แดนเซียน ริมฝั่งทะเลไร้ขอบเขต มีชะง่อนผากั้นอยู่ริมทะเล ราวกับจะปิดกั้นท้องทะเลไว้ที่นี่

บนชะง่อนผามีเงาร่างยืนอยู่สองร่าง

เป็นโจวฝานและซูฉี

โจวฝานสวมชุดสีดำ สวมกวานหยกมังกรดำไว้บนศีรษะ ถือกระถางสำริดใบหนึ่งด้วยมือข้างเดียว ไอสังหารคละคลุ้ง

ซูฉีก็สวมชุดสีดำเช่นเดียวกัน เพียงแต่เขาปล่อยผมแผ่สยาย สองตามืดดำ บนหน้าผากมีอักขระแปลกประหลาดเคลื่อนไหวคืบคลานอยู่

เมื่อเห็นสถานการณ์ของจักรพรรดิสวรรค์แล้ว หานเจวี๋ยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ฉิวซีไหลทำตามที่รับปากไว้จริงๆ เพียงแต่จักรพรรดิสวรรค์ไปแดนเทพหวนปัจฉิมแล้วจะมีอันตรายหรือไม่

ต้องคำนวณเพื่อไปเข้าฝันสักหน่อยแล้ว

หานเจวี๋ยสังเกตเห็นว่าในที่สุดโม่จู๋ก็มีความเคลื่อนไหวแล้ว ก่อนหน้านี้ได้ทราบว่าโม่จู๋ถูกนิกายเหรินรับตัวไว้เป็นศิษย์ และถูกหลี่มู่อีรับไว้ ตอนนี้ร่ำเรียนวิชายุทธ์ไร้สิ้นสุด ก็นับว่าเป็นโอกาสดีอย่างหนึ่ง

หากว่าหลี่มู่อีแค่ต้องการดึงหานเจวี๋ยไปเข้าพวก เกรงว่าโม่จู๋คงสิ้นชีพในแดนเซียนไปนานแล้ว

สำหรับภรรยาสาวคนนี้ หานเจวี๋ยหวังให้นางได้อยู่ดี แต่ก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจจนเกินไป

ในอดีตเขาเคยรั้งนางไว้แล้ว นางดึงดันจะจากไป ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ต้องรับผิดชอบต่อทางเลือกของตนเอง

เวลาสามารถเจือจางทุกสิ่งได้ และสามารถพิสูจน์ทุกอย่างได้เช่นกัน

ห้าวันผ่านไป

หานเจวี๋ยวางหนังสือแห่งความโชคร้ายลง ถามในใจ ‘มีอริยะอยู่ใกล้ๆ จักรพรรดิสวรรค์หรือไม่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยสองพันล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการ!

[มี]

หานเจวี๋ยรู้สึกหงุดหงิด เหตุใดยังมีอยู่อีกเล่า

หรือว่าฉิวซีไหลจะติดตามจักรพรรดิสวรรค์อยู่ตลอด

ช่างเถิด ค่อยไปเข้าฝันวันหลังแล้วกัน

หานเจวี๋ยเตรียมบำเพ็ญตบะต่อ

ในเวลานี้เอง เขาพลันสัมผัสถึงกลิ่นอายทรงพลังบางอย่างที่ใกล้เข้ามาได้

มาจากต้นฝูซัง!

วังวนมิติ!

ในเวลาเดียวกัน บนต้นฝูซัง จ้าวอวิ๋นและหม่าเชาลุกขึ้นพร้อมกัน มาขวางอยู่ด้านหน้าวังวนมิติ ภายในวังวนมีดวงตาเย็นชาคู่หนึ่งปรากฏขึ้น

“ไม่คิดเลยว่าจะจับผลัดจับผลูค้นพบเขตมิติแห่งหนึ่งเข้า ใช้สร้างอาณาเขตเต๋าของข้าได้พอดี!”

น้ำเสียงเย้ยหยันแว่วออกมาจากวังวนมิติ

………………………………………………………………