ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 461

บทที่ 461 บัววายุกระจ่างไร้ร่องรอย ผลกุศลสำเร็จเป็นอริยะ

ใช้เวลาตระหนักมรรคอยู่เกือบสิบปีเต็ม ในที่สุดหานเจวี๋ยก็สร้างมหามรรคที่เป็นของตนได้สำเร็จ

ทันทีที่รู้แจ้งถึงมหามรรคแห่งตนแล้ว กลิ่นอายทั่วร่างของหานเจวี๋ยก็พลันแปรเปลี่ยน ไอดำสายหนึ่งพัวพันอยู่รอบกายเขา ทำให้ดวงจิตประหลาดตกใจจนไม่กล้าเข้าใกล้ ซุกอยู่ในมุมตัวสั่นงันงก

และในเวลาเดียวกันนี้

ท่ามกลางความมืดมิดมีรัศมีแสงวงหนึ่งปรากฏขึ้น และค่อยๆ แผ่ขยายออกไปอย่างต่อเนื่อง

มีเงาร่างปรากฏขึ้นท่ามกลางความมืดมิดทีละร่างๆ มองไปทางรัศมีแสงที่อยู่ไกลออกไป

“มหามรรควิถีใหม่หรือ”

“ทำนายไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าเป็นผู้ใดที่รังสรรค์ขึ้น”

“อาจจะเป็นมหามรรคที่วิวัฒนาการขึ้นตามธรรมชาติ”

“ยังคงต้องรอให้ถึงงานชุมนุมรวมวิถีครั้งต่อไป หรือนานกว่านั้น มหามรรควิถีนี้ถึงจะสามารถบัญญัติกฏเกณฑ์ของตน ก่อกำเนิดสิ่งมีชีวิตในวงจรของตนได้”

“พวกเจ้าต้องการมหามรรคนี้เช่นนั้นหรือ หากมหามรรคนี้สรรสร้างขึ้นโดยผู้บำเพ็ญจริงๆ ระวังจะเสียเวลาเปล่า”

“รอดูกันไปเถิด”

….

หานเจวี๋ยไม่ทราบเลยว่าในขณะที่ตนสรรสร้างมหามรรค ภายในส่วนลึกของความมืดมิดที่ไม่ทราบชื่อเรียกมีโชควาสนาใหม่ปรากฏขึ้นแล้ว

เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น

เขารับรู้ได้ว่ามีอำนาจแห่งมหามรรควิถีใหม่อยู่ภายในจักรวาลโลกดารา รูปร่างคล้ายหมอกดำ ปะทุพลุ่งพล่านอยู่บริเวณชายขอบ

มหามรรควิถีนี้ผสานอัตลักษณ์ของร่างจำลองเทพมารทั้งแปดตนที่เขาถือครองไว้

เทพมารขุนพลสวรรค์ เทพมารนวอันธการ เทพมารวาตะวิปโยค เทพมารเงาไพศาล เทพมารสุญตา เทพมารฟ้ากระจ่าง เทพมารวารีแช่มช้อย เทพมารสิ้นแสง!

ภายภาคหน้า เขายังสามารถเรียนรู้ร่างจำลองเทพมารตนที่เหลือ นำมาเพิ่มโชควาสนาแก่มหามรรคให้มากขึ้นกว่าเดิม

มหามรรคนี้คือสิ่งที่มิเคยปรากฏมาก่อน และเป็นมหามรรคที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรที่สุด เนื่องจากมันผสานรวมอัตลักษณ์ของมหามรรคอื่นๆ ไว้

“เรียกว่ามหามรรคเอกอุบัติแล้วกัน”

หานเจวี๋ยพึมพำกับตัวเอง ตั้งชื่อให้มหามรรควิถีใหม่

เอก คือเป็นเอกเลิศล้ำ เป็นเอกเหนือมหามรรคสามพันวิถี

อุบัติ คือการก่อเกิดจากรากฐาน อุบัติขึ้นจากมหามรรคสามพันวิถี

หลังจากผสานรวมมหามรรคทั้งสามพันเข้าด้วยกันแล้ว จึงก่อเกิดเป็นมหามรรคสามพันวิถี!

ท่ามกลางความมืด หานเจวี๋ยรับรู้ได้ว่ามหามรรคเอกอุบัติกำลังตอบรับตน ยอมรับนามแห่งมหามรรคนี้แล้ว

[ตรวจสอบพบว่าท่านสรรสร้างมหามรรคขึ้นเป็นครั้งแรก ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง แสดงธรรมเผยแพร่มรรค ให้สรรพสิ่งฝึกฝนมหามรรคเอกอุบัติ จะได้รับสืบทอดพลังวิเศษหนึ่งครั้ง ชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ยอดสมบัติหนึ่งชิ้น]

[สอง เก็บตัวบำเพ็ญ ไม่เปิดเผยการมีอยู่ของมหามรรคเอกอุบัติ จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ได้รับของล้ำค่าฟ้าดินแบบสุ่มหนึ่งชิ้น]

ผู้เฒ่ายังเรียนรู้ได้ไม่แตกฉาน แล้วจะเผยแพร่มรรคได้อย่างไร!

หานเจวี๋ยเลือกตัวเลือกที่สองทันที

ทันทีที่เผยแพร่มหามรรคออกไป ต้องดึงดูดความสงสัยของอริยะระดับมหามรรคและดวงจิตมหามรรครวมถึงนักพรตเต๋าผู้หลุดพ้นเป็นแน่ แล้วหานเจวี๋ยเองก็มิใช่คนโง่ด้วย

[ท่านเลือกเก็บตัวบำเพ็ญ ได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ได้รับของล้ำค่าฟ้าดินแบบสุ่มหนึ่งชิ้น]

[ยินดีด้วยท่านได้รับบัววายุกระจ่างไร้ร่องรอย]

[บัววายุกระจ่างไร้ร่องรอย: สิ่งมีชีวิตก่อนกำเนิดฟ้า ดำดินไร้ร่องรอย หว่านเมล็ดได้นับพันล้าน ก่อเกิดปราณฟ้าประทานมากมายมหาศาล]

ไม่เลวเลย เอาไปปลูกไว้นอกเกาะสำนักซ่อนเร้นได้ ยกระดับปราณฟ้าประทานในละแวกนี้

ส่วนภายในอาณาเขตเต๋า ไม่จำเป็นต้องยกระดับปราณฟ้าประทานอีก ที่มีอยู่แต่เดิมก็หนาแน่นเต็มที่แล้ว

พอดีนัก ต่อไปเหล่าศิษย์และชาวเผ่าเอกาสามารถอาศัยอยู่ด้านนอกได้ ส่วนเกาะสำนักซ่อนเร้นก็เก็บซ่อนไว้ในที่มิดชิด ใช้หลบหนียามฉุกเฉิน

การบำเพ็ญในปัจจุบันของหานเจวี๋ยไม่ต้องการพลังวิญญาณและปราณฟ้าประทานแล้ว เพียงต้องดูดซับแรงกรรมจากบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักรเท่านั้น