ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 555

บทที่ 555 สำนักไร้วิถีล่มสลาย สามพันปี

หลังจากผู้สดับธรรมทั้งหมดในวังไร้วิถีจากไป หานเจวี๋ยจึงหันหลังเดินเข้าไปในวังไร้วิถี

เทพสูงสุดอู๋ฝ่าไม่ได้ใช้ค่ายกลสกัดหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยค่อยๆ เดินเข้าไป แต่ทุกๆ ก้าวสามารถย่นระยะทางได้มากมายยิ่ง หดย่อพื้นที่ได้อย่างน่าอัศจรรย์

ในไม่ช้า เขาก็มองเห็นเทพสูงสุดอู๋ฝ่า

เทพสูงสุดอู๋ฝ่านั่งอยู่บนหอสูงแห่งหนึ่ง สูงส่งเหนือชั้น วางท่าโอหังยิ่ง เขามองหานเจวี๋ยด้วยความเหยียดหยาม

หานเจวี๋ยรับรู้ได้ชัดเจนว่ารอบข้างมีพลังลึกลับพลุ่งพล่านอยู่

คนผู้นี้กำลังกระตุ้นค่ายกล คิดจะปิดกั้นวังไร้วิถีจากโลกภายนอก

หานเจวี๋ยหยุดเท้า สูดหายใจลึกๆ คราหนึ่ง เอ่ยว่า “เทพสูงสุด ที่มาในครั้งนี้ ข้าอยากน้อมรับท่านเป็นนาย”

เทพสูงสุดอู๋ฝ่าได้ฟังก็หรี่ตาพลางถาม “จริงหรือ”

เขานึกว่าหานเจวี๋ยมาหาเรื่อง

เขาไม่ได้เชื่อคำพูดของหานเจวี๋ยไปเสียทั้งหมด

ก่อนหน้านี้หานเจวี๋ยเคยตอบโต้เขากลับมาหนึ่งฝ่ามือ เห็นได้ชัดว่าพลังไม่อ่อนด้อยเลย

หานเจวี๋ยเอ่ยว่า “ข้าอาศัยพลังพิสูจน์มรรค ไม่อยากถูกมรรคาสวรรค์ลิขิตชะตา หากเทพสูงสุดรวมมรรคาสวรรค์เป็นหนึ่งได้ สำหรับข้านับเป็นเรื่องดี ข้าจะได้สงบใจบำเพ็ญ ไม่ถูกรบกวน”

เทพสูงสุดอู๋ฝ่าถามอีกครั้ง “จริงหรือ”

“จริงแท้”

“เช่นนั้นเจ้าจงคุกเข่าลง”

หานเจวี๋ยสบถในใจ ไอ้ตัวสุนัข วางท่าผยองเสียจริงนะ

สองขาเขาเริ่มย่อโค้ง ทำท่าจะคุกเข่าลง

เพิ่งจะงอเข่า เขาก็ลงมือทันที

ร่างจำลองเทพมารตนหนึ่งพลันผุดขึ้นเหนือศีรษะหานเจวี๋ย เคลื่อนไหวดั่งสายฟ้า พุ่งเข้าใส่เทพสูงสุดอู๋ฝ่าปานเสือหิวโหยขย้ำเหยื่อ

เทพสูงสุดอู๋ฝ่าซัดฝ่ามือต้าน แต่ร่างจำลองเทพมารเคลื่อนไหวว่องไวกว่า โถมเข้าครอบคลุมเขา

เทพมารพันธนาการ!

นี่คือหนึ่งในร่างจำลองเทพมารล่าสุดหานเจวี๋ยเพิ่งทำความเข้าใจ สามารถกักขังสรรพสิ่งในฟ้าดิน ถึงขั้นที่กักขังมรรคาสวรรค์และมหามรรคได้

พลังเวทของเทพสูงสุดอู๋ฝ่าโจมตีใส่ร่างเทพมารพันธนาการ ทว่ากลับไม่เป็นผลอย่างสิ้นเชิง

สีหน้าเขาแปรเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด หยิบกระบี่ยาวส่องประกายขาวสว่างเล่มหนึ่งออกมา ในเวลานี้ หานเจวี๋ยพุ่งเข้ามา

ร่างจำลองเทพมารปรากฏขึ้นด้านหลังหานเจวี๋ยทีละตนๆ ทั้งหมดควบรวมกันอยู่บนร่างของเทพมารขุนพลสวรรค์ ร่างจำลองลำดับแรกสุด หานเจวี๋ยเงื้อหมัดชกออกไป เทพมารขุนพลสวรรค์ก็ซัดหมัดตาม

เจตนาสังหารอันน่าพรั่นพรึงถึงขีดสุดโจมตีเข้ามา เทพสูงสุดอู๋ฝ่าเบิกตากว้าง ถือกระบี่ต้านรับ

ตูม…

เงาร่างของเทพมารพันธนาการเริ่มพองขยาย ราวกับลูกโป่งที่ถูกเป่าลมเข้าไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ระเบิดออก พายุรุนแรงที่โหมขึ้นมาทำลายวังไร้วิถี ท้องฟ้าสว่างดุจกลางวันถูกฉีกกระชาก ผิวน้ำราบเรียบดุจกระจกที่ฉาบปูอยู่ด้านล่างแตกกระจาย

เมื่อมองจากด้านนอก วังไร้วิถีกำลังสั่นสะเทือน แสงรุ้งพรายพวยพุ่งออกมาจากด้านในวังไม่ขาดสาย สว่างวูบวาบ พร่างพราวโกลาหล

เหล่าอริยะภายในอาณาเขตเต๋าสำนักพุทธต่างเฝ้ารอด้วยความกระวนกระวาย

ถึงแม้จะรู้ดีว่าหานเจวี๋ยแข็งแกร่งยิ่ง แต่เรื่องแน่นอนนั้นไม่น่ากลัว น่ากลัวก็แต่เรื่องที่ไม่แน่นอน

ภายในวังไร้วิถี

เทพมารพันธนาการหายไปแล้ว พายุรุนแรงยังคงพัดหมุนอยู่ในห้องโถง มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ท้องฟ้าขาวสว่างปรากฏห้วงมิติฉีกขาดแหว่งวิ่นไปทั่ว ทำให้คนใจสั่นผวา

หานเจวี๋ยยืนอยู่บนแท่นสูง กำวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเทพสูงสุดอู๋ฝ่าไว้ในมือ

เทพสูงสุดอู๋ฝ่าถูกพลังของเหล่าเทพมารมากมายอาทิเช่น เทพมารพันธนาการ เทพมารสุญญตาและเทพมารจองจำสะกดข่มเอาไว้ เคลื่อนไหวไม่ได้

เขามองหานเจวี๋ยด้วยความหวาดผวา ถามว่า “เจ้าเป็นใครกันแน่”

เขาไม่เคยประสบกับการต่อสู้เฉกเช่นเมื่อครู่มาก่อน ร่างจำลองเหล่านั้นมีความเป็นมาอย่างไรกันแน่

หานเจวี๋ยเอ่ยนิ่งๆ ว่า “ข้าเพียงต้องการพิทักษ์ระเบียบมรรคาสวรรค์ที่บรรพชนเต๋าเหลือไว้เท่านั้น”

บรรพชนเต๋าหรือ

เทพสูงสุดอู๋ฝ่าสีหน้าแปรเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

เขากัดฟันกล่าว “ข้าคืออริยะมรรคาสวรรค์ เจ้าสังหารข้าไม่ได้ เบื้องหลังข้ามีผู้ทรงพลังอยู่ ขอเตือนให้เจ้ายอมแพ้เสีย”

หานเจวี๋ยเอ่ยถาม “ผู้ทรงพลังเบื้องหลังเจ้าแข็งแกร่งกว่าบรรพชนเต๋าหรือไม่เล่า”

เทพสูงสุดอู๋ฝ่าเงียบไป

หานเจวี๋ยเก็บมือ หายตัวไปจากห้องโถง

เขามาโผล่ในอาณาเขตเต๋าของเขตเซียนร้อยคีรีโดยตรง จากนั้นก็โยนเทพสูงสุดอู๋ฝ่าเข้าไปในคุกสวรรค์อนธการ

เพื่อป้องกันไม่ให้เทพสูงสุดอู๋ฝ่ามีโอกาสหลบหนี หานเจวี๋ยวางแผนว่าจะไม่ฝึกบำเพ็ญ แต่จะคอยจับตามองเทพสูงสุดอู๋ฝ่าไว้ตลอดเวลา!

เทพสูงสุดอู๋ฝ่าถูกสะกดไว้ เขาร้องโวยวาย “อะไรกัน เจ้าคิดจะกักขังข้าอย่างนั้นหรือ เจ้าจะขังไว้ชั่วระยะหนึ่ง หรือจะขังไปตลอดชาติกันเล่า”

หานเจวี๋ยไม่สนใจเขา