ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 587

บทที่ 587 บงการวังเทพ วางแผนอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเผชิญหน้ากับเสียงตะคอกกร้าวของหานอวี้ หานทั่วก็ส่ายหน้าพลางหลุดยิ้มออกมา

เขาไม่โกรธเลย เด็กคนนี้ไม่เข้าใจถึงความสำคัญด้านคุณสมบัติ ต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่มีทางเทียบเขาได้

หานทั่วเองก็เข้าใจในคุณสมบัติของตนเช่นกัน เขามีคุณสมบัติกายฟ้าบุพกาลแล้ว ในโลกมีคนเพียงน้อยนิดที่สามารถมาถึงระดับนี้ได้

ส่วนลูกหลานของตน สายเลือดผสมปนเปกับมนุษย์ธรรมดาอยู่เรื่อยๆ คุณสมบัติของหานอวี้ต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหนก็คงไม่แกร่งจนเกินไปนัก

หานทั่วถามอีกครั้ง “ไม่ไปกับข้าจริงๆ น่ะหรือ”

“ไม่ไป!”

“ตามใจ”

หานทั่วก็ไม่เซ้าซี้ หันหลังจากไป

หานอวี้มองแผ่นหลังของเขาที่จากไปด้วยอารมณ์ซับซ้อน จนกระทั่งเขาหายลับไปจากอีกฟากหนึ่งของเทือกเขา

“ฮึ่ม! รอข้าก่อนเถอะ!”

หานอวี้แค่นเสียง หันหลังกลับเข้าไปในถ้ำ

เขามิได้เคียดแค้นชิงชังหานทั่ว เพียงอยากพิสูจน์ให้หานทั่วเห็นว่าเขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาบรรพบุรุษ!

ไม่ถูกสิ

หานอวี้ชะงักเท้า พลันนึกถึงบรรพชนของบรรพชนท่านนั้นขึ้นมา มาถึงแดนเซียนนานถึงเพียงนี้ เขาไม่เคยพบท่านบรรพชนผู้นั้นอีกเลย

เขาสังหรณ์ใจว่า บรรพชนท่านนั้นต้องเป็นตัวตนชั้นสูงผู้หนึ่งแน่นอน!

“ข้าอยากพิสูจน์ให้ท่านผู้อาวุโสเห็นด้วยเช่นกัน”

หานอวี้ฮึกเหิมคึกคัก แววตาแน่วแน่

ในเวลาเดียวกันนี้

ณ ยอดเขาเทพปู้โจว ภายในตำหนักศิลาเรียบง่ายสามัญหลังหนึ่ง หลี่เต้าคงกำลังใช้ความคิด

“เด็กคนนี้คล้ายเจ้าสำนักมาก ก่อนหน้านี้ไม่สังเกตเห็นเลย ตระกูลหานถูกล้างบาง เหลือเพียงที่รอดมาได้…”

หลี่เต้าคงเคยทำนายถึงทายาทรุ่นหลังของหานทั่ว จึงทราบว่าตระกูลหานถูกล้างบาง

เขาพลันรู้สึกว่าที่หานอวี้รอดมาได้อาจจะมาจากความตั้งใจของหานเจวี๋ย

หรือว่าเด็กคนนี้มีคุณสมบัติแฝงเร้นที่เขามองไม่ออก ยิ่งคิดหลี่เต้าคงก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นไปได้

หานอวี้เหมือนหานเจวี๋ยเกินไปจริงๆ!

….

ผ่านไปอีกหนึ่งพันปี

หานเจวี๋ยออกจากสภาวะฝึกบำเพ็ญอย่างตรงเวลา เขานับนิ้วทำนายชะตา พบว่าหานทั่วได้พบหานอวี้แล้ว

เขานึกสนุกขึ้นมา

มีละครให้ชมแล้ว

ไม่ผิดไปจากที่คาดไว้ หานอวี้ไม่มีทางคุกคามหานทั่วได้

หานเจวี๋ยคิดไปคิดมา ตัดสินใจจะสนับสนุนหานอวี้สักหน่อย วันหน้าจะได้ใช้หานอวี้กระตุ้นหานทั่ว

แน่นอน เขาย่อมไม่เผยความคิดนี้ออกไปตรงๆ เลี่ยงไม่ให้หานอวี้คิดมาก

เขาไม่หวั่นใจเลยว่าหากหานทั่วรู้ความจริงแล้วจะฉุนเฉียวเดือดดาล เขาคอยช่วยเหลือหานทั่วทั้งในที่ลับและที่แจ้งอยู่หลายครั้ง หากเด็กคนนี้ยังเป็นหมาป่าเลี้ยงไม่เชื่องอีก ก็แค่โยนเข้าคุกสวรรค์อนธการเสีย

ในใจของหานเจวี๋ย ไม่มีวันที่ผู้อื่นจะสำคัญไปกว่าตัวเขาเอง!

นี่คือเหตุผลที่ทำให้เขามาถึงวันนี้ได้

หากเขาเป็นคนที่ใส่ใจกับทุกเรื่อง หานเจวี๋ยคงสิ้นชีพในเส้นทางการฝึกบำเพ็ญไปนานแล้ว

‘รอดูอนาคตต่อไปแล้วกัน ให้เขาฝึกบำเพ็ญด้วยตัวเองไปก่อนสักระยะ’

หานเจวี๋ยคิดเงียบๆ วันคืนยังอีกยาวไกล เขาจะใจร้อนเกินไปไม่ได้ ใช่ว่าบอกจะสนับสนุนหานอวี้แล้วก็ต้องลงมือทันที

เขาเริ่มตรวจดูจดหมาย

[หวงจุนเทียนสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากครึ่งอริยะลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[จี้เซียนเสินศิษย์ของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[จั้งกูซิงสหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[หานทั่วบุตรชายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

[จักรพรรดิเซียนวัฏจักรสหายของท่านเผชิญกับคำสาปแช่งลึกลับ]

[จักรพรรดินีผืนพิภพสหายของท่านได้รับการชี้แนะจากอริยะลึกลับ พลังมรรคเพิ่มขึ้นฉับพลัน]

[จิ่งเทียนกงสหายของท่านเนื่องจากสาปแช่งมากเกินไป เผชิญทัณฑ์สวรรค์ บังเกิดจิตมาร]

[ตี้จวินสหายของท่านเข้าสู่แม่น้ำโชคชะตา เผชิญกับการโจมตีจากดวงจิตฟ้าบุพกาลโบราณ]

….

หวงจุนเทียนล้มเหลวอย่างที่คิดเอาไว้

หานเจวี๋ยอดไม่ได้ที่จะไว้อาลัยให้เขา

ยามนี้หวงจุนเทียนเป็นครึ่งอริยะแล้ว อยู่ในแดนเซียนยากจะสิ้นชีพได้ ดังนั้นหานเจวี๋ยจึงไม่กังวลในความเป็นความตายของเขา

เขาไล่อ่านลงไป จิ่งเทียนกงเริ่มรนหาที่ตายแล้ว!

ไม่น่าเชื่อว่าคนผู้นี้จะสวมรอยเป็นเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ ได้รับผลสะท้อนกลับ