ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 595

บทที่ 595 เผ่าเทพอีกาทองเคลื่อนไหว

“ข้าไม่มีทางไปจากสำนักซ่อนเร้น” หานเจวี๋ยส่ายหน้าหลุดยิ้มออกมา

สิงหงเสวียนกะพริบตาปริบๆ นึกทวนดูอย่างละเอียด ดูเหมือนหานเจวี๋ยจะไม่เคยจากไปเพียงลำพังเลย ขนาดจะมาแดนเซียนก็ยังพาพวกนางมาด้วยกัน กลับเป็นพวกนางที่ออกจากสำนักไปตามลำพังกันทั้งสิ้น

มาถึงจุดนี้ สิงหงเสวียนถามด้วยความสงสัย “ท่านอยู่ในสำนักซ่อนเร้นมาตลอดไม่เบื่อบ้างหรือ”

หานเจวี๋ยย้อนถาม “เหตุใดต้องเบื่อ”

“ตอนนี้น่าจะมิมีผู้ใดเป็นคู่ต่อสู้ของท่านได้แล้ว ท่านไม่อยากออกไปดูโลกภายนอกหรือ”

“ภรรยา เจ้าถูกมรรคาสวรรค์ยึดร่างไปแล้วหรือ”

หานเจวี๋ยมองสิงหงเสวียนด้วยความระแวง เขากำลังลังเลอยู่ว่าควรชำระล้างสิงหงเสวียนสักรอบดีหรือไม่

สิงหงเสวียนเอ่ยด้วยความจนปัญญา “ท่านนี่นะ ขี้ระแวงเกินไปแล้ว เป็นอริยะแล้วยังจะกลัวการออกไปข้างนอกอยู่อีก”

ตอนที่นางรู้จักหานเจวี๋ย หานเจวี๋ยยังเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ยามนั้นระมัดระวังตัวยิ่ง ยามนี้กลายเป็นอริยะแล้ว ก็ยังคงระมัดระวังตัวอยู่

บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลที่ทำให้หานเจวี๋ยสำเร็จเป็นอริยะได้

ทั้งสองพูดคุยกันต่อไป พูดถึงเรื่องในอดีต คุยเรื่องในปัจจุบัน

หลายเดือนต่อมา

หานเจวี๋ยออกจากอารามเต๋าของสิงหงเสวียน เขามาที่ใต้ต้นฝูซัง

เหล่าศิษย์พากันลุกขึ้นยืน ทำความเคารพเขา

ผ่านไปหลายหมื่นปี แม้จะย้ายมาอยู่ที่เขตเซียนร้อยคีรีแล้ว ต้นฝูซังก็ยังเป็นสถานที่ชุมนุมของเหล่าศิษย์สืบทอดอยู่

ไก่คุกรัตติกาลโฉบเข้ามา พลางร้องเรียก “นายท่าน ข้ามีเรื่องจะฟ้อง!”

หานเจวี๋ยถามมัน “ฟ้องอะไร”

ไก่คุกรัตติกาลตะโกนขึ้นมา “เจ้าใหญ่กับเจ้ารองอยากออกไป!”

เจ้าใหญ่และเจ้ารองเป็นอีกาทอง เมื่อก่อนเนื่องจากคุณสมบัติไม่ได้เรื่อง จึงถูกขับออกจากเผ่าพันธุ์ ยามนี้ล้วนเป็นตัวตนระดับเทพกันแล้ว แต่ยังอยู่ไกลจากระดับต้าหลัวอีกพอสมควร

เจ้าใหญ่รีบเอ่ยทันที “ไม่จริง มันพูดเหลวไหล แค่มีอีกาทองกระตุ้นสายเลือดเรียกหาพวกเราเท่านั้น!”

เจ้ารองตัวสั่นระริก เพลิงแท้สุริยะบนร่างลุกโชนโหมกระพือ

หานเจวี๋ยนับนิ้วทำนายดู ที่แท้จักรพรรดิปีศาจอีกาทองกำลังเรียกหาอีกาทองทั่วปวงสวรรค์หมื่นโลกา การโจมตีของนิกายเจี๋ยรุนแรงนัก ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เผ่าปีศาจต้องล่มสลายแน่

เผ่าปีศาจคงไม่ถึงขั้นถูกล้างเผ่าพันธุ์ แต่เผ่าเทพอีกาทองจะไม่อาจรั้งตำแหน่งราชวงศ์แห่งเผ่าพันธุ์ปีศาจต่อไป

หานเจวี๋ยเอ่ยว่า “หลังบรรลุถึงระดับครึ่งอริยะ หากพวกเจ้าต้องการก็สามารถออกไปได้ตามใจชอบ แต่ก่อนจะถึงจุดนั้น ผู้ใดก็อย่าได้ฝันไปเลย และห้ามยุยงปลุกปั่น”

พูดจบเขาก็เดินไปหยุดหน้าต้นฝูซัง เริ่มสอดส่องดูต้นฝูซัง

วังวนมิติภายในต้นฝูซังมีจำนวนเกินสามร้อยแห่งแล้ว

หานเจวี๋ยไม่คิดเลยว่านอกมรรคาสวรรค์จะยังมีโลกอีกมากมายถึงเพียงนี้ อย่างไรก็ตามโชคดีที่โลกเหล่านี้ล้วนอ่อนด้อยกว่าแดนเซียนมากนัก

ผ่านไปเนิ่นนานขนาดนี้ ตบะของต้นฝูซังบรรลุถึงระดับปฐมเทพขั้นหกแล้ว พร้อมเข้าสู่ระดับต้าหลัวได้ทุกเมื่อ

หานเจวี๋ยให้ต้นฝูซังเปิดวังวนมิติบางส่วน จากนั้นเริ่มสำรวจโลกที่อยู่ด้านใน

ศิษย์คนอื่นๆ ไม่กล้ารบกวนอีก ต่างฝึกบำเพ็ญไปตามวิถีของตน

….

เขาเทพปู้โจว

อีกาทองสามขาตัวหนึ่งที่สยายปีกกว้างไกลหลายหมื่นจั้งมุ่งหน้าจากทางทิศตะวันตก ต้องการขึ้นเขา

ตูม!

ปราณกระบี่ระเบิดขึ้นสู่นภา สั่นคลอนเมฆาให้กระจัดกระจาย สั่นสะเทือนเขาเทพปู้โจว

อีกาทองสามขาจำเป็นต้องหยุด เอ่ยขึ้นว่า “ข้าพเจ้าจักรพรรดิปีศาจอีกาทอง มาเพื่อขอเข้าพบผู้อาวุโสหลี่เต้าคง!”

“ไม่พบ”

เสียงของหลี่เต้าคงแว่วออกมา เย็นชาอย่างยิ่ง ทั้งยังแข็งกร้าวนัก

บรรดาสิ่งมีชีวิตบนเขาเทพปู้โจวล้วนประหม่ากังวลยิ่ง ชื่อเสียงของจักรพรรดิปีศาจอีกาทอง พวกเขาเคยได้ยินมานานแล้ว ถึงแม้หลี่เต้าคงจะมีชื่ออยู่ในลำดับแรกของทำเนียบดวงชะตามรรคาสวรรค์ แต่จักรพรรดิปีศาจอีกาทองก็ไม่อ่อนด้อยเลย ซ้ำยังมีเผ่าปีศาจอยู่ใต้อาณัติ

“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขาเทพปู้โจว!”

จักรพรรดิปีศาจอีกาทองเอ่ยเสียงขรึม เขาไม่คิดเลยว่าหลี่เต้าคงจะไม่ไว้หน้ากันถึงขนาดนี้

“ไสหัวไป!”

เสียงของหลี่เต้าคงดังสนั่นปานฟ้าผ่า สั่นสะเทือนแก้วหูของสิ่งมีชีวิตในเขาเทพปู้โจว

“เฮอะ!”

จักรพรรดิปีศาจอีกาทองแค่นเสียง หันหลังจากไป