ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 627

บทที่ 627 อุทิศตัวเพื่อมรรคาสวรรค์ ครึ่งอริยะยอมสยบ

ฟางเหลียงค่อยๆ ลุกขึ้นมา ค้อมกายคารวะหานเจวี๋ย เอ่ยเรียกอาจารย์ปู่

หานเจวี๋ยเดินมาหยุดตรงหน้าเขา เอ่ยว่า “เจ้ายังจดจำข้าได้ด้วยหรือ”

ฟางเหลียงตอบ “ย่อมจดจำไปชั่วนิรันดร์ หากไม่มีอาจารย์ปู่ ฟางเหลียงไหนเลยจะมีวันนี้ ในใจฟางเหลียง พระคุณของอาจารย์ปู่มากล้นเหลือแสน”

หานเจวี๋ยเอ่ยถาม “เช่นนั้นเจ้าบอกข้ามา เจ้าชักจูงอริยะคนอื่นๆ มีจุดประสงค์ใด”

ฟางเหลียงเงียบไป

หานเจวี๋ยเอ่ย “การแก่งแย่งชิงดีในหมู่อริยะไม่เกี่ยวข้องกับข้า แต่หากส่งผลกระทบต่อมรรคาสวรรค์ ข้าก็จำต้องลงมือ ข้าอยากฝึกบำเพ็ญอย่างสงบสุข มรรคาสวรรค์สามารถปกป้องข้าไม่ให้ถูกรบกวนได้”

ฟางเหลียงถอนหายใจ กล่าวว่า “สิ่งที่ข้าทำลงไปก็เพราะอยากเกื้อหนุนมรรคาสวรรค์ อาจารย์ปู่ ท่านน่าจะเข้าใจทุกอย่างแล้ว อริยะเหล่านี้อันที่จริงล้วนเป็นหุ่นเชิดทั้งสิ้น มีแดนเทพหวนปัจฉิมคอยบงการอยู่เบื้องหลัง หากไม่ตัดขาดบ่วงกรรม มรรคาสวรรค์จะกลายเป็นหุ่นเชิดของแดนเทพหวนปัจฉิมไปตลอดกาล”

“ข้าอยากช่วยให้มรรคาสวรรค์หลุดพ้นจากข้อผูกมัด และนี่ก็เป็นเจตนารมณ์ของบรรพชนเต๋าด้วย”

พอเอ่ยถึงตรงนี้ ดวงตาของฟางเหลียงฉายแววมุ่งมั่น

เขาเปลี่ยนไปหลังจากกลายเป็นจักรพรรดิสวรรค์

สาเหตุที่เปลี่ยนแปลง ก็เพราะไม่เป็นตัวของตัวเอง

เขาแบกรับความรู้สึกแบบเดียวกับอดีตจักรพรรดิสวรรค์รุ่นก่อน ต่อให้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของแดนเซียน ก็ยังเป็นหุ่นเชิดในมือของเหล่าอริยชนอยู่ดี

มีอยู่หลายครั้ง พวกเขาคิดจะลงมือเพื่อมรรคาสวรรค์ แต่ส่งผลกระทบกับผลประโยชน์ของเหล่าอริยะ จึงจำเป็นต้องยอมถอดใจ ความรู้สึกนี้ช่างน่าอึดอัดคับข้องอย่างยิ่ง

หานเจวี๋ยถามว่า “บรรพชนเต๋าสิ้นชีพไปหรือยัง”

หากยังไม่ดับสูญ ไยจึงเรียกว่าเจตนารมณ์

“ขอรับ สาเหตุที่บรรพชนเต๋าหายตัวไป ก็เพื่อทำลายล้างตัวตนอันน่าหวาดกลัวอย่างยิ่งคนหนึ่ง ตัวตนอันน่าหวาดกลัวนั้นต้องการกลืนกินมรรคาสวรรค์และมหามรรค หลังจากเจตจำนงที่หลงเหลืออยู่ของบรรพชนเต๋าเลือกข้า เขาบอกกับข้าว่า แดนเทพหวนปัจฉิมถูกตัวตนอันน่าหวาดกลัวนั้นเข้าแทรกซึมแล้ว หากแดนเทพหวนปัจฉิมกลืนกินมรรคาสวรรค์ สิ่งมีชีวิตน่าพรั่นพรึงนับไม่ถ้วนที่ถูกคุมขังอยู่ในแดนบรรพกาลจะได้รับการปลดปล่อย จากนั้นสิ่งที่จะตามมาก็คือความโกลาหล” ฟางเหลียงเอ่ยเสียงขรึม

“ข้าก็เคยแจ้งเรื่องนี้ต่อแดนเทพหวนปัจฉิม ผลคือเกือบสิ้นชีพอยู่ในแดนต้องห้ามอันธการ หลังจากนั้นข้าถึงได้รู้ว่า แดนเทพหวนปัจฉิมพึ่งพาไม่ได้ หากคิดจะช่วยเหลือมรรคาสวรรค์ ข้าจำเป็นต้องมุมานะพึ่งพาตัวเอง!”

“อาจารย์ปู่ ข้าทราบว่าท่านเพียงอยากฝึกบำเพ็ญอย่างสบายใจ ข้าไม่อยากลากท่านลงน้ำไปด้วย แต่ก็ขอร้องท่านอย่าได้ขัดขวางข้าเลย ข้าตัดสินใจแล้วว่าจะอุทิศตนเพื่อมรรคา เพื่อมรรคาแล้วต่อให้ร่างกายแตกสลาย ข้าก็ไม่เสียดาย”

น้ำเสียงของฟางเหลียงเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่น ไม่เฉยเมยเหมือนก่อนหน้านี้

หานเจวี๋ยใช้ความสามารถวิวัฒนาการดูเงียบๆ สละอายุขัยไปสี่พันล้านปี ถึงได้ทราบว่าฟางเหลียงไม่ได้โป้ปด

มองจากจุดนี้แล้ว ฟางเหลียงห่วงใยมรรคาสวรรค์จริงๆ

บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลที่มรรคาสวรรค์เลือกเขา

หานเจวี๋ยเอ่ยไปว่า “หวังว่าเจ้าจะทำได้อย่างที่พูด เรื่องอริยะสวรรค์จักรพรรดิบูรพา เจ้าคิดเห็นเช่นใด”

บรรพชนเต๋ายังไม่ตาย แต่กลับบอกฟางเหลียงว่าตัวเองตายไปแล้ว หานเจวี๋ยรู้สึกว่าเรื่องนี้อาจจะยุ่งยากกว่าที่เห็น

แต่เขาก็ไม่อาจเปิดโปงได้ ตอนนี้บรรพชนเต๋าคือตัวตนที่เขาหาเรื่องไม่ได้ ต่อให้เขาพูดออกไป ฟางเหลียงก็คงไม่เชื่อ ฟางเหลียงตัดสินใจจะสร้างกลุ่มอิทธิพลของตนขึ้นแล้ว

ฟางเหลียงเอ่ย “จำเป็นต้องยับยั้ง เขาคือไส้ศึกที่แดนเทพหวนปัจฉิมคัดสรรมา และมิใช่ไส้ศึกคนสุดท้ายแน่นอน หลังจากมรรคาสวรรค์เริ่มต้นใหม่ แดนเทพหวนปัจฉิมจัดวางไส้ศึกไว้ในมรรคาสวรรค์สามรายแล้ว พูดไปก็น่าขัน พวกเขาไม่ได้มาจากการคัดเลือกของสรรพสิ่ง แต่มาจากคำสั่งของแดนเทพหวนปัจฉิม เจตนาก็ชัดเจนแล้ว บางทีในมุมมองของพวกเขา มรรคาสวรรค์ในยามนี้ไม่ควรค่าให้ยำเกรง ไม่จำเป็นต้องปกปิดซ่อนเร้น ถึงอย่างไรบรรพชนเต๋าก็ไม่อยู่แล้ว”

หลังจากหานเจวี๋ยทราบความคิดของฟางเหลียงก็รู้สึกสบายใจขึ้นแล้ว

เขากลัวว่าฟางเหลียงจะไปสมคบคิดกับอริยะสวรรค์จักรพรรดิบูรพา

สองศิษย์อาจารย์สนทนากันต่ออีกสักพัก ยามที่หานเจวี๋ยจากไป ฟางเหลียงก็ออกมาส่งที่ประตูวังด้วยตัวเอง

เมื่อกลับถึงเขตเซียนร้อยคีรี หานเจวี๋ยนั่งขัดสมาธิบนบัวดำล้างโลกสามสิบหกวัฏจักร สิ่งแรกที่ทำคือเข้าสู่แบบจำลองการทดสอบ ต่อสู้กับอริยะสวรรค์จักรพรรดิบูรพา

ครึ่งชั่วยามต่อมา

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น ขมวดคิ้วแน่น

เขาสังหารอริยะสวรรค์จักรพรรดิบูรพาไม่ได้!

อริยะสวรรค์จักรพรรดิบูรพามิใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย แต่เมื่ออยู่ภายใต้มรรคาสวรรค์ ดวงชะตามรรคาสวรรค์อันล้นเหลือกลับเกื้อกูลเขา หานเจวี๋ยสังหารเขานับหมื่นครั้ง เขาก็ฟื้นคืนชีพนับหมื่นครั้ง

ยุ่งยากอยู่บ้าง

หากหานเจวี๋ยจะเปิดศึกกับอริยะสวรรค์จักรพรรดิบูรพา ก็ทำได้แค่ล่อเขาออกไปนอกมรรคาสวรรค์เท่านั้น