ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 665

บทที่ 665 เจ้าแดนต้องห้ามอันธการผู้น่าหวาดกลัว

หานเจวี๋ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ยังไม่ใช้ความสามารถวิวัฒนาการ ถึงอย่างไรจอมเทพขงเซวี่ยก็ยังไม่ได้กราบเขาเป็นอาจารย์ ไม่จำเป็นต้องเปลืองอายุขัยเพื่อจอมเทพขงเซวี่ย

ดวงจิตประหลาดยังคงโบกไม้โบกมือไม่หยุด เสมือนบ้าคลั่งไปแล้ว

หานเจวี๋ยถลึงตาใส่มันคราหนึ่ง ร้องด่า “ไสหัวไปฝึกบำเพ็ญอยู่ข้างๆ ซะ อีกฝ่ายไม่มีทางเข้ามา เจ้าจะกลัวอะไร ขายหน้านัก!”

ดวงจิตประหลาดคับข้องหมองใจ ได้แต่หดตัวเข้ามุม ขดเป็นก้อนกลมๆ ตัวสั่นสะท้าน

ที่ผ่านมา ดวงจิตประหลาดล้วนเห็นดวงจิตอัปมงคลและสิ่งอัปมงคลเป็นอาหารเสมอ เป็นครั้งแรกที่มันหวาดกลัวแบบนี้

เห็นทีว่าดวงจิตอัปมงคลดวงนี้จะแข็งแกร่งยิ่ง เป็นไปได้สูงว่าจะเป็นตัวตนไร้เทียมทานในหมู่ดวงจิตอัปมงคล

หานเจวี๋ยตัดสินใจเข้าฝันจอมเทพขงเซวี่ย

ถึงอย่างไรคนผู้นี้ก็บาดเจ็บสาหัสแล้ว แต่ยังไม่ดับสูญ แปลว่าดวงจิตอัปมงคลไม่คิดจะสังหารเขา

คาดว่าจอมเทพขงเซวี่ยคงถูกกักขังไว้

ในแดนความฝัน

จอมเทพข่งเซวี่ยลืมตาขึ้นทันที เมื่อเขาเห็นว่าเป็นเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ ก็อดที่จะถอนหายใจอย่างโล่งอกไม่ได้

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยสีหน้าคล้ายยิ้มคล้ายมิยิ้ม “อะไรกัน แค่นี้ก็ไม่ไหวแล้วหรือ”

จอมเทพขงเซวี่ยกัดฟันกรอดพลางเอ่ยว่า “ศิษย์ของเจ้าคือราชันอัปมงคลหรือ เยี่ยมมาก สมกับที่นามว่าเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ แม้แต่สุดยอดตัวตนของแดนต้องห้ามอันธการก็ยังเป็นศิษย์ของเจ้า”

หานเจวี๋ยที่ดูคล้ายเงาดำเงียบลง

หมายความว่าอย่างไร

ที่แท้ตัวตนที่โจมตีจอมเทพข่งเซวี่ยเรียกว่าเทพจักรพรรดิอัปมงคลอย่างนั้นหรือ

ได้ยินนามนี้ก็รู้แล้วว่าต้องเป็นผู้นำความชั่วร้ายอัปมงคล

เป็นยุคสมัยแห่งความวุ่นวายโดยแท้ ตัววิปริตอันใดก็ให้กำเนิดยอดฝีมือขึ้นได้

เมื่อเห็นหานเจวี๋ยเงียบไป จอมเทพขงเซวี่ยก็ด่าว่า “เจ้าผิดกติกา ตกลงไว้ว่าเป็นตัวตนระดับเดียวกันมิใช่หรือ แถมเจ้าตัวนี้ยังพาสมุนมาด้วย!”

หานเจวี๋ยนึกถึงจำนวนการโจมตีที่จอมเทพข่งเซวี่ยต้องเผชิญ อดรู้สึกเวทนาไม่ได้

คนผู้นี้น่าอนาถมากจริงๆ

หานเจวี๋ยเอ่ยถาม “เจ้ารู้หรือว่าเทพจักรพรรดิอัปมงคลเป็นตัวตนระดับใด”

“ไร้สาระ ข้าไม่รู้ แต่จะอยู่ในระดับเดียวกับข้าได้อีกหรือ”

“ฮ่าๆ”

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร”

จอมเทพข่งเซวี่ยมีสีหน้าไม่อยากเชื่อ ในมุมมองของเขา เทพจักรพรรดิอัปมงคลเป็นตัวตนระดับเดียวกับอริยะมหามรรคแล้ว ถึงขั้นที่แข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ!

แต่พอย้อนนึกดู หากว่าแข็งแกร่งขนาดนั้นจริงๆ ก็ไม่มีทางพัวพันกับเขาอยู่นานปานนั้น…

หรือว่า…

จอมเทพข่งเซวี่ยใจเต้นแรงนิดๆ สีหน้ามืดครึ้มลงทันใด

หานเจวี๋ยถาม “ศิษย์ข้าคนนี้นิสัยประหลาด เขาเตรียมจะจัดการเจ้าอย่างไร”

จอมเทพข่งเซวี่ยกัดฟันร้องด่า “ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร! เขาสะกดข้าไว้บนนาวาทองสัมฤทธิ์ ข้าถามเขาแล้ว เขาก็ไม่สนใจข้าเลย! ทำตัวเหมือนเป็นใบ้! แต่บนเรือมีมนุษย์อีกสองคน พวกเขาเป็นแม่ทัพเทพรุ่นเยาว์ของจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้าย สมควรตาย เพราะเหตุใดพวกเขาถึงไม่ถูกสะกดเล่า อ่อนแอถึงเพียงนั้น ยังกล้ามาเยาะเย้ยข้าอีก หากข้าไม่ถูกสะกดไว้ ข้าหายใจทีเดียวก็ทำให้พวกเขาร่างสิ้นวิญญาณสลายได้!”

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้าย…

หรือว่าจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายจะเชิญราชันอัปมงคลมาจับตัวจอมเทพข่งเซวี่ย

น่าจะเป็นเช่นนี้ มิเช่นนั้นลูกน้องของจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร

หานเจวี๋ยเอ่ยปลอบ “วางใจเถิด จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายจะปรานีเจ้าแน่”

พลังของจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายสู้จอมเทพข่งเซวี่ยไม่ได้ หากอยากสังหารจอมเทพข่งเซวี่ยจริงๆ คงให้เทพจักพรรดิอัปมงคลลงมือตรงๆ ก็พอ

เท่าที่หานเจวี๋ยรู้จักจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายมา เกรงว่าคนผู้นี้คงอยากได้จอมเทพข่งเซวี่ยมาเป็นพวก

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายชมชอบรับตัวผู้มีพรสวรรค์!

“หมายความว่าอย่างไร หรือว่าจักรพรรดิก็เป็นพวกเจ้า…” จอมเทพข่งเซวี่ยเบิกตากว้าง แสดงสีหน้าราวกับไม่อยากเชื่อ

หานเจวี๋ยแอบขันในใจ

เจ้าเชื่อมั่นในตัวเองมากมิใช่หรือ

ตอนนี้ในที่สุดก็รู้จักตกใจแล้วกระมัง!

เมื่อเห็นหานเจวี๋ยไม่ตอบ จอมเทพข่งเซวี่ยจึงตีความด้วยตัวเอง

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการสังหารเทพบุพกาล โพธิสัตว์จุนที ในสังกัดเขามีทั้งเทพจักรพรรดิอัปมงคลและจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้าย ผู้นำของกลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่ระดับนี้…

เฮือก…

จอมเทพข่งเซวี่ยที่โอหังไม่เคยเห็นหัวผู้ใดตกใจแล้ว

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ซ้ำยังครอบครองกลุ่มอิทธิพลที่แข็งแกร่งปานนี้ แต่กลับเก็บตัวอยู่หลังม่านตลอด เขาคิดจะทำอะไรกันแน่

จอมเทพข่งเซวี่ยเงยหน้าขึ้นทันที เอ่ยถาม “หรือว่าเจ้าก็คือเทพมารอนธการที่บรรพชนเต๋ากล่าวถึง!”

หานเจวี๋ยเอ่ยอย่างสงบ “เทพมารอนธการหรือ เขานับเป็นตัวอันใดกัน!”

แม่เจ้าเถอะ!

คนผู้นี้จับโยงมั่วซั่วแต่ดันเดาถูกเข้าจริงๆ!

จอมเทพข่งเซวี่ยแสดงสีหน้าเหยียดหยาม “เจ้าช่างพูดจาวางโตนัก สรุปแล้วเจ้าจะปล่อยข้าไปหรือไม่ ข้ายอมสยบแล้ว ให้เทพจักรพรรดิอัปมงคลปล่อยตัวข้าซะ ข้าต้องการสังหารแม่ทัพเทพสองคนนั้นทิ้ง!”