ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 749

บทที่ 749 ดวงจิตมหามรรคไร้ข้อผูกมัด

หานเจวี๋ยไม่ทราบถึงความตกตะลึงในใจของอริยะเทพอวี๋เจี้ยน แต่ถึงทราบก็ไม่ใส่ใจอยู่ดี

ในเมื่อเปิดศึกแล้ว ก็ต้องสู้ตาย!

ฐานะของอีกฝ่ายก็คือผู้รุกราน!

หานเจวี๋ยไม่มีภาระทางจิตใจใดๆ ทั้งสิ้น ร่างจำลองเทพมารก่อตัวขึ้นเหนือศีรษะเขาเรื่อยๆ จากนั้นก็แทรกซึมเข้าสู่ร่างเขาอย่างต่อเนื่อง

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนส่งกระบี่คู่ออกไป กระบี่ทั้งสองเล่มตัดไขว้พาดกันพุ่งไปทางหานเจวี๋ย ก่อตัวเป็นปราณกระบี่สองสายหมุนวนเป็นเกลียว

หานเจวี๋ยหลบได้สบายๆ ผลคือปราณกระบี่สองสายอ้อมวนเป็นวง พุ่งเข้ามาหาเขาอีกครั้ง

จุดสำคัญคือส่วนด้ามของปราณกระบี่ไม่ได้เคลื่อนที่เลย ราวกับเชือกสองเส้นที่ถูกดึงให้ยืดออก

หลังจากหลบอยู่หลายรอบ ปราณกระบี่อ้อมวนเป็นวงโอบล้อมหานเจวี๋ยไว้หลายรอบ

“ลูกไม้ตื้นๆ!”

สายตาของหานเจวี๋ยพลันหันเหไปทางอริยะเทพอวี๋เจี้ยน

ห้วงมิติบิดเบี้ยวรุนแรง!

ม่านตาอริยะเทพอวี๋เจี้ยนหดตัววูบ สบถในใจ ‘มหามรรคห้วงมิติ! แค่คล้ายคลึงกันจริงๆ น่ะหรือ’

สังขารของเขาสลายหายไปดั่งหมอกควัน กลายเป็นร่างแยกมากมายนับไม่ถ้วน เนืองแน่นเรียงราย กระจายอยู่ทั่วห้วงอวกาศเวิ้งว้างดั้งเดิม

หานเจวี๋ยปรากฏตัวขึ้น เคลื่อนย้ายอีกครั้ง

ครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้พลังของเทพมารห้วงมิติอีก แต่ใช้พลังของเทพมารข้ามภพ

ไร้รูปไร้เงา ไร้สุ้มไร้เสียง!

หานเจวี๋ยใช้พลังของเทพมารเห็นแจ้ง แยกแยะร่างจริงของอริยะเทพอวี๋เจี้ยนได้รวดเร็วยิ่ง จากนั้นก็ไปโผล่ด้านหลังอริยะเทพอวี๋เจี้ยน

เดิมทีอริยะเทพอวี๋เจี้ยนนึกสนุก อยากเห็นปฏิกิริยาของหานเจวี๋ย

กระบวนท่านี้ของเขายังไม่เคยมีใครแยกแยะได้มาก่อน ในอดีตตอนที่เผชิญหน้ากับดวงจิตมหามรรคโบราณ เขาก็อาศัยกระบวนท่านี้ยืดเวลาไปได้พักหนึ่ง

ทันใดนั้นเขารับรู้ได้ถึงบางอย่าง เหลียวมองตามสัญชาตญาณ

“ไม่ทันแล้ว!”

เสียงแจ่มชัดของหานเจวี๋ยแว่วเข้าหูเขา หางตาเขาเพียงเหลือบเห็นว่าหานเจวี๋ยกำลังซัดฝ่ามือซ้ายใส่ตน

โทสะเทพมารอนธการ!

โทสะเทพที่ผสานพลังของเทพมารสี่ร้อยตนไว้!

แข็งแกร่งกว่าโทสะเทพมารอนธการก่อนหน้านี้มากนัก!

ร่างจริงของอริยะเทพอวี๋เจี้ยนพลันถูกพลังเวทของหานเจวี๋ยทำลายล้างในทันใด ร่างแยกหลายร้อยล้านร่างก็สลายหายไปด้วย

แทบจะในชั่วพริบตานั้น หานเจวี๋ยก่อร่างจำลองเทพมารขึ้นใหม่อีกครั้ง ใช้วิชาผสานร่างจำลองต่อไป

อริยะมหามรรค พลังเวทมหาศาลไร้สิ้นสุด อย่าว่าแต่หานเจวี๋ยเลย แม้แต่อริยะเทพอวี๋เจี้ยนก็เป็นแบบนี้เช่นกัน หากต้องการสังหารศัตรู ก็ขึ้นอยู่กับระดับความแข็งแกร่งของพลังเวทและอิทธิฤทธิ์ของพลังวิเศษ

เมื่อโทสะเทพมารอนธการสลายไป อริยะเทพอวี๋เจี้ยนปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในจุดที่ห่างออกไป เหลือเพียงร่างวิญญาณ สังขารยากจะฟื้นฟูกลับมาได้

เขามองหานเจวี๋ยด้วยความตื่นตะลึง

นี่คิดจะอาศัยโอกาสที่เขาบาดเจ็บเอาชีวิตเขากระมัง!

หานเจวี๋ยทะยานตัวขึ้นมาอีกครั้ง ใช้พลังแห่งกาลเวลาเร่งความเร็วในการผสานร่างจำลองเทพมารของเขา พอปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าอริยะเทพอวี๋เจี้ยนเขาก็ผสานพลังแห่งเทพมารเพิ่มอีกหลายสิบร่างแล้ว

เขาซัดฝ่ามือซ้ายออกไปอีกครั้ง!

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนถูกพลังของเทพมารพันธนาการตรึงไว้ ซ้ำรอบข้างยังมีพลังแห่งมหามรรคกาลเวลาอยู่ ขยับเขยื้อนไม่ได้เลย!!

ตูม…

ฝ่ามือซัดโดนร่างเขา พลังเวทระเบิดทะลวงห้วงอวกาศเวิ้งว้างดั้งเดิม!

วิญญาณอริยะเทพอวี๋เจี้ยนแตกแยกกระเจิดกระเจิง!

หานเจวี๋ยสัมผัสถึงกลิ่นอายของอริยะเทพอวี๋เจี้ยนไม่ได้ จึงรีบตรวจสอบโดยรอบทันที

ไม่ปรากฏข้อมูลของอริยะเทพอวี๋เจี้ยน!

ตายแล้วหรือ

หานเจวี๋ยเลิกคิ้ว ในเวลานี้เอง แจ้งเตือนแถวหนึ่งเด้งขึ้นตรงหน้าเขา

[อริยะเทพอวี๋เจี้ยนเกิดความเกลียดชังในตัวท่าน ระดับความเกลียดชังในขณะนี้คือ 2 ดาว]

หานเจวี๋ยเลิกคิ้ว

หรือว่าคนผู้นี้จะเหลือไม้ตายอะไรเอาไว้ เลยไม่สิ้นชีพไปอย่างสมบูรณ์

ก็ถูกแล้ว อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่ดวงจิตมหามรรค อดีตก็เคยพลาดท่ามาก่อน ต้องเหลือไม้ตายไว้แน่นอน

หานเจวี๋ยกลับไปที่มรรคาสวรรค์ทันที

เฮิ่นจียังคงถูกสะกดไว้ ขยับเขยื้อนไม่ได้

เมื่อเห็นหานเจวี๋ยปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เฮิ่นจีตื่นตระหนกอย่างยิ่ง

นางไม่ทราบแน่ชัดว่าเมื่อครู่หานเจวี๋ยไปจัดการผู้ใดมา แต่จบลงรวดเร็วเช่นนี้ เพียงพอจะมองออกแล้วว่าอีกฝ่ายสร้างภัยคุกคามต่อเขาไม่ได้เลย