ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 753

บทที่ 753 อายุหกแสนปี กลับชาติมาเกิดสำเร็จ

ภายในโถงตำหนัก หานเจวี๋ยนั่งตรงข้ามกับหวงจุนเทียน

หานเจวี๋ยนั่งในตำแหน่งประธาน ส่วนหวงจุนเทียนเจ้าของอาณาเขตเต๋าแห่งนี้กลับไปนั่งในตำแหน่งของแขก

ไม่รอให้หานเจวี๋ยเอ่ยปากถาม หวงจุนเทียนก็ชิงเล่าออกมาก่อน “เมื่อสองหมื่นกว่าปีก่อน ข้าบุกเบิกโลกแห่งหนึ่งขึ้นในฟ้าบุพกาลขอรับ…”

เขาเล่าออกมาอย่างฉะฉานต่อเนื่อง ตื่นเต้นยิ่งนัก ราวกับกำลังอวดความสำเร็จของตนต่อหน้าผู้อาวุโส

หานเจวี๋ยฟังอย่างตั้งใจ ไม่ได้เอ่ยขัด

หวงจุนเทียนเริ่มเล่าว่าเหตุใดเขาถึงมีความคิดอยากบุกเบิกฟ้าดินขึ้นมา สาเหตุย่อมมาจากสื่อหยวนหงเหมิง

สำหรับเรื่องสื่อหยวนหงเหมิง หานเจวี๋ยทราบแต่แรกแล้ว นี่เป็นความลับร่วมกันระหว่างคนทั้งสอง

ด้วยความช่วยเหลือของสื่อหยวนหงเหมิง แม้ว่าหวงจุนเทียนจะบุกเบิกฟ้าดินขึ้นแล้ว ก็ยังไม่ถูกตัดขาดดวงชะตามรรคาสวรรค์ สื่อหยวนหงเหมิงอ้างว่านี่คือการเตรียมทางถอยหนีไว้ให้ตัวเอง

ในช่วงหลายหมื่นปีมานี้ ตบะของหวงจุนเทียนเพิ่มพูนขึ้นอย่างต่อเนื่อง เข้าใกล้การทะลวงสู่ระดับเซียนทองต้าหลัวเบิกฟ้าระยะกลางยิ่งนักแล้ว

“นายท่าน ท่านวางใจเถอะขอรับ ข้าจงรักภักดีต่อท่านชั่วนิรันดร์ หากไม่ได้รับการอุปถัมภ์จากท่าน ข้าไหนเลยจะมีวันนี้ได้” หวงจุนเทียนแสดงความจริงใจออกมาในช่วงสุดท้าย คำพูดของเขาทำให้หานเจวี๋ยสบายใจยิ่ง

จู่ๆ เขาก็พอจะเข้าใจแล้วว่าเหตุใดหวงจุนเทียนถึงปีนป่ายมาถึงตำแหน่งสูงเช่นในวันนี้ได้

ขอเพียงระดับความประทับใจของหวงจุนเทียนไม่ได้ลดลง หานเจวี๋ยยังคงยินดีจะเชื่อเขา

หานเจวี๋ยเอ่ยกำชับ “ทุกเรื่องล้วนต้องรอบคอบระมัดระวัง คิดดูเถิดว่าเจ้าเดินมาถึงวันนี้ได้อย่างไร อย่าได้ชะล่าใจเป็นอันขาด และต้องรักษาความสัมพันธ์อันดีกับเหล่าอริยะมรรคาสวรรค์ไว้ ตอนนี้มรรคาสวรรค์อยู่บนเชือกเส้นเดียวกันแล้ว ส่วนเชือกเส้นนี้อยู่ในมือผู้ใด เจ้าน่าจะทราบชัดเจนดี หากจำเป็นก็ไปขอความช่วยเหลือจากเหล่าอริยะได้ อย่าได้แยกตัวโดดเดี่ยว เช่นนั้นมีแต่จะเพิ่มปัญหาให้เจ้าโดยไม่จำเป็น”

หวงจุนเทียนพยักหน้ารับ เอ่ยว่า “ขอบพระคุณนายท่านยิ่ง ข้าจะจดจำไว้แน่นอนขอรับ”

ก่อนหน้านี้เขาก็พอจะมองเค้าลางออกแล้ว แต่หานเจวี๋ยไม่ได้ยอมรับเองกับปาก เขาจึงไม่สะดวกที่จะไว้ใจอริยะคนอื่นๆ

ตอนนี้หานเจวี๋ยเอ่ยมาเช่นนี้แล้ว เขาจะไม่ไว้ใจได้อย่างไรเล่า

ทั้งสองพูดคุยกันอยู่สักพัก เรื่องส่วนใหญ่ที่คุยเป็นเรื่องที่หวงจุนเทียนประสบพบเจอมาในฟ้าบุพกาล หานเจวี๋ยรับฟังเรื่องราวอย่างได้อรรถรส

หลังจากหานเจวี๋ยจากไป หวงจุนเทียนพรูลมหายใจออกมา

ถึงแม้เขาจะภักดีต่อหานเจวี๋ยอย่างยิ่ง แต่แรงกดดันที่หานเจวี๋ยสร้างให้เขาแข็งแกร่งเกินไป

เสียงหนึ่งแว่วดังขึ้นในใจของหวงจุนเทียน “คนผู้นี้ไม่ธรรมดาเลย หากเขาคิดจะลงมือกับข้า ต้องมีวิธีแยกข้าออกจากร่างเจ้าแน่นอน”

หวงจุนเทียนตอบในใจอย่างภาคภูมิใจ “แน่นอนอยู่แล้ว มิเช่นนั้นข้าจะยอมติดตามเขาได้อย่างไร”

ตั้งแต่เขาติดตามหานเจวี๋ยมา เขายังไม่เคยเห็นหานเจวี๋ยพ่ายแพ้เลย ถึงขั้นที่ไม่เคยพลาดท่าจนตรอกด้วยซ้ำ

….

เมื่อกลับถึงอารามเต๋า หานเจวี๋ยฝึกบำเพ็ญต่อ

ตอนนี้เขามีเป้าหมายเพียงอย่างเดียว นั่นคือทะลวงขั้นให้ได้ในเร็ววัน

เขาหลับตาลงครานี้ หมายความว่ากาลเวลาจะผันผ่านเปลี่ยนแปลงไปมหาศาลอีกครั้ง

หลังจากนักพรตเต๋าเสินเผาพ่ายศึก ก็ไม่มีผู้แข็งแกร่งมาโจมตีมรรคาสวรรค์อีก แดนต้องห้ามอันธการรอบมรรคาสวรรค์ก็มีโลกใหม่ๆ ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง ต่างเป็นโลกที่บุกเบิกขึ้นโดยผู้บำเพ็ญมรรคาสวรรค์ เซียนทองต้าหลัวบางส่วนที่มีคุณสมบัติค่อนข้างต่ำพบว่าการบุกเบิกฟ้าดินสามารถทำให้ก้าวไปแตะระดับครึ่งอริยะได้ ทำให้มีเซียนทองต้าหลัวมุ่งหน้าไปยังแดนต้องห้ามอันธการเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่า

ในไม่ช้า หานเจวี๋ยก็อายุหกแสนปีแล้ว

[ระบบตรวจสอบพบว่าท่านมีอายุครบหกแสนปีบริบูรณ์ ชีวิตก้าวหน้าไปอีกขั้น ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]

[หนึ่ง ออกจากการปิดด่านทันที ประกาศศักดาแห่งเทพมารอนธการ กระตุ้นให้เกิดมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่ จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน หินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน]

[สอง เก็บตัวบำเพ็ญ หลีกห่างข้อพิพาท จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน ยอดสมบัติหนึ่งชิ้น]

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น พบว่าครั้งนี้ของรางวัลลดน้อยลง

บางทีอายุห้าแสนปีอาจมีความหมายมากกว่า

หานเจวี๋ยเลือกตัวเลือกที่สองอย่างเงียบเชียบ

[ท่านเลือกเก็บตัวบำเพ็ญ หลีกห่างข้อพิพาท ได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน ยอดสมบัติหนึ่งชิ้น]

[ยินดีด้วยท่านได้ยอดสมบัติฟ้าบุพกาล…ห่วงวัชระตัดจลาจล]

[ห่วงวัชระตัดจลาจล: ยอดสมบัติป้องกันฟ้าบุพกาล เป็นยอดสมบัติที่ถือกำเนิดขึ้นในยุคแรกเริ่มของฟ้าบุพกาล ผสานแสงป้องกันอันแกร่งกล้าไว้ สามารถป้องกันการโจมตีของระดับมหามรรคได้]

อริยะรุ่นใหม่แทบจะไม่ต้องพึ่งพาปราณม่วงอนธการเลย ความจริงได้รับการพิสูจน์แล้วว่าปราณม่วงอนธการเป็นเพียงข้ออ้างอย่างหนึ่ง สมัยก่อนที่ไม่มีอริยะใหม่เพิ่มขึ้น หลักๆ เป็นเพราะมรรคาสวรรค์อ่อนแอเกินไป ไม่สามารถรองรับอริยะมากกว่าเดิมได้

การถือกำเนิดขึ้นของอริยะใหม่ทุกรายล้วนจะเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้บำเพ็ญของแดนเซียน

ผู้ใดบ้างเล่าที่ไม่อยากสำเร็จเป็นอริยะ!

หานเจวี๋ยทอดสายตามองสรรพสิ่ง ภาพรวมของมรรคาสวรรค์ยังนับว่าสงบสุขดี ถึงแม้สำนักซ่อนเร้นจะไม่ได้โดดเด่นเพียงหนึ่งเดียว แต่อย่างน้อยก็พัฒนาไปอย่างมั่นคง เขาไม่ต้องการให้สำนักซ่อนเร้นรวมมรรคาสวรรค์ให้เป็นหนึ่ง หากเป็นเช่นนั้นกลับมิใช่เรื่องดี

ต้องให้ความหวังกลุ่มอิทธิพลอื่นสักหน่อย เช่นนี้ถึงจะเพียรพยายามปีนสูงขึ้นไม่หยุดนิ่ง

หานเจวี๋ยไม่เคยมีแผนอยากครอบครองมรรคาสวรรค์เลย ในอดีตมรรคาสวรรค์เป็นเพียงเกราะกำบังเท่านั้น ส่วนตอนนี้เขาหวังเพียงว่ามรรคาสวรรค์จะสามารถปกป้องคุ้มครองศิษย์ในสำนักของตนได้

หลังจากสอดส่องมรรคาสวรรค์เรียบร้อยแล้ว หานเจวี๋ยเริ่มตรวจดูจดหมาย

ไม่ทราบว่าช่วงนี้มีเรื่องน่าสนใจปรากฏขึ้นในแวดวงสหายหรือไม่

จดหมายฉบับแล้วฉบับเล่าปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหานเจวี๋ย มีแจ้งเตือนใหม่เพิ่มเข้ามาอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาเดียว หานเจวี๋ยอ่านจดหมายไปหลายล้านฉบับแล้ว

ไม่นานนัก มีจดหมายฉบับหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของหานเจวี๋ยได้

[ผานกู่ศัตรูของท่านกลับชาติมาเกิดสำเร็จ]

ผานกู่!

คนผู้นี้คิดจะก่อเรื่องหรือ

หานเจวี๋ยหรี่ตา ตกอยู่ในห้วงความคิด

ระดับความเกลียดชังที่ผานกู่มีต่อเขาไม่นับว่าสูงนัก กล่าวได้ว่าแค่ไม่พอใจเท่านั้น ไม่นับเป็นศัตรู

อย่างไรก็ตามชีวประวัติของผานกู่เหี้ยมหาญเกินไป ทั่วทั้งฟ้าบุพกาลล้วนมองเขาเป็นดั่งฝันร้าย หวาดกลัวการฟื้นคืนชีพของเขา

ไม่คิดเลยว่าเขาจะไม่ฟื้นคืนชีพ กลับกลายเป็นเลือกเส้นทางกลับชาติมาเกิด

เขากลับชาติมาเกิดได้อย่างไร

………………………………………………………………