ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 756

บทที่ 756 สมบัติเลิศมรรคา!

ห้าวันต่อมา อายุขัยของหานเจวี๋ยเริ่มลดลง

ตัวเลขอายุขัยลำดับปลายแถวเด้งอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเทียบกับตัวเลขทั้งชุดแล้ว ไม่ส่งผลกระทบมากนัก

หานเจวี๋ยสัมผัสได้ว่าพลังคำสาปแช่งของตนแข็งแกร่งขึ้นมาก หากเป็นอริยะทั่วไป เกรงว่าคงไม่มีคุณสมบัติพอจะทำให้อายุขัยเขาลดลงด้วยซ้ำ

ความรู้สึกที่ได้ทำตามอำเภอใจช่างสดชื่นเหลือเกิน!

ราวกับแค่มีหนังสือเล่มนี้อยู่ ก็สามารถทำลายล้างศัตรูทั่วหล้าได้!

หนึ่งหมื่นล้านปี!

หนึ่งแสนล้านปี!

หนึ่งล้านล้านปี!

ร้อยล้านล้านปี!

พันล้านล้านปี!

แสนล้านล้านปี!

ในที่สุดหานเจวี๋ยก็ได้รับจดหมายฉบับหนึ่ง

[เจ้าชะตาอันธการศัตรูคู่อาฆาตของท่านมรรคจิตได้รับความเสียหาย เนื่องจากคำสาปแช่งของท่าน]

น่าสนใจอยู่บ้าง

ต้านทานได้นานยิ่ง

หานเจวี๋ยวางหนังสือแห่งความโชคร้ายลง ไม่ได้สาปแช่งต่อ

ต้านทานได้นานยิ่ง

หานเจวี๋ยวางหนังสือแห่งความโชคร้ายลง ไม่ได้สาปแช่งต่อ

ยังต้องเก็บเจ้าชะตาอันธการไว้ใช้ประโยชน์ กลุ่มอิทธิพลมิ่งช่วยรับความแค้นแทนเขาได้ เล่นงานเจ้าชะตาอันธการให้ตายก่อนกำหนดมิใช่เรื่องดี

แน่นอนว่าหากสาปแช่งต่อไป อาจสังหารเจ้าชะตาอันธการได้

หานเจวี๋ยเก็บหนังสือแห่งความโชคร้าย เริ่มใช้งานแบบจำลองการทดสอบ

สี่สิบเก้าปีต่อมา

หานเจวี๋ยสิ้นสุดการใช้แบบจำลองการทดสอบ เรียกอู้เต้าเจี้ยนที่มาขอเข้าพบเข้ามาในอารามเต๋า

ได้เข้ามาในอารามเต๋าแห่งนี้อีกครั้ง อู้เต้าเจี้ยนรู้สึกสะท้อนใจอย่างยิ่ง

ทุกสิ่งยังคงเป็นเช่นในอดีต มีเพียงจิตใจของนางที่แตกต่างไปจากในอดีต

หากตอนนั้นไม่ออกไป ตอนนี้เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรกันนะ

อู้เต้าเจี้ยนไม่กล้าคิดเลย หากเปรียบเทียบกับในปัจจุบัน ความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือเกิดระยะห่างระหว่างนางและหานเจวี๋ย

แต่ก่อนประสบการณ์ยังน้อย ไม่ได้มีความยำเกรงมากนัก แต่ตอนนี้หลังผ่านประสบการณ์ในโลกธรรมดามา จึงมีความยำเกรงเพิ่มขึ้นมา ไม่ได้ต่อปากต่อคำกับหานเจวี๋ยเช่นในอดีต

อู้เต้าเจี้ยนคุกเข่าคารวะอย่างเคารพนบน้อม

หานเจวี๋ยถาม “เจ้าตัดสินใจแล้วหรือ”

อู้เต้าเจี้ยนมาหาเขาในครั้งนี้ เดาเจตนาของนางได้ไม่ยากเลย

คาดว่านางคงพอจะทราบว่าการหายตัวไปของพวกลี่เหยาและมู่หรงฉี่แล้ว

อู้เต้าเจี้ยนเงยหน้าขึ้น เอ่ยว่า “เตรียมตัวดีแล้วเจ้าค่ะ ขอนายท่านโปรดช่วยให้สมปรารถนาด้วยเถิด”

หานเจวี๋ยก็ไม่พูดไร้สาระอีก ทำลายสังขารของนางทันที ดูดวิญญาณของนางเข้าสู่โลกอนธการ

อู้เต้าเจี้ยนไม่ทันตอบสนองก็พบว่ารอบตัวพลันเปลี่ยนไป สังขารของนางหายไปแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น…เหตุใดนายท่านถึงสังหารข้า”

อู้เต้าเจี้ยนรู้สึกสิ้นหวัง ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

นางเคยฟังมาจากไก่คุกรัตติกาล เตรียมจะพลีกายตน ไม่น่าเชื่อว่าจะทำให้หานเจวี๋ยโกรธเข้า

ช่างเถิด

ตายเป็นตาย…

อู้เต้าเจี้ยนหลับตาลง เตรียมพร้อมยอมรับชะตากรรมของตน

ถึงอย่างไรชีวิตของนางก็ได้รับมาจากหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยไม่ทราบถึงความคิดของอู้เต้าเจี้ยนเลย เลือกปราณเทพมารมากลุ่มหนึ่ง ช่วยนางผสานรวม

จากนั้น เขามายังอาณาเขตเต๋าแห่งที่สอง ปล่อยหยางตู๋ออกมา

หยางตู๋ร่วงลงหน้าอารามเต๋า รู้สึกราวกับอยู่คนละโลก

เขาเป็นคนที่คุ้นเคยกับอาณาเขตเต๋าแห่งที่สองดีอยู่แล้ว หานเจวี๋ยจึงไม่ได้เรียกมู่หรงฉี่มารับ

แต่เมื่อมู่หรงฉี่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของหยางตู๋ก็ปรากฏตัวขึ้นทันที ซ้ำยังเป็นฝ่ายเข้ามาทักทายก่อน

“ยินดีด้วย ในที่สุดเจ้าก็กลายเป็นเทพมารฟ้าบุพกาลแล้ว” มู่หรงฉี่ตบไหล่หยางตู๋พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ทำสีหน้าราวกับว่าข้ารู้อยู่แล้ว

หยางตู๋ตื้นตันนัก หันไปทำความเคารพหานเจวี๋ย จากนั้นก็ตามมู่หรงฉี่ออกไป

เพิ่งกลายเป็นเทพมารฟ้าบุพกาล เขายังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องขอคำชี้แนะจากมู่หรงฉี่ มู่หรงฉี่บอกทุกเรื่องที่รู้ มีความอดทนเป็นอย่างยิ่ง ทำให้เขารู้สึกเลื่อมใสยิ่งกว่าเดิม

สมกับที่หานเจวี๋ยเลือกให้มู่หรงฉี่เป็นผู้นำของเหล่าเทพมาร!

บุคลิกนี้ชวนให้คนเลื่อมใสจริงๆ

หานเจวี๋ยไม่ได้ไปจากอาณาเขตเต๋าแห่งที่สองทันที แต่สอดส่องแดนเซียนพิภพ

ทันใดนั้นเขาพบว่าเริ่นกังและอิ่นหงเฉิน ไม่ได้อยู่ในแดนเซียนพิภพแล้ว ถึงขั้นที่ไม่ได้อยู่ในมรรคาสวรรค์ด้วยซ้ำ