บทที่ 766 อายุหนึ่งล้านปี อาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผันผ่านไปอย่างไม่อาจหวนคืน
นับจากหานอวี้รับตัวสตรีชุดเขียวไว้ เวลาก็ผ่านไปอีกพันปีแล้ว
ภายใต้การชี้แนะของหานอวี้ ตบะของสตรีชุดเขียวพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด
ช่วงเวลาส่วนใหญ่ หานอวี้ล้วนนั่งสมาธิอยู่ใต้พฤกษาเก่าแก่ มองสตรีชุดเขียวฝึกบำเพ็ญพลังวิเศษ วันเวลาเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกดีอยู่บ้าง อย่างน้อยก็ไม่โดดเดี่ยวเช่นที่ผ่านมาแล้ว
ในวันนี้
สตรีชุดเขียวเพิ่งฝึกบำเพ็ญพลังวิเศษเสร็จสิ้น นางเดินมานั่งลงตรงหน้าหานอวี้ ก่อนถามด้วยความอยากรู้ “ผู้อาวุโสเจ้าคะ ท่านเป็นผู้ใดกันแน่ ข้าได้ยินว่าเจ้าของเขาเทพปู้โจวเป็นยอดผู้ทรงพลังของเผ่ามนุษย์ ที่เผ่ามนุษย์มีวันนี้ได้ ท่านมีคุณูปการมากมายล้นเหลือ”
หานอวี้กล่าวโดยไม่ลืมตาขึ้นมา “ล้วนเป็นคำบอกเล่าทั้งสิ้น ข้าเป็นเพียงผู้บำเพ็ญที่หลีกห่างจากโลกโลกีย์เท่านั้น”
สตรีชุดเขียวซักถามต่อ “เช่นนั้นท่านมีตบะระดับใดแล้วเจ้าคะ ระดับเทพ หรือว่าเซียนทองต้าหลัวในตำนาน”
หานอวี้ตอบว่า “รอเจ้าบรรลุถึงระดับเดียวกับข้า ย่อมจะมองตบะของข้าออก”
“ข้าสามารถบรรลุถึงระดับเดียวกันกับท่านได้หรือเจ้าคะ”
สตรีชุดเขียวเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้นยินดี
หานอวี้หัวเราะพลางเอ่ยว่า “ก็คงได้ แต่เกรงว่าเจ้าคงสิ้นชีพด้วยน้ำมือศัตรูไปก่อน อยู่ไม่ถึงวันนั้น”
สตรีชุดเขียวเบะปาก ผู้อาวุโสมักพูดกระทบกระเทียบนางอยู่เสมอ คิดว่านางไม่สามารถล้างแค้นได้สำเร็จ
นางถามอีกว่า “ข้าจะบรรลุถึงระดับจักรพรรดิได้เมื่อใดเจ้าคะ”
หานอวี้ตอบเนิบๆ “คาดว่าคงอีกหลายหมื่นปีกระมัง”
หลายหมื่นปี…
สตรีชุดเขียวมีสีหน้าตื่นตะลึง นางกัดฟันลุกขึ้น เดินไปเริ่มนั่งสมาธิบำเพ็ญอยู่ด้านข้าง
ยอดเขาของเขาเทพปู้โจวกลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง เมื่ออยู่ที่นี่ ไร้ซึ่งร่องรอยของกาลเวลา ราวกับทุกสิ่งเป็นนิรันดร์
….
สองหมื่นกว่าปีผ่านไป
ข้อความสามแถวเด้งขึ้นมาตรงหน้าหานเจวี๋ย
[ตรวจสอบพบว่าท่านมีอายุหนึ่งล้านปีบริบูรณ์ ชีวิตก้าวหน้าไปอย่างยิ่งใหญ่อีกขั้น ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]
[หนึ่ง ออกจากการปิดด่านทันที เผยแพร่มรรคสู่ฟ้าบุพกาล กระตุ้นให้เกิดมหาเคราะห์มรรคายิ่งใหญ่ จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน หินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน องครักษ์ระดับอริยะมหามรรคหนึ่งราย]
[สอง เก็บตัวบำเพ็ญ รักษาปณิธานเดิม หลีกห่างข้อพิพาท จะได้รับชิ้นส่วนมหามรรคหนึ่งชิ้น ศิลาก่อวิญญาณหนึ่งก้อน หินวิญญาณมรรคาสวรรค์หนึ่งก้อน เปิดใช้งานอาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม]
หานเจวี๋ยตาลุกวาวทันที
มาแล้ว!
สมกับเป็นการครบรอบอายุหนึ่งล้านปี ระบบไม่ทำให้ผิดหวังเลย!
หานเจวี๋ยเลือกตัวเลือกที่สองทันที
อาณาเขตเต๋าแห่งที่สามสิดี รับสืบทอดทุกอย่างจากอาณาเขตเต๋าหลัก ซ้ำยังสามารถเคลื่อนย้ายส่งตัวได้ วันไหนอาณาเขตเต๋าหลักถูกทำลาย เขาก็สามารถหนีไปที่อาณาเขตเต๋าแห่งที่สามได้โดยตรง จะตั้งอาณาเขตเต๋าแห่งที่สามไว้ในมรรคาสวรรค์ไม่ได้ จำต้องหาสถานที่ซ่อนตัวที่เหมาะสมในฟ้าบุพกาลไว้สักแห่ง ให้ไม่มีใครรู้เลยจะดีที่สุด!
หานเจวี๋ยนำศิลาก่อวิญญาณออกมา ผสานรวมกับปราณเทพมารกลุ่มหนึ่ง
หินวิญญาณมรรคาสวรรค์ควรนำไปใช้กับสิ่งใดเล่า
ขวานเบิกฟ้าเป็นสมบัติเลิศมรรคาแล้ว หากแข็งแกร่งไปกว่านี้ หานเจวี๋ยจะควบคุมอยู่หรือไม่
หากใช้กับหนังสือแห่งความโชคร้าย ก็รู้สึกว่าไม่ได้ใช้งานมากนัก ตอนนี้หานเจวี๋ยยังไม่มีเป้าหมายที่ต้องการสาปแช่งให้ตาย
ส่วนเจ้าชะตาอันธการยังต้องเก็บไว้รับเคราะห์แทนเจ้าแดนต้องห้ามอันธการอยู่
ช่างเถอะ เก็บไว้ก่อนแล้วกัน
หานเจวี๋ยนำชิ้นส่วนมหามรรคออกมา เก็บสะสมมาจนวันนี้ ในที่สุดก็ครบเก้าชิ้นอีกครั้ง
พลังวิเศษระดับมหามรรคชนิดใหม่ หานเจวี๋ยคิดไว้นานแล้ว
ถึงเวลามอบความสามารถในการต่อสู้ให้เจ้าแดนต้องห้ามอันธการแล้ว!
พลังวิเศษที่เขาจะรังสรรค์ขึ้นเป็นพลังที่สามารถสังหารศัตรูผ่านความฝันได้!
ชิ้นส่วนมหามรรคเก้าชิ้นผสานรวมกันในทันใด จากนั้นหานเจวี๋ยก็เข้าสู่สภาวะตระหนักมรรค
….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...