ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 818
สรุปบท บทที่ 818 เทพมารสิบเก้าตน: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
บทที่ 818 เทพมารสิบเก้าตน – ตอนที่ต้องอ่านของ ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
ตอนนี้ของ ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายกำลังภายในทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 818 เทพมารสิบเก้าตน จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่ 818 เทพมารสิบเก้าตน
เมื่อเผชิญหน้ากับจอมเทพข่งเซวี่ยที่หยิ่งผยองจองหองเช่นนี้ พุทธสัจจะยุทธแค่นเสียงคราหนึ่ง ไม่พูดไร้สาระอีก ออกจากโลกพุทธะทันที
จอมเทพข่งเซวี่ยแสยะยิ้ม เลือนหายไปจากในโถงตำหนักเช่นกัน
จากนั้น แรงกดดันจากการต่อสู้อันน่าหวาดผวาปกคลุมไปทั่วโลกพุทธะ ทำให้สรรพสิ่งในโลกพุทธะรู้สึกกดดันอย่างยิ่ง
ฉู่ซื่อเหรินขมวดคิ้ว
เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของจอมเทพข่งเซวี่ยมาบ้าง มีสมญาว่ายอดคนอันดับหนึ่งรองลงมาจากระดับมหามรรค
ศัตรูแข็งแกร่งเช่นนี้ เขานึกกังวลแทนพุทธสัจจะยุทธอยู่บ้าง
ที่สำคัญคือจอมเทพข่งเซวี่ยเป็นตัวแทนของผู้อยู่เบื้องหลังอย่างเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ!
เจ้าแดนต้องห้ามอันธการเป็นผู้ใดเล่า
ตัวตนชั่วร้ายที่ลึกลับและน่ากลัวที่สุดในฟ้าบุพกาล!
ต่อให้พุทธสัจจะยุทธเอาชนะได้ แต่พวกเขาจะต่อต้านเจ้าแดนต้องห้ามอันธการได้หรือ
ไม่ใช่แค่เขาที่คิดเช่นนี้ เหล่าพุทธองค์ที่อยู่กันเต็มห้องโถงก็กังวลเช่นเดียวกัน
“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการมาแล้ว เช่นนี้จะทำอย่างไรดีเล่า”
“ได้ยินว่าแม้แต่มิ่งก็ยังถอยหลบเจ้าแดนต้องห้ามอันธการถึงสามส่วน”
“ทำอย่างไรดี”
“เฮ้อ จนใจที่โลกพุทธะของพวกเราไร้ขุนเขาใหญ่ให้พึ่งพา”
“ความจริงแล้วพุทธสัจจะยุทธก็แข็งแกร่งมาก แต่จนปัญญาว่าเหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า”
เมื่อได้ฟังคำพูดของเหล่าพุทธองค์ ฉู่ซื่อเหรินขมวดคิ้วนิดๆ
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ยังคงเลือกเข้าฝันหานเจวี๋ย
….
หานเจวี๋ยที่กำลังฝึกบำเพ็ญอยู่ถูกแจ้งเตือนตรงหน้าดึงดูดความสนใจ
เขาเพิ่งปิดด่านได้สองหมื่นเจ็ดพันสามสิบสองปี หากหยุดกลางคันตอนนี้ น่าจะหงุดหงิดนัก
[ฉู่ซื่อเหรินต้องการเข้าฝันท่าน ยอมรับหรือไม่]
[ฉู่ซื่อเหรินต้องการเข้าฝันท่าน ยอมรับหรือไม่]
….
ฉู่ซื่อเหรินเริ่มรัวมาไม่หยุด หานเจวี๋ยจำเป็นต้องหยุดกลางคัน
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่ซื่อเหรินรีบร้อนขนาดนี้ คาดว่าคงเจอเรื่องเข้าจริงๆ
หานเจวี๋ยนิ่วหน้า
หรือจะแสร้งทำ
เพ่ย!
จะได้แสดงอำนาจต่อหน้าผู้คนแล้ว!
หานเจวี๋ยเลือกยอมรับการเข้าฝัน
ในแดนความฝัน ฉู่ซื่อเหรินบอกเล่าสถานการณ์ปัจจุบันทันที
“อาจารย์ปู่! เจ้าแดนต้องห้ามอันธการหมายตาศิษย์แล้วขอรับ!”
สีหน้าหานเจวี๋ยสงบราบเรียบ แต่ในใจกลับรู้สึกพูดไม่ออกยิ่งนัก
จอมเทพข่งเซวี่ยมีปัญหาทางจิตหรืออย่างไร
ผู้เฒ่าสั่งให้เจ้าเสาะหาสถานที่ปิดด่านไม่ใช่หรือ ไม่น่าเชื่อว่าจะอ้างชื่อข้าเที่ยวระรานคนอื่นไปทั่ว!
หานเจวี๋ยเริ่มลังเล
หากลงมือกับจอมเทพข่งเซวี่ยตรงๆ จะไม่แปลว่าเขามีความเกี่ยวข้องกับเจ้าแดนต้องห้ามอันธการหรอกหรือ
“ข้าจะหาวิธีจัดการ”
หานเจวี๋ยเอ่ยประโยคนี้ทิ้งไว้ แล้วสิ้นสุดแดนความฝัน
เขาลืมตาขึ้นมองออกไปในฟ้าบุพกาล ในไม่ช้าก็จับพิกัดเงาร่างของจอมเทพข่งเซวี่ยและพุทธสัจจะยุทธได้
พวกเขาต่อสู้กันอีกแล้ว!
หานเจวี๋ยจำได้ว่าตอนจอมเทพข่งเซวี่ยมายังมรรคาสวรรค์ สองคนนี้ก็เคยสู้กัน
เขาไม่ได้ลงมือทันที แต่ชมการต่อสู้ไปเงียบๆ รอให้จอมเทพข่งเซวี่ยชนะแล้วค่อยเข้าฝัน
เพียงแต่ในครั้งแรกที่เห็น ยากจะแยกแยะได้ว่าใครเหนือกว่าใคร
นี่น่ะหรืออริยะเสรีที่ฉู่ซื่อเหรินชักจูงเข้ามา
มีความสามารถจริงๆ
หานเจวี๋ยเริ่มรับชมละคร
เมื่อเผชิญกับแสงเทพเบญจธาตุที่ตัดได้ทุกสิ่ง พุทธสัจจะยุทธไม่ได้ใช้สมบัติวิเศษหรือพลังวิเศษเลย แต่ใช้วิญญาณโจมตีจอมเทพข่งเซวี่ยอย่างต่อเนื่อง
กลยุทธ์การใช้วิญญาณของเขาโผล่มาไม่มีที่สิ้นสุด ทำให้จอมเทพข่งเซวี่ยตกที่นั่งลำบากยิ่ง
มองจากการต่อสู้นี้ ยังไม่แน่ว่าจอมเทพข่งเซวี่ยจะเอาชนะได้
หานเจวี๋ยถาม
ศิษย์สืบทอดทั้งสิบเก้าคนตอบอย่างพร้อมเพรียง “พร้อมแล้ว!”
ไม่มีผู้ใดกลัวหรือว่าลนลานเลย!
พวกเขาเปี่ยมด้วยความไว้วางใจในตัวหานเจวี๋ย!
หานเจวี๋ยก็ไม่พูดไร้สาระอีก ทำลายกายเนื้อของพวกเขา ดูดวิญญาณเข้าสู่โลกอนธการ ค้นหาปราณเทพมารให้พวกเขาแต่ละคน ผสานรวมเข้าไป
ด้วยตบะและประสบการณ์ในปัจจุบันของหานเจวี๋ย ผสานปราณเทพมารได้ง่ายดายยิ่ง ไม่ต้องคอยระมัดระวังเหมือนในอดีตแล้ว
จากนั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเวลาเท่านั้น
หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น มีสีหน้าสะท้อนใจ
ในใจเขารู้สึกประสบความสำเร็จยิ่งนัก
ไม่ได้มีเพียงเขาคนเดียวที่แข็งแกร่งขึ้น เขาจะทำให้คนรอบตัวแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่องเช่นกัน
หานเจวี๋ยถ่ายทอดเสียงหาหานตั้วเทียน
หานตั้วเทียนเป็นสิ่งมีชีวิตกลายร่างได้รายแรกในเขตเซียนร้อยคีรี และนับเป็นศิษย์สืบทอดเช่นกัน โจวหมิงเยวี่ยถูกถอดตัวออกไปแล้ว หานเจวี๋ยตัดสินใจว่าจะมอบอำนาจปกครองสำนักซ่อนเร้นให้เขา
ไม่นานนัก หานตั้วเทียนก็มาถึง คุกเข่าคารวะอยู่เบื้องหน้าหานเจวี๋ย
เขาประหม่าอย่างยิ่ง ทว่าในใจกลับเต็มไปด้วยความคาดหวัง
“ไม่ทันรู้ตัว เจ้าก็สำเร็จเป็นเซียนทองต้าหลัวแล้ว สมควรแบกรับภาระของสำนักซ่อนเร้นแล้วเช่นกัน เจ้าเตรียมพร้อมหรือยัง” หานเจวี๋ยไม่พูดไร้สาระ เริ่มพูดเข้าประเด็น
ระดับความประทับใจของหานตั้วเทียนยังคงเป็นหกดาว คู่ควรให้ไว้ใจ
อีกทั้งคนที่ติดต่อกับหลี่เสวียนเอ้ามากที่สุดก็คือหานตั้วเทียน
หานตั้วเทียนเอ่ยด้วยความหวาดหวั่น “ศิษย์เกรงว่าจะรับไม่ไหว อีกอย่างเบื้องบนก็ยังมีอาจารย์ท่านอื่นๆ”
“พวกเขาไปกันหมดแล้ว ข้าวางแผนจะอุ้มชูเจ้า อย่าได้ปฏิเสธเลย”
“ห๊า เช่นนั้นก็ขอบพระคุณอาจารย์ปู่อย่างยิ่งขอรับ!”
หานตั้วเทียนฝืนข่มความยินดีแทบคลั่งเอาไว้ เขานิยมชมชอบอำนาจตั้งแต่เกิด เพียงพูดไปตามมารยาทเท่านั้น
หานเจวี๋ยเริ่มเทศนาธรรมให้เขาเป็นการส่วนตัว นับว่าเป็นพิธีส่งมอบอำนาจด้วย
หนึ่งร้อยปีต่อมา หานตั้วเทียนถึงได้ออกไป
หานเจวี๋ยเทศนาธรรมให้สิ่งมีชีวิตทั่วเขตเซียนร้อยคีรีอีกหนึ่งร้อยปี หลังเทศนาธรรมจบก็ประกาศว่าหานตั้วเทียนคือผู้พิทักษ์ลำดับที่สี่ของสำนักซ่อนเร้น นับจากนี้จะรับผิดชอบดูแลเรื่องน้อยใหญ่ในเขตเซียนร้อยคีรี ทำให้เหล่าศิษย์หลายล้านคนแตกตื่นฮือฮาขึ้นมา
………………………………………………………………
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...