ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 818

บทที่ 818 เทพมารสิบเก้าตน

เมื่อเผชิญหน้ากับจอมเทพข่งเซวี่ยที่หยิ่งผยองจองหองเช่นนี้ พุทธสัจจะยุทธแค่นเสียงคราหนึ่ง ไม่พูดไร้สาระอีก ออกจากโลกพุทธะทันที

จอมเทพข่งเซวี่ยแสยะยิ้ม เลือนหายไปจากในโถงตำหนักเช่นกัน

จากนั้น แรงกดดันจากการต่อสู้อันน่าหวาดผวาปกคลุมไปทั่วโลกพุทธะ ทำให้สรรพสิ่งในโลกพุทธะรู้สึกกดดันอย่างยิ่ง

ฉู่ซื่อเหรินขมวดคิ้ว

เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของจอมเทพข่งเซวี่ยมาบ้าง มีสมญาว่ายอดคนอันดับหนึ่งรองลงมาจากระดับมหามรรค

ศัตรูแข็งแกร่งเช่นนี้ เขานึกกังวลแทนพุทธสัจจะยุทธอยู่บ้าง

ที่สำคัญคือจอมเทพข่งเซวี่ยเป็นตัวแทนของผู้อยู่เบื้องหลังอย่างเจ้าแดนต้องห้ามอันธการ!

เจ้าแดนต้องห้ามอันธการเป็นผู้ใดเล่า

ตัวตนชั่วร้ายที่ลึกลับและน่ากลัวที่สุดในฟ้าบุพกาล!

ต่อให้พุทธสัจจะยุทธเอาชนะได้ แต่พวกเขาจะต่อต้านเจ้าแดนต้องห้ามอันธการได้หรือ

ไม่ใช่แค่เขาที่คิดเช่นนี้ เหล่าพุทธองค์ที่อยู่กันเต็มห้องโถงก็กังวลเช่นเดียวกัน

“เจ้าแดนต้องห้ามอันธการมาแล้ว เช่นนี้จะทำอย่างไรดีเล่า”

“ได้ยินว่าแม้แต่มิ่งก็ยังถอยหลบเจ้าแดนต้องห้ามอันธการถึงสามส่วน”

“ทำอย่างไรดี”

“เฮ้อ จนใจที่โลกพุทธะของพวกเราไร้ขุนเขาใหญ่ให้พึ่งพา”

“ความจริงแล้วพุทธสัจจะยุทธก็แข็งแกร่งมาก แต่จนปัญญาว่าเหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า”

เมื่อได้ฟังคำพูดของเหล่าพุทธองค์ ฉู่ซื่อเหรินขมวดคิ้วนิดๆ

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ยังคงเลือกเข้าฝันหานเจวี๋ย

….

หานเจวี๋ยที่กำลังฝึกบำเพ็ญอยู่ถูกแจ้งเตือนตรงหน้าดึงดูดความสนใจ

เขาเพิ่งปิดด่านได้สองหมื่นเจ็ดพันสามสิบสองปี หากหยุดกลางคันตอนนี้ น่าจะหงุดหงิดนัก

[ฉู่ซื่อเหรินต้องการเข้าฝันท่าน ยอมรับหรือไม่]

[ฉู่ซื่อเหรินต้องการเข้าฝันท่าน ยอมรับหรือไม่]

….

ฉู่ซื่อเหรินเริ่มรัวมาไม่หยุด หานเจวี๋ยจำเป็นต้องหยุดกลางคัน

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่ซื่อเหรินรีบร้อนขนาดนี้ คาดว่าคงเจอเรื่องเข้าจริงๆ

หานเจวี๋ยนิ่วหน้า

หรือจะแสร้งทำ

เพ่ย!

จะได้แสดงอำนาจต่อหน้าผู้คนแล้ว!

หานเจวี๋ยเลือกยอมรับการเข้าฝัน

ในแดนความฝัน ฉู่ซื่อเหรินบอกเล่าสถานการณ์ปัจจุบันทันที

“อาจารย์ปู่! เจ้าแดนต้องห้ามอันธการหมายตาศิษย์แล้วขอรับ!”

สีหน้าหานเจวี๋ยสงบราบเรียบ แต่ในใจกลับรู้สึกพูดไม่ออกยิ่งนัก

จอมเทพข่งเซวี่ยมีปัญหาทางจิตหรืออย่างไร

ผู้เฒ่าสั่งให้เจ้าเสาะหาสถานที่ปิดด่านไม่ใช่หรือ ไม่น่าเชื่อว่าจะอ้างชื่อข้าเที่ยวระรานคนอื่นไปทั่ว!

หานเจวี๋ยเริ่มลังเล

หากลงมือกับจอมเทพข่งเซวี่ยตรงๆ จะไม่แปลว่าเขามีความเกี่ยวข้องกับเจ้าแดนต้องห้ามอันธการหรอกหรือ

“ข้าจะหาวิธีจัดการ”

หานเจวี๋ยเอ่ยประโยคนี้ทิ้งไว้ แล้วสิ้นสุดแดนความฝัน

เขาลืมตาขึ้นมองออกไปในฟ้าบุพกาล ในไม่ช้าก็จับพิกัดเงาร่างของจอมเทพข่งเซวี่ยและพุทธสัจจะยุทธได้

พวกเขาต่อสู้กันอีกแล้ว!

หานเจวี๋ยจำได้ว่าตอนจอมเทพข่งเซวี่ยมายังมรรคาสวรรค์ สองคนนี้ก็เคยสู้กัน

เขาไม่ได้ลงมือทันที แต่ชมการต่อสู้ไปเงียบๆ รอให้จอมเทพข่งเซวี่ยชนะแล้วค่อยเข้าฝัน

เพียงแต่ในครั้งแรกที่เห็น ยากจะแยกแยะได้ว่าใครเหนือกว่าใคร

นี่น่ะหรืออริยะเสรีที่ฉู่ซื่อเหรินชักจูงเข้ามา

มีความสามารถจริงๆ

หานเจวี๋ยเริ่มรับชมละคร

เมื่อเผชิญกับแสงเทพเบญจธาตุที่ตัดได้ทุกสิ่ง พุทธสัจจะยุทธไม่ได้ใช้สมบัติวิเศษหรือพลังวิเศษเลย แต่ใช้วิญญาณโจมตีจอมเทพข่งเซวี่ยอย่างต่อเนื่อง

กลยุทธ์การใช้วิญญาณของเขาโผล่มาไม่มีที่สิ้นสุด ทำให้จอมเทพข่งเซวี่ยตกที่นั่งลำบากยิ่ง

มองจากการต่อสู้นี้ ยังไม่แน่ว่าจอมเทพข่งเซวี่ยจะเอาชนะได้