ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 821

บทที่ 821 ดวงจิตสองตำแหน่ง พรตเทพชิงเซียว

นักพรตเต๋าเสินเผาจ้องมองนักพรตเต๋าชุดเขียว หรี่ตาเอ่ยถามว่า “เจ้าบอกว่าเจ้าสังหารข้าได้หรือ”

นักพรตเต๋าชุดเขียวพยักหน้ารับ แต่เขายังคงคุกเข่าให้นักพรตเต๋าเสินเผาอยู่ ท่าทางสวนทางกับคำพูดลิบลับ

นักพรตเต๋าเสินเผาพลันรับรู้ได้ถึงสัญญาณอันตรายน่าหวาดหวั่น ต่างไปจากตอนที่เผชิญหน้ากับหานเจวี๋ยยามนั้น ชวนให้อกสั่นขวัญแขวนยิ่งกว่า

นักพรตเต๋าเสินเผาถามเสียงขรึม “พวกเจ้าเป็นมาอย่างไรกันแน่”

ดีร้ายอย่างไรเขาก็อยู่มานับยุคไม่ถ้วน ทว่าไม่เคยพบคนพวกนี้ที่อยู่ในห้องโถงมาก่อนเลย

“ฟ้าบุพกาลกว้างไกลไร้ขอบเขต ต่อให้เป็นท่านก็ยังไม่แน่ว่าจะรู้จักฟ้าบุพกาลดีกระมัง”

นักพรตเต๋าชุดเขียวเอ่ยเสียงเบา เขาเงยหน้ามองนักพรตเต๋าเสินเผา แววตาสงบนิ่ง

นักพรตเต๋าเสินเผาจำเป็นต้องจ้องมองพวกเขา

“เหตุใดถึงต้องการสังหารอริยะสวรรค์เกรียงไกร” นักพรตเต๋าเสินเผาถาม

นักพรตเต๋าชุดเขียวกล่าวว่า “เพราะชื่อเสียงของเขาโด่งดังเลื่องลือ ในฟ้าบุพกาลแถบนี้ หาผู้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปกว่าเขาไม่ได้แล้ว มีเพียงเขาที่ยืนยันได้ว่าอยู่ในมรรคาสวรรค์จริง”

นักพรตเต๋าเสินเผาขมวดคิ้ว “เพื่อชื่อเสียงหรือ”

นักพรตเต๋าชุดเขียวตอบว่า “ถูกต้อง หลังจากผานกู่ดับสูญข้าก็เริ่มฝึกบำเพ็ญ เพียงเพื่อในสักวันหนึ่ง จะสร้างชื่อสะเทือนไปทั่วฟ้าบุพกาล ยังคงต้องขอร้องให้ท่านช่วยออกหน้าสักครั้ง พวกเราจะรับคำสั่งจากท่าน ไปสังหารอริยะสวรรค์เกรียงไกรเพื่อสร้างชื่อเสียง ท่านจะได้ล้างแค้นชำระความ”

เงาร่างหลายสิบร่างที่อยู่ด้านหลังพากันเงยหน้าขึ้น มองมาที่นักพรตเต๋าเสินเผาอย่างพร้อมเพรียง

ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด นักพรตเต๋าเสินเผาตื่นตระหนกขึ้นมา

เขาทราบดีว่าหากตนปฏิเสธ ต้องไม่ได้รับความปรานีแน่

แต่เขาจงรักภักดีต่อหานเจวี๋ย ไหนเลยจะทำร้ายหานเจวี๋ยได้

“เรื่องนี้ยากจะทำให้สำเร็จได้ พวกเจ้าไปเสียเถอะ”

นักพรตเต๋าเสินเผากล่าวอย่างเฉยชา อาภรณ์เขาไหวกระเพื่อมนิดๆ

นักพรตเต๋าชุดเขียวแสดงสีหน้าอับจนหนทาง จากนั้นลุกขึ้นมาแล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อท่านไม่ยินยอม เช่นนั้นข้าคงทำได้เพียงสังหารท่านเพื่อสร้างชื่อ”

นักพรตเต๋าเสินเผาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “โอหังเสียจริง เอายอดสมบัติของเจ้าออกมาให้ข้ายลโฉมหน่อยเถอะ!”

นักพรตเต๋าชุดเขียวพยักหน้า เงาร่างหลายสิบร่างด้านหลังลุกตามขึ้นมา

….

เวลาเลื่อนไหลไปดั่งกระสวยทอผ้า

ผ่านไปห้าหมื่นปี

หานเจวี๋ยลืมตาขึ้น มีสีหน้าพึงพอใจ

ปัจจุบันนี้เขาเคยชินกับการปิดด่านนานห้าหมื่นปีแล้ว มีแต่ทำเช่นนี้ เขาถึงจะรู้สึกว่าตบะก้าวหน้าขึ้น

หานเจวี๋ยเรียกกล่องจดหมายออกมาตรวจดู

[เจียงเจวี๋ยซื่อสหายของท่านตระหนักรู้ในความหมายที่แท้จริงแห่งโชค สรรค์สร้างพลังวิเศษสังหารขึ้น]

[หานทั่วบุตรชายของท่านได้รับดวงชะตาแห่งดวงจิต]

[อี๋เทียนสหายของท่านได้รับดวงชะตาแห่งดวงจิต]

[เต้าจื้อจุนศิษย์ของท่านเผชิญกับการโจมตีจากมารปีศาจบรรพกาล] x8021643

[จ้าวเซวียนหยวนศิษย์ของท่าน…]

….

[ตี้เจียงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากเทพสูงสุดหยวนสื่อสหายของท่าน]

….

[ฉู่ซื่อเหรินศิษย์หลานของท่านเข้าสู่โลกต้นกำเนิด]

[นักพรตเต๋าเสินเผาสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]

….

ระยะนี้แวดวงสหายเกิดคลื่นลมแห่งการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง หานเจวี๋ยอ่านอย่างได้อรรถรส

หานทั่วและอี๋เทียนได้รับดวงชะตาแห่งดวงจิต นี่หมายความว่าอย่างไร

หรือว่าเด็กสองคนนี้จะเข้าสู่มรรคาเทพ

ทำสำเร็จอย่างนั้นหรือ

เมื่อหานเจวี๋ยนึกถึงว่าบุตรชายของตนกลายเป็นดวงจิตมหามรรค เขารู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

เขาไม่ได้เข้าไปแทรกแซง ลูกหลานต่างมีชะตาชีวิตของตนเอง

หลังจากหานเจวี๋ยอ่านจดหมายเสร็จ เขาเตรียมจะฝึกบำเพ็ญต่อ

ในเวลานี้เอง จอมอริยะเสวียนตูถ่ายทอดเสียงหาเขา เชิญเขาไปที่ตำหนักเอกภพ

หานเจวี๋ยลุกขึ้นมาก่อนไปปรากฏตัวที่ตำหนักเอกภพ ผู้แสวงมรรคภายในตำหนักถูกให้แยกย้ายกันไปแล้ว เหลือเพียงจอมอริยะเสวียนตูผู้เดียว

จอมอริยะเสวียนตูไม่ได้เรียกอริยะคนอื่นๆ มา พบกับหานเจวี๋ยตามลำพัง

“เกิดเรื่องกับนักพรตเต๋าเสินเผาแล้ว” จอมอริยะเสวียนตูเอ่ยเสียงเบา พอพูดจบ เขาก็สังเกตสีหน้าท่าทางของหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยเอ่ยถาม “เช่นนั้นหรือ”

จอมอริยะเสวียนตูเล่าว่า “นักพรตเต๋าเสินเผาเผชิญกับการโจมตีจากผู้ทรงพลังลึกลับคนหนึ่งที่นามว่าพรตเทพชิงเซียว เกือบพลาดท่าดับสูญไป”

พรตเทพชิงเซียวอย่างนั้นหรือ