ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 841

บทที่ 841 ไม่เคยพ่ายแพ้เลย!

ไปพบอย่างนั้นหรือ

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนตื่นตัวขึ้นมาทันที

เขารู้สึกว่ามีกับดัก

หลังจากพ่ายแพ้ เขาไปสืบข่าวของหานเจวี๋ยมาแล้ว เด็กคนนี้ระมัดระวังตัวอย่างยิ่ง ไม่เคยออกจากมรรคาสวรรค์เลย

เขาถามด้วยความระแวง “เหตุใดเจ้าถึงอยากพบข้า”

“รำลึกความหลัง ถือโอกาสหารือเรื่องขุนพลศักดิ์สิทธิ์ด้วย”

“คุยในความฝันไม่ได้หรือ”

“เจ้ากลัวข้าหรือไร ดีร้ายอย่างไรเจ้าก็บรรลุยอดมหามรรคสองครั้งแล้ว ยังกลัวข้าอีกหรือ”

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าบรรลุยอดมหามรรคสองครั้งแล้ว”

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนตื่นตัวยิ่งกว่าเดิม

หานเจวี๋ยตอบว่า “ฟังมาจากหงหยวน หงหยวนตัดสินใจย้ายมาที่มรรคาสวรรค์แล้ว รวมตัวกับข้า”

คิ้วของอริยะเทพอวี๋เจี้ยนคลายตัวออก เอ่ยว่า “เจ้าคิดจะต่อกรกับขุนพลศักดิ์สิทธิ์จริงๆ น่ะหรือ”

“ถูกต้อง!”

“เช่นนั้นให้ข้าไปที่มรรคาสวรรค์ด้วยเป็นอย่างไร”

หานเจวี๋ยผงะไป

เขาไม่คิดเลยว่าอริยะเทพอวี๋เจี้ยนคิดจะมายังมรรคาสวรรค์

แต่พอคิดๆ ดูแล้ว นี่ก็ถือเป็นเรื่องดี

เขาถามในใจ ‘ข้าสามารถสังหารอริยะเทพอวี๋เจี้ยนในเสี้ยววินาทีได้หรือไม่’

[จำเป็นต้องหักอายุขัยสี่แสนล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]

ดำเนินการต่อ!

[ได้]

เช่นนั้นก็ไม่มีปัญหา

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “ยินดีต้อนรับแน่นอน”

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนยิ้มออกมา เอ่ยว่า “ขุนพลศักดิ์สิทธิ์เก่งกาจมากจริงๆ หาใช่อริยะมหามรรคทั่วไป แม้แต่อาณาเขตเอกเทศของยอดมหามรรคก็ยังตรวจพบ ช่วงนี้ข้าก็คิดอยู่เช่นกันว่าจะจัดการขุนพลศักดิ์สิทธิ์อย่างไรดี”

หานเจวี๋ยถามด้วยความอยากรู้ “ยอดมหามรรคเอาชนะหมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์ได้หรือไม่”

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนกลอกตา กล่าวว่า “จะสู้อย่างไรเล่า ถึงบอกว่ามีตบะระดับมหามรรค แต่ดีร้ายอย่างไรก็ผันแปรมาจากกฎระเบียบสูงสุด มีเพียงพลังที่เทียบเท่าระดับอริยะมหามรรค ส่วนคุณสมบัติด้านร่างกายทำลายได้ยากยิ่ง”

“เช่นนั้นเจ้าต่อกรกับขุนพลศักดิ์สิทธิ์ได้เท่าไร”

“อืม…ร้อยคนกระมัง”

หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว

เช่นนั้นก็เทียบได้กับอริยะเทพอวี๋เจี้ยนระดับยอดมหามรรคหนึ่งร้อยคน

หานเจวี๋ยถามต่อว่า “ในหมู่เทพมารฟ้าบุพกาลก็มีตัวตนระดับยอดมหามรรคอยู่เช่นกัน หากเทพมารฟ้าบุพกาลทั้งหมดร่วมมือกัน พอจะมีโอกาสชนะหรือไม่”

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนส่ายหน้า “ยอดมหามรรคไหนเลยจะมีมากมายปานนั้น ในหมู่เทพมารฟ้าบุพกาลมีอยู่นับนิ้วได้ ส่วนยอดมหามรรครายอื่นๆ ในฟ้าบุพกาล ส่วนใหญ่เป็นดวงจิตมหามรรค บ้างก็ใจฝ่อขี้ระแวง ปิดด่านอยู่ตลอด ไม่กล้าออกมา ไม่ว่าจะมองอย่างไร ก็ต้านหมื่นขุนพลศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้แน่นอน”

หานเจวี๋ยตกอยู่ในภวังค์ความคิด

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนถาม “หรือว่าเจ้าก็พิสูจน์ยอดมหามรรคแล้วเช่นกัน”

หานเจวี๋ยลังเลครู่หนึ่ง ยังคงเลือกพยักหน้ารับ

ค่าความประทับใจสูงเช่นนี้ น่าจะไว้ใจได้

“ยอดเยี่ยมจริงๆ” อริยะเทพอวี๋เจี้ยนเอ่ยด้วยสีหน้าประหลาดใจ

เขาสบถอยู่ในใจ

มิน่าล่ะ!

คนผู้นี้คิดจะข่มเหงเขาอย่างนั้นหรือ

ในใจของอริยะเทพอวี๋เจี้ยนตื่นตะลึงยิ่งขึ้น

เดิมทีพลังของหานเจวี๋ยก็น่ากลัวมากอยู่แล้ว หากระดับตีคู่กันขึ้นมา เขาไหนเลยจะสู้ได้

“จริงสิ ในอดีตเจ้าเคยอยู่ในระดับยอดมหามรรคมาแล้วครั้งหนึ่ง ถูกผู้ใดทำให้ลดระดับลงมาเล่า” หานเจวี๋ยถามด้วยความอยากรู้

อริยะเทพอวี๋เจี้ยนตอบว่า “ข้าก็ไม่รู้ จะว่าไป ตอนนั้นก็เลอะเลือนไปเช่นกัน เพิ่งพิสูจน์ยอดมหามรรคได้ ยโสโอหังนัก หลงนึกว่าตนเป็นยอดมหามรรคเพียงหนึ่งเดียว…

“ข้าก็ไม่ทราบเช่นกันว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ใด แต่น่ากลัวอย่างยิ่ง ถึงขั้นที่อาจจะเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในฟ้าบุพกาลก็เป็นได้”