ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 884

บทที่ 884 เปลี่ยนนิสัย หลักศิลาลึกลับ

หานเจวี๋ยพูดจาตามสบายยิ่ง แต่เมื่อเข้าหูเหล่าอริยะกลับเปี่ยมด้วยความเผด็จการ

นี่ก็คืออริยะสวรรค์เกรียงไกร ไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งสิ้น!

จอมอริยะเสวียนตูยิ้มออกมา เอ่ยว่า “ข้าย่อมไม่เกรงกลัว ทางโลกอริยะไตรวิสุทธิ์เทพสูงสุดหยวนสื่อเป็นผู้ปกครอง ส่วนเหล่าจื่อท่านอาจารย์ของข้าปิดด่านอยู่เสมอ หากว่าบีบคั้นจนเขาออกโรงจริง ข้ายังคงเลือกมรรคาสวรรค์”

หานเจวี๋ยพยักหน้ารับเล็กน้อย ไม่ได้พูดมากอีก

จากนั้น จอมอริยะเสวียนตูชี้แจงเรื่องราวบางอย่างต่อ หลังจากเหล่าอริยะหารือกันเสร็จสิ้น บรรดาอริยะถึงได้แยกย้ายกันไป

หานเจวี๋ยลุกขึ้น หานชิงเอ๋อร์รีบตามหลังเขา

หลงเฮ่า จี้เซียนเสิน ฟางเหลียง หานอวี้และฉินหลิง เหล่าอริยะจากสำนักซ่อนเร้นพากันล้อมวงเข้ามา พวกเขาเริ่มทักทายสร้างสัมพันธ์กับหานชิงเอ๋อร์

หานชิงเอ๋อร์ได้รับความเอ็นดูก็ตกใจอยู่บ้าง ไม่คิดเลยว่าในหมู่อริยะจะมีศิษย์พี่ ศิษย์หลานถึงขั้นที่มีศิษย์เหลนมากมายขนาดนี้

หานเจวี๋ยแค่นเสียง “วันหน้านางจะออกท่องมรรคาสวรรค์ อย่าปล่อยให้นางได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย มิเช่นนั้นข้าจะเอาเรื่องกับพวกเจ้า ต้องโดนกันถ้วนหน้า”

อริยะคนอื่นๆ ยังไม่ได้ออกจากตำหนักเอกภพ ล้วนได้ยินคำพูดของหานเจวี๋ยเช่นกัน สีหน้าพวกเขาอึมครึมลง ล้วนจดจำประโยคนี้เอาไว้ ดฮณ๊ฯดฯฌซ,

พวกเขาไม่ใช่คนโง่ ทราบว่าหานเจวี๋ยกำลังสั่งพวกเขาเช่นกัน

“ท่านพ่อ ข้าเป็นครึ่งอริยะ ในแดนเซียนจะมีผู้ใดทำร้ายข้าได้เจ้าคะ” หานชิงเอ๋อร์ไม่ยอม เอ่ยอย่างแง่งอน ทว่าในใจกลับเป็นสุข นานมากแล้วที่นางไม่ได้รับรู้ถึงความรักเช่นนี้จากบิดา ทำให้นางทั้งตื้นตันและละอายใจ

นึกถึงก่อนหน้านี้ที่ตนพาลใส่ท่านพ่อ นางละอายใจยิ่ง

หานเจวี๋ยยิ้มออกมา ไม่ได้เอ่ยตอบ

เหล่าศิษย์ต่างรับประกันเป็นมั่นเหมาะ

หงหยวนบิดเอวอ้อนแอ้น เดินมาหยุดตรงหน้าหานชิงเอ๋อร์ เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อริยะสวรรค์ มิสู้ยกบุตรสาวของท่านให้เป็นศิษย์ข้าเถิด ข้าจะถ่ายทอดวิชาเวททั้งหมดให้แน่นอน”

เมื่อนางเอ่ยประโยคนี้ออกมา สีหน้าของเหล่าอริยะที่อยากรับตัวหานชิงเอ๋อร์เป็นศิษย์แปรเปลี่ยนไปทันที ทว่าไม่กล้ายื้อแย่ง

ถึงอย่างไรหงหยวนก็เป็นอริยะมหามรรค พวกเขาร่วมมือกันก็ยังไม่มีความสามารถพอจะสะกดมือสักข้างของหงหยวนได้

หานชิงเอ๋อร์ถูกความงามและบุคลิกของหงหยวนทำให้ตกตะลึง นางรับรู้ได้ถึงภัยคุกคามตามสัญชาตญาณ ไม่ใช่คุกคามนาง แต่เป็นมารดานาง

นางมองหานเจวี๋ยตามสัญชาตญาณ

สีหน้าหานเจวี๋ยไม่แปรเปลี่ยน เอ่ยว่า “ขึ้นอยู่กับความเห็นของสาวน้อยคนนี้”

หานชิงเอ๋อร์กล่าวว่า “ท่านพ่อ ข้าจะยังไม่ไปแดนเซียน ข้าวางแผนว่าจะฝึกบำเพ็ญอยู่กับท่านสักล้านปี แล้วค่อยออกไปหาประสบการณ์ด้านนอก”

หานเจวี๋ยมองนางอย่างแปลกใจ มองเห็นเพียงสีหน้าจริงจังของนาง

เขานึกชื่นชมในใจ ดูเหมือนฉากก่อนหน้านี้จะทำให้นางเข้าใจหลักเหตุผลแล้ว

หานเจวี๋ยโบกแขนเสื้อ พาหานชิงเอ๋อร์หายตัวไปจากที่เดิม

หงหยวนถอนหายใจ เสียดายอยู่บ้าง

คุกสวรรค์อนธการทำให้นางจงรักภักดีต่อหานเจวี๋ย แต่ไม่ได้ลบล้างความคิดนั้นที่นางมีต่อหานเจวี๋ยไป

นางอยากเป็นคู่บำเพ็ญของหานเจวี๋ยมาโดยตลอด จนปัญญาที่ตอนนี้กลายเป็นทาสแล้ว ฝืนร้องขอไม่ได้

หงหยวนส่ายหน้า จากนั้นก็หายตัวไปเช่นกัน

เหล่าศิษย์สำนักซ่อนเร้นยังคงคุยเรื่องหานชิงเอ๋อร์อยู่ สำหรับศิษย์น้องหญิงตัวน้อยคนนี้ พวกเขายังคงสนใจใคร่รู้ยิ่ง คาดว่าอีกไม่นานข่าวคงแพร่ไปทั่วสำนักซ่อนเร้น

อีกด้านหนึ่ง

หานเจวี๋ยพาหานชิงเอ๋อร์กลับมายังอาณาเขตเต๋าแห่งที่สาม

“ท่านพ่อ พวกเราไม่ไปหาแม่ใหญ่แม่รองหรือเจ้าคะ” หานชิงเอ๋อร์ถามด้วยความสงสัย

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “พวกนางก็ฝึกบำเพ็ญอยู่เช่นกัน หากไม่มีธุระก็อย่าไปรบกวนนางเลย สำหรับพวกเราแล้ว สิ่งที่ไม่ขาดแคลนที่สุดก็คือเวลา” 艾琳小說

หานชิงเอ๋อร์คิดว่ามีเหตุผล นางกอดแขนขวาของหานเจวี๋ย เอ่ยออดอ้อน “ท่านพ่อ ท่านเล่าเรื่องราวของท่านให้ข้าฟังอีกได้หรือไม่เจ้าคะ”

เมื่อเผชิญเหตุการณ์ครั้งนี้ นางเปี่ยมด้วยความสนใจใคร่รู้ในเรื่องราวของหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยก็ไม่ปิดบัง เริ่มเล่าเรื่องของตนอีกครั้ง ไม่ต่างไปจากตอนที่เล่าให้ชิงหลวนเอ๋อร์ฟังเลย กับบุตรสาวเขาก็ต้องการจะโอ้อวดนิดๆ เช่นกัน ดังนั้นยามที่เล่าถึงศัตรูเหล่านั้น เขาจงใจบรรยายถึงความแข็งแกร่งของศัตรู หานชิงเอ๋อร์ฟังแล้วอุทานออกมาเป็นครั้งคราว

หลายชั่วยามต่อมา หานเจวี๋ยเล่าจบแล้ว แต่ยังพูดไม่หยุด

ต้องกล่าวเลยว่า ถึงแม้เขาจะมีประสบการณ์ไม่มาก แต่ทุกเรื่องล้วนเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องใหญ่สะท้านฟ้าสะเทือนดิน ล้วนนำมาแต่งนิยายได้ทั้งสิ้น

แถมเขายังไม่ได้ผนวกความสำเร็จในฐานะเจ้าแดนต้องห้ามอันธการเข้าไปด้วยเลย

เมื่อมองไปที่หานชิงเอ๋อร์อีกครั้ง สีหน้าของสาวน้อยเปี่ยมด้วยความเลื่อมใส ทำให้หานเจวี๋ยเปรมปรีดิ์อย่างยิ่ง