ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 919

บทที่ 919 พี่น้องพบหน้า เหล่าอริยะตกตะลึง

ศึกระหว่างปรมาจารย์ฟ้าทลายและเหล่าจื่อไม่ได้ก่อให้เกิดคลื่นลมเลย ถึงอย่างไรอริยะมหามรรคส่วนใหญ่ล้วนไม่อาจสอดส่องการต่อสู้ในครั้งนี้ได้ แล้วศึกนี้จะเลื่องลือไปในหมู่สรรพสิ่งได้หรือ

หานเจวี๋ยตั้งใจฝึกบำเพ็ญต่อไป

เวลาผ่านไปหมื่นปีแล้วหมื่นปีเล่า

หนึ่งแสนสองหมื่นปีต่อมา

หานเจวี๋ยยังฝึกบำเพ็ญอยู่

ในอารามเต๋าข้างๆ หานฮวงที่กำลังฝึกบำเพ็ญอยู่พลันลืมตาขึ้น

เขาเลิกคิ้ว พึมพำออกมา “ความรู้สึกนี้…การเพรียกหาทางสายเลือด มีญาติที่กำลังจะพิสูจน์มหามรรคหรือ”

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหลับตาลง จิตรับรู้ไปปรากฏหน้าประตูแห่งมหามรรค

ท่ามกลางความมืด ณ ที่ตั้งของประตูแห่งมหามรรค สูงตระหง่านยิ่งใหญ่ เวลานี้ มีคนผู้หนึ่งมาคอยอยู่ที่นี่แล้ว

เป็รนักพรตเต๋าเสินเผา

หานฮวงเห็นเขาก็เอ่ยทักทาย ถามไปว่า “ผู้อาวุโส ท่านกำลังรอผู้ใดอยู่หรือขอรับ”

เมื่อนักพรตเต๋าเสินเผาเห็นหานฮวง พลันแย้มยิ้มเอ่ยตอบว่า “จะว่าไปคนผู้นี้ก็มีความเกี่ยวข้องกับเจ้าเช่นกัน”

หานฮวงมีสีหน้าตื่นเต้นขึ้นมา ถามว่า “หรือจะเป็นพี่ใหญ่ของข้า”

นักพรตเต๋ายิ้มพลางพยักหน้าให้

เขาทอดถอนใจอยู่ภายใน

บุตรชายทั้งสองของนายท่านล้วนเลิศล้ำทั้งคู่

หานทั่วเป็นเทพมารฟ้าบุพกาล อีกทั้งเป็นดวงจิตมหามรรค คุณสมบัติและอำนาจล้วนอยู่เหนือกว่าสรรพสิ่ง

หานฮวงยิ่งน่าเหลือเชื่อเข้าไปใหญ่ ถือกำเนิดไม่ถึงห้าแสนปีก็พิสูจน์มหามรรคสำเร็จ เรียกได้ว่าไม่เคยมีปรากฏมาก่อน

“ท่านรู้จักพี่ใหญ่ของข้าหรือ รีบเล่าให้ข้าฟังเถอะ!” หานฮวงถามด้วยความสนใจ

พี่ชายคนโตเปรียบดั่งบิดา สำหรับพี่ใหญ่ที่ไม่เคยพบกันมาก่อนคนนั้น เขาย่อมสนใจแน่นอน

นักพรตเต๋าเสินเผายิ้มพร้อมกับพยักหน้ารับ จากนั้นก็เล่าเรื่องของหานทั่ว

เทพมารฟ้าบุพกาล!

ห้าเทวทัณฑ์!

สอดส่องดูแลฟ้าบุพกาล!

หานฮวงฟังแล้วเลือดลมพลันเดือดพล่านขึ้นมา นึกในใจว่าสมกับที่เป็นพี่น้องของตน เรื่องราวเหล่านั้นของหานทั่วคือเรื่องที่เขาอยากทำ จนใจที่ท่านพ่อของเขาไม่ยอมให้เขาออกไป

ในเวลานี้เอง ประตูมหามรรคสั่นไหวรุนแรง

หานทั่วกำลังจะทะลวงขั้นสำเร็จแล้ว!

หานฮวงขมวดคิ้ว กระซิบว่า “ไม่ได้ฝ่าทะลวงเพียงคนเดียวหรือ”

“ฮ่าๆๆ! น้องชาย พวกเราใกล้จะทำสำเร็จแล้ว!”

เสียงหัวเราะอันห้าวหาญแว่วเข้ามา เป็นอี๋เทียน

เสียงของหานทั่วแว่วตามขึ้นมา “พวกเราสองคนร่วมมือกัน ไหนเลยจะไม่สำเร็จ อันที่จริงข้าไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้าเลย”

“ข้าเคยได้ยินมาว่า มีผู้ทรงพลังมากมายคอยสกัดขวางการทะลวงขั้นของชนรุ่นหลัง แล้วข้าจะไม่ห่วงเจ้าได้อย่างไร”

“ฮ่าๆ คิดว่าข้าไม่รู้จักเจ้าหรือ ห่วงตัวเองอยู่กระมัง อันที่จริงไม่จำเป็นต้องกังวลเลย พวกเราเป็นเทวทัณฑ์ ผู้ใดจะกล้ามาขัดขวาง”

“หากมีเล่า”

ประตูมหามรรคเปิดออก หานทั่วและอี๋เทียนเดินตามกันเข้ามา

ขณะที่หานฮวงเตรียมจะเข้าไปหา พลันมีเงาร่างปรากฏขึ้นรอบข้างร่างแล้วร่างเล่า เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

“ยินดีด้วยที่สองเทวทัณฑ์พิสูจน์มรรคสำเร็จ!”

“สมเป็นอัจฉริยะทรงความสามารถโดยแท้ อายุเจ็ดล้านกว่าปีก็พิสูจน์มหามรรคสำเร็จแล้ว”

“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว มิเช่นนั้นผู้นำดวงจิตมหามรรคจะแต่งตั้งพวกเขาเป็นเทวทัณฑ์หรือ”

“ยินดีด้วย!”

“ท่านเทวทัณฑ์ทั้งสองต้องติดทำเนียบสิบยอดฟ้าบุพกาลในงานชุมนุมฟ้าบุพกาลแน่นอน”

อริยะมหามรรคหลายสิบคนพากันเอ่ยแสดงความยินดีกับหานทั่วและอี๋เทียน

ก่อนหน้านี้ห้าเทวทัณฑ์เดินทางไปทั่วฟ้าบุพกาล ดวงจิตมหามรรคที่ปรากฏตัวในฉากหน้าล้วนเคยพบพวกเขาทั้งสิ้น ยามนี้ฟ้าบุพกาลสงบสุข มีเทพมหาทัณฑ์ค่อยควบคุมอยู่เบื้องบน น้ำใจที่สมควรมีย่อมสมควรต้องแสดงออก

หานทั่วจำเป็นต้องเอ่ยทักทายไปตามมารยาท

อี๋เทียนเบะปาก ไม่ได้พูดอะไร

หานฮวงมองพี่ใหญ่ที่เป็นดั่งเดือนกลางหมู่ดาว ใบหน้าเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม ดวงตาฉายแววอิจฉาเล็กน้อย

เขาก็อยากได้รับความโดดเด่นเช่นนี้บ้าง!