ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 92
“อย่าเพิ่งสนใจสำนักหยกพิสุทธิ์ ศึกกับสำนักสวรรค์เพลิงโลหิตยืดเยื้อมานานหลายปีเพียงนี้ก็ควรจะจบลงได้แล้ว ชื่อเสียงอำนาจของสำนักไร้ลักษณ์ก็ได้ผงาดขึ้นมาแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องฆ่าสังหารกันอีก เจ้าก็จงตั้งใจฝึกฝนเถิด เป้าหมายของเจ้าควรอยู่ที่จวนเซียนสวรรค์ ไม่ใช่เรื่องแย่งชิงอำนาจ”
เฒ่าประหลาดอู้เต้าเอ่ย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้ง
ตงหวางเซียนขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าเช่นนี้ยังไม่เพียงพอ ตกลงกันแล้วว่าจะทำให้สำนักสวรรค์เพลิงโลหิตพังพินาศ แล้วจะจบลงง่ายๆ เพียงเพราะพวกเขาพึ่งพาสำนักหยกพิสุทธิ์ได้อย่างไร
หากเรื่องนี้แพร่งพรายอกไป ผู้อื่นจะไม่คิดว่าสำนักไร้ลักษณ์หวาดกลัวสำนักหยกวิสุทธิ์หรอกหรือ
“อาจารย์ ระวังจะเป็นการเลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้[1]นะขอรับ!” ตงหวางเซียนเอ่ยเสียงเบา
คนอื่นๆ ในที่นั้นต่างมองหน้าสบตากันไปมา
พวกเขาล้วนเป็นผู้อาวุโสระดับสูงของสำนักไร้ลักษณ์ ความจริงแล้วพวกเขาเองก็ยังอยากยอมแพ้
อย่างไรเสียพวกเขาก็เป็นสำนักบำเพ็ญเซียน ไม่ใช่ราชวงศ์ในโลกมนุษย์ สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับผู้บำเพ็ญคือเวลา ควรใช้เวลาไปกับการแสวงหามหามรรคาถึงจะเรียกได้ว่าวิถีทางที่ถูกต้อง หากมัวแต่ต่อสู้ฆ่าฟันกันตลอดเวลาก็ไม่ใช่เรื่องดีนัก!”
อีกอย่าง สำนักไร้ลักษณ์เองก็ไม่ใช่สายมาร ไม่ชอบการเข่นฆ่า
เฒ่าประหลาดอู้เต้าโบกมือกล่าว “ข้าตัดสินใจแล้ว จะไม่เคลื่อนพลไปสำนักสวรรค์เพลิงโลหิตอีก!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ตงหวางเซียนแสดงสีหน้าไม่พอใจ
อาจารย์ของเขาไม่ว่าอะไรล้วนดีไปเสียหมด เพียงแต่ยังโหดเหี้ยมไม่พอ!
แม้จะไม่พอใจ แต่ตงหวางเซียนก็ไม่ได้ต่อต้านผู้เป็นอาจารย์ ถึงอย่างไรอาจารย์ก็เลี้ยงดูเขามาจนเติบใหญ่
……
หลังจากสำนักสวรรค์เพลิงโลหิตประกาศเข้าร่วมกับสำนักหยกพิสุทธิ์ สำนักไร้ลักษณ์ก็หยุดการโจมตี นั่นทำให้เหล่าศิษย์ของสำนักสวรรค์เพลิงโลหิตพากันโล่งอก
ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็สงสัยในสำนักหยกพิสุทธิ์เป็นอย่างมาก
แท้จริงแล้วสำนักหยกพิสุทธิ์นั้นแข็งแกร่งเพียงใดกันแน่ ถึงสามารถทำให้สำนักไร้ลักษณ์สงบลงได้
หลิ่วปู๋เมี่ยมาถึงยอดเขาหลักของสำนักหยกพิสุทธิ์ หลี่ชิงจื่อได้จัดเตรียมถ้ำเทวาให้เขา เขารู้ดีว่าตนเองมีฐานะเทียบได้กับตัวประกัน หากสำนักสวรรค์เพลิงโลหิตคิดไม่ซื่อ คนแรกที่จะต้องตายก็คือเขา
เดิมหลี่ชิงจื่อคิดว่าสำนักไร้ลักษณ์จะบุกโจมตีสำนักหยกพิสุทธิ์ ไม่คิดว่าสำนักไร้ลักษณ์จะหยุดมือ ทำให้เขาอดที่จะโล่งใจไม่ได้
ด้วยเหตุนี้ สำนักหยกพิสุทธิ์จึงไม่ได้เผชิญกับความวุ่นวาย
หลังจากที่สำนักสวรรค์เพลิงโลหิตมาขอพึ่งพิงสำนักหยกพิสุทธิ์ สำนักหยกพิสุทธิ์จึงกลายเป็นสำนักที่แข็งแกร่งที่สุดในต้าเยี่ยนอย่างเสียไม่ได้ ผู้บำเพ็ญอิสระและมนุษย์ธรรมดาที่มาขอพึ่งพาอาศัยมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ
หลี่ชิงจื่อรู้สึกถึงความผิดปกติของตบะ จึงเริ่มกระจายอำนาจ ส่วนตนเองก็ปิดด่านฝึกตน
ต้าเยี่ยนสงบสุขมาร่วมสิบปีแล้ว
หานเจวี๋ยเข้าใกล้ระดับรวมกายาขั้นสองแล้ว
[อายุขัยของท่านก้าวมาถึง 400 ปี ท่านมีตัวเลือกดังต่อไปนี้]
[หนึ่ง แสดงตัวทันที พิสูจน์ความแข็งแกร่งของท่านให้ใต้หล้ารับรู้ จะได้รับไข่สัตว์เทพโชคชะตาหนึ่งใบ สุ่มรับของล้ำค่าฟ้าดิน]
[สอง ปิดด่านฝึกฝนต่อไป หลีกหนีจากความขัดแย้ง จะได้รับสมบัติวิญญาณหนึ่งชิ้น]
หานเจวี๋ยเห็นตัวเลือกที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า เดิมทีก็ไม่ลังเล เลือกตัวเลือกที่สองในทันที
[ท่านเลือกปิดด่านฝึกฝนต่อไป ได้รับสมบัติวิญญาณหนึ่งชิ้น]
[ยินดีด้วย ท่านได้รับสมบัติวิญญาณชั้นเลิศ–กำไลวิเศษบรรลุสวรรค์]
[กำไลวิเศษบรรลุสวรรค์: สมบัติวิญญาณประเภทป้องกันชั้นเลิศ สามารถแยกพลังจิต ป้องกันการโจมตีวิญญาณ]
สมบัติวิญญาณประเภทป้องกันอีกแล้ว!
ดีจริงๆ!
หานเจวี๋ยหยิบกำไลวิเศษบรรลุสวรรค์ออกมา และเริ่มทำให้ยอมรับเจ้าของ
ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็สวมใส่กำไลวิเศษบรรลุสวรรค์ ตัวกำไลฝังด้วยคริสตัลสี่สี ประกอบด้วยสีน้ำเงิน สีเงิน สีขาว และสีแดง ดูแล้วส่องแสงวิบวาวเป็นอย่างมาก
หานเจวี๋ยรู้สึกว่าการแต่งกายของตนเองเริ่มเข้าใกล้เกมออนไลน์บำเพ็ญเซียนมากขึ้นทุกที ยิ่งเติมแต่งยิ่งหล่อเหลา
ไม่นาน เขาหยิบหนังสือแห่งความโชคร้ายออกมา เริ่มต้นสาปแช่งเฒ่าประหลาดอู้เต้าและจูเชวี่ย
ทุกครั้งระหว่างหยุดการฝึกบำเพ็ญ เขามักจะสาปแช่งศัตรู จนแทบจะกลายเป็นความเคยชินไปเสียแล้ว
ในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้ ตบะของมู่หรงฉีและสวินฉางอันก็พุ่งทะยานรวดเร็วเป็นอย่างมาก
พรสวรรค์ของมู่หรงฉีนั้นก็ไม่เลวจริงๆ สวินฉางอันกลัวว่าเขาจะล้ำหน้าตน และก็ไม่กล้าคิดถึงเซี่ยนเออร์อีก จึงจดจ่อกับการฝึกฝน ตบะของอาจารย์และศิษย์ทั้งสองคนจึงก้าวหน้าไปพร้อมๆ กัน ทำให้เกิดผลลัพธ์ไปในทางที่ดี
ไก่คุกรัตติกาลยังอยู่ในระดับเปลี่ยนวิญญาณขั้นเก้า เข้าใกล้ระดับสุญตามากขึ้นทุกที
ทุกๆ วันเจ้านี่ก็มักจะฝัน มันฝันเห็นว่าสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นกลับมา
มันร้อนรนทนไม่ไหวอยากจะสั่งสอนสุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นเสียเต็มที
สาปแช่งร่วมสิบวัน หานเจวี๋ยถึงวางหนังสือแห่งความโชคร้ายด้วยความพึงพอใจ
เขาตรวจดูจดหมายเล็กน้อย คนที่ถูกโจมตีก็ยังถูกโจมตีเช่นเคย สุนัขสวรรค์ฮุ่นตุ้นยังเป็นผู้ที่ถูกโจมตีบ่อยที่สุด และมีสหายบางคนที่ได้รับโอกาสวาสนา
ที่ควรกล่าวถึงคือ ช่วงนี้ซูฉีไม่ได้มีความเคลื่อนไหวอะไรมาก หากไม่ใช่เพราะรูปของเขายังอยู่ หานเจวี๋ยยังเป็นกังวลจริงๆ ว่าเขาจะถูกอุ้มไปแล้ว
หานเจวี๋ยมักรู้สึกว่ามีรูปสองสามอันที่หายไปจากลำดับสหาย เขาไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นใคร แต่คนที่เขาให้การติดตามพิเศษกลับยังอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...