ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 922

บทที่ 922 ศึกแดนบรรพกาล

“ข้ายังไม่ได้บอกเลยว่าจะสู้ ดวงจิตบรรพกาลแข็งแกร่งจริงๆ ข้ายังต้องฝึกบำเพ็ญไปอีกสักระยะ ถึงจะต่อสู้ตัดสินได้”

หานเจวี๋ยส่ายหน้าพลางกล่าว เขาคิดเล็กน้อย ก่อนเอ่ยกำชับว่า “เรื่องนี้ห้ามแพร่งพรายออกไปเด็ดขาด ศัตรูเคยมาข่มขู่ข้า ให้เวลาข้าพิจารณาดู ข้ากำลังถ่วงเวลาอยู่ หากว่าเจ้าเปิดเผยเจตนาของข้าออกไป พอถึงเวลาศัตรูบุกมาฆ่า ผู้ใดก็ต้านไม่อยู่ เข้าใจหรือไม่”

หานฮวงพยักหน้ารับ “ข้าไม่ใช่คนโง่นะขอรับ รู้ดีว่าสิ่งใดควรพูด สิ่งใดไม่ควรพูด”

หานเจวี๋ยถึงได้วางใจ

จากนั้นหานฮวงจึงถามต่อว่า “ท่านพ่อ ครั้งนี้ หากว่าผู้ทรงพลังฟ้าบุพกาลต้านไม่ไหว ต้องรอให้ศัตรูบุกมาถึงมรรคาสวรรค์ ท่านถึงจะลงมือใช่หรือไม่”

หานเจวี๋ยขมวดคิ้วเอ่ยถาม “เหตุใดถึงกล่าวเช่นนี้”

“อริยะมหามรรคเหล่านั้นล้วนกล่าวกันเช่นนี้ บอกว่าท่านไม่มีทางออกจากมรรคาสวรรค์ รอจนถึงเวลาที่จวนตัวต้องออกโรงแล้ว ถึงจะยอมลงมือ”

หานเจวี๋ยได้ฟังวาจานี้ คิ้วพลันขมวดแน่น

เหตุใดเขาถึงได้กลิ่นของแผนร้ายกันกันนะ

เขานับนิ้วทำนายดู

ใช่จริงๆ ด้วย!

มีสิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่งกำลังสุมไฟอยู่จริงๆ โพนทะนาไปทั่วว่าอริยะสวรรค์เกรียงไกรจะรอให้ศัตรูบุกไปถึงที่เท่านั้นถึงจะลงมือ

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ล้วนเคยไปเยือนแดนบรรพกาลมาก่อน มีความเป็นไปได้สูงว่าจะถูกดวงจิตบรรพกาลควบคุมแล้ว

หรือว่าดวงจิตบรรพกาลคิดจะยั่วยุให้เขาลงมือก่อนกำหนด

มีความเป็นไปได้สูง!

เห็นทีว่าดวงจิตบรรพกาลจะไม่โง่เลย

ถึงอย่างไรอาณาเขตเต๋าของหานเจวี๋ยก็ไม่สามารถสอดส่องได้ เป็นปัญหาอย่างเห็นได้ชัด

“อย่าสนใจคำพูดของคนอื่น วันนี้พ่อจะสอนเจ้าอีกเรื่องหนึ่ง หากว่าข่าวลือเหล่านั้นที่เจ้าได้ยินล้วนเป็นศัตรูเจ้าจงใจแพร่ข่าวเล่า เจ้าคิดว่าจะเป็นอย่างไร”

หานเจวี๋ยเอ่ยถามอย่างลุ่มลึกมีนัย

พอหานฮวงได้ยินก็ขมวดคิ้วทันที

เขาลองคิดดูเล็กน้อย หากเปลี่ยนเป็นเขา ต้องทนไม่ไหวแน่ ตรงไปคิดบัญชีกับดวงจิตบรรพกาลเลย

เขานับว่าได้เปิดโลกทัศน์แล้ว สามารถวางแผนเล่นงานศัตรูเช่นนี้ได้ด้วย

วางแผนเล่นงานศัตรูผ่านข่าวลือจากปากของคนนอก จะคิดอย่างไรได้เล่า

ยังคงไม่แข็งแกร่งพอ

ขอเพียงแข็งแกร่งมากพอ แผนการเล็กน้อยเหล่านี้จะนับเป็นอันใดได้

แววตาหานฮวงพลันหนักแน่นขึ้นมา

เขามองไปที่หานเจวี๋ย เอ่ยว่า “ท่านพ่อ รอจนข้าพิสูจน์ยอดมหามรรคแล้ว พอถึงเวลาจะจัดการศัตรูร้ายกาจทั้งหมดให้ท่าน ผู้ใดกล้าแข็งข้อไม่ยอมสยบ ผู้ใดกล้าปากเปราะว่าร้าย ล้วนต้องตายทั้งสิ้น!”

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ฮวงเอ๋อร์มีใจกตัญญู พ่อย่อมเชื่อเจ้า วันนี้ที่เรียกเจ้ามา เพราะเจ้าใกล้อายุครบหนึ่งล้านปีแล้ว เจ้ามีความปรารถนาหรือไม่ ตั้งแต่เล็กจนโต พ่อไม่เคยเติมเต็มความปรารถนาให้เจ้าเลย”

หานฮวงตาลุกวาว เอ่ยถาม “เมื่อก่อนชิงเอ๋อร์ก็ได้แบบนี้เหมือนกันหรือขอรับ”

หานเจวี๋ยส่ายหน้า

“เช่นนั้นหากท่านเติมเต็มให้ข้า ชิงเอ๋อร์คงไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม ข้ารับรู้ได้ว่าคุณสมบัติของข้าสร้างแรงกดดันให้นางมากยิ่ง หากท่านให้ความเอ็นดูข้าอีก นางจะยิ่งไม่พอใจ ไม่เช่นนั้นท่านก็เติมเต็มความปรารถนาให้นางด้วยเถอะขอรับ ไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องอายุครบล้านปี มอบให้พวกเรามาตรงๆ จากนั้นก็ปล่อยให้นางนึกขึ้นได้เองตามธรรมชาติเถิดว่าข้าอายุครบล้านปีแล้ว” 艾琳小說

หานฮวงกล่าวอย่างจริงจัง หานเจวี๋ยฟังแล้วชื่นชมนัก

ไม่ว่าหานฮวงจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็ใส่ใจหานชิงเอ๋อร์เสมอ สายสัมพันธ์ระหว่างสองพี่น้องดีถึงเพียงนี้ หานเจวี๋ยย่อมชื่นชม

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เรียกชิงเอ๋อร์เข้ามาเถอะ”

“ขอรับ!”

หานฮวงหันหลังเดินออกไปทันที

จู่ๆ หานเจวี๋ยก็ตระหนักขึ้นมาได้ว่าตนละเลยบุตรสาวไปจริงๆ ในอดีตยามบุตรสาวถือกำเนิด นางเป็นดั่งสมบัติล้ำค่าของเขา ต่อมาหลังจากหานฮวงถือกำเนิด ความสนใจของเขาก็หันเหไปจนหมด

ตนไม่ใช่พ่อที่ดีคนหนึ่งเลยจริงๆ

ไม่ถูกสิ!

ผู้เฒ่าใช้เวลายี่สิบปีคอยดูแลบุตรสาวจนเติบใหญ่ มีบุตรสาวคนไหนที่หลังจากเติบใหญ่แล้ว พ่อแม่ยังต้องคอยให้ความสนใจอยู่ทุกวันอีกเล่า

หานเจวี๋ยปลอบใจตัวเอง

ต่อให้เขาไม่ใช่ยอดบิดาแสนดีที่หนึ่ง แต่ก็ไม่นับว่าเป็นบิดาที่เลวทรามแน่นอน

เขาใส่ใจดูแลหานชิงเอ๋อร์มากกว่าสรรพสิ่งแล้ว!