บทที่ 931 เผด็จการ! ไร้พ่าย!
“เร็วขนาดนี้เชียวหรือ”
หานฮวงตะลึงงัน ทอดสายตามองไปด้านหน้า
ปลายทางของอุโมงค์ปฐมยุคปรากฏวงแสงแห่งหนึ่ง พอขยับเข้าใกล้ไปเรื่อยๆ สองพ่อลูกก็ลอยออกมาจากแสงสีแดง ด้านนอกคือฟ้าบุพกาลอันเวิ้งว้าง
แดนบรรพกาลอยู่ด้านหน้าแล้ว!
แดนบรรพกาลที่ถูกผ่าแยกเป็นสองส่วนลอยอยู่ท่ามกลางหมอกหนาทึบ โดดเดี่ยววังเวง
ในเวลานี้ รอบแดนบรรพกาลยังมีสิ่งมีชีวิตบางส่วนซุ่มสังเกตการณ์อยู่ ในบรรดานั้นรวมถึงสายสืบของมรรคาสวรรค์ด้วย
ผานซินก็ดักซุ่มอยู่ที่นี่ด้วย
“นั่นคือแดนบรรพกาลหรือ”
หานฮวงพึมพำ สองมือที่อยู่ภายในแขนเสื้อกำแน่นเป็นหมัด
หานเจวี๋ยเหยียบย่างผ่านความเวิ้งว้าง แสงเทพพร่างพราวส่องออกมาจากทั่วร่าง เจิดจ้าอยู่ท่ามกลางห้วงอวกาศอันมืดมิด
“วันนี้ข้าอริยะสวรรค์เกรียงไกรแห่งมรรคาสวรรค์มาท้ารบดวงจิตบรรพกาลโดยเฉพาะ เพื่อสะสางความแค้น ตัดบ่วงกรรม!”
เสียงของหานเจวี๋ยดังก้องขึ้นในห้วงอวกาศ สะท้อนไปทั่วแดนบรรพกาล
วินาทีนั้น สิ่งมีชีวิตที่ดักซุ่มอยู่ในละแวกแดนบรรพกาลต่างตื่นตกใจ
ผานซินพาเหล่าครึ่งอริยะแห่งเผ่าผานกู่เหาะออกมาจากอุกกาบาตใหญ่มหึมาดวงหนึ่ง มองไปที่หานเจวี๋ย
“เป็นอริยะสวรรค์จริงๆ!”
ผานซินมีสีหน้าตื่นเต้น ทว่าไม่ได้เข้าไปรบกวนหานเจวี๋ย
ศึกใหญ่ระหว่างหานเจวี๋ยและดวงจิตบรรพกาล ไม่มีที่ให้เขาเข้าไปก้าวก่ายแน่นอน
สิ่งมีชีวิตอื่นที่อยู่ห่างออกไปเริ่มส่งเสียงวิจารณ์
“เหตุใดถึงเป็นเขา”
“เขาคืออริยะสวรรค์เกรียงไกรหรือ รัศมีแกร่งกล้านัก!”
“ผู้ใดบอกว่าอริยะสวรรค์เกรียงไกรไม่กล้ามาเยือนแดนบรรพกาลกัน”
“ตัวจริงหรือตัวปลอม”
“มีละครสนุกๆ ให้ชมแล้ว!”
“คนผู้นั้นที่ติดตามอยู่ด้านหลังอริยะสวรรค์เกรียงไกรเป็นใครกัน จากกลิ่นอายแล้วอย่างน้อยๆ ก็คงเป็นอริยะมหามรรค!”
….
หานฮวงได้ยินวาจาของหานเจวี๋ยแล้วในใจพลันฮึกเหิมเร่าร้อน
นี่คือวิธีท้ารบในแบบที่เขาต้องการ!
เขารีบตามรอยเท้าหานเจวี๋ยไปทันที ติดตามบิดาเข้าสู่แดนบรรพกาล
หานเจวี๋ยเดินไม่กี่ก้าวก็มาถึงหน้าแดนบรรพกาลแล้ว ยังไม่ทันแตะโดนหมอกหนาทึบ ไอหมอกรอบแดนบรรพกาลก็สลายตัวไปในทันใด ฉากนี้ตระการตาอย่างยิ่ง
พื้นที่ทั้งหมดของแดนบรรพกาลปรากฏให้เห็นชัดเจน สายตาของหานเจวี๋ยทอดมองข้ามทิวเขาเก่าแก่กว้างไพศาลไป มองไปยังทะเลสาบผืนนั้นที่มีบุตรแห่งสวรรค์นับล้านล่องลอยอยู่
เขารับรู้ถึงพลังอันแกร่งกล้าอย่างยิ่งยวดประการหนึ่งที่ผสานตัวอยู่ใต้ทะเลสาบผืนนั้น แฝงความอัศจรรย์ของพลังแห่งการรังสรรค์ไว้ ดฮณ๊ฯดฯฌซ,
“ฮึ่ม!”
น้ำเสียงเย็นชาเสียงหนึ่งแว่วขึ้น มองเห็นเพียงว่ามีไอดำกลุ่มหนึ่งลอยม้วนเข้ามาจากส่วนลึกของแดนบรรพกาล รังสีสังหารอันน่าหวาดหวั่นแช่แข็งห้วงอวกาศฟ้าบุพกาล
เป้าหมายของไอดำคือหานเจวี๋ย ทำให้หานฮวงตกใจตั้งท่าเตรียมป้องกันทันที
ม่านตาหานเจวี๋ยหดตัววูบ ไอดำสลายไป เผยให้เห็นร่างของปรมาจารย์ฟ้าทลายที่สวมชุดนักพรตเต๋าสีเทา รูปลักษณ์คล้ายวิญญาณร้าย
ปรมาจารย์ฟ้าทลายหน้าเปลี่ยนสี เมื่อครู่เขาสัมผัสได้ถึงความน่าหวาดหวั่นทำให้ใจสั่นสะท้านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เป็นไปได้อย่างไร!
แสงสีแดงสายหนึ่งก่อตัวขึ้นด้านหลังหานเจวี๋ย ดูคล้ายตราลัญจกร ด้านในปรากฏอักขระมากมายนับไม่ถ้วน ลึกล้ำยากจะเข้าใจได้ น่าเกรงขามชวนพิศวง เจิดจ้าพร่าตา ทำให้คนตาลาย
ปฐมยุคประทับนภา!
หานฮวงมองปฐมยุคประทับนภาที่อยู่ด้านหน้าอย่างตื่นตะลึง เขารับรู้ถึงความหวาดกลัวได้เป็นครั้งแรก
ในอดีตตอนที่เผชิญหน้ากับกลับชาติกำเนิดมหาโชคของเจียงเจวี๋ยซื่อ เขาก็ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน
ความรู้สึกหวาดกลัวนี้ยากจะบรรยายได้ ราวกับพบพานศัตรูตามธรรมชาติ
ปรมาจารย์ฟ้าทลายชะงักไป จ้องมองหานเจวี๋ย ถามด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว “อริยะสวรรค์เกรียงไกรคิดจะบุกรุกแดนบรรพกาลของพวกเราหรือ”
หานเจวี๋ยยิ้มน้อยๆ ปฐมยุคประทับนภาที่อยู่ด้านหลังพลันส่องแสงกะพริบเดี๋ยวมืดเดี๋ยวสว่าง ปรมาจารย์ฟ้าทลายหน้าเปลี่ยนสี เลือนหายไปในทันใด
เมื่อปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาไปโผล่ด้านในของปฐมยุคประทับนภาแล้ว ร่างกายท่อนล่างของเขาจมอยู่ในอักขระสีแดงแปลกประหลาด ส่วนร่างกายท่อนบนดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ราวกับวิญญาณร้ายที่ติดอยู่ท่ามกลางเพลิงนรกโลกันต์ คิดจะทุ่มกำลังปีนป่ายขึ้นมา
“อริยะสวรรค์เกรียงไกร! เจ้าคิดจะทำอะไร!”
ปรมาจารย์ฟ้าทลายตะคอกถามด้วยความโกรธ ไม่เคยเผชิญกับพลังวิเศษเช่นนี้มาก่อน เขายังไม่ทันได้ใช้พลังก็ถูกพันธนาการไว้แล้ว
สิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวที่สุดคือพลังเวทของเขากำลังสลายไป มรรคผลของเขากำลังพังทลาย
“หนวกหู!”
หานเจวี๋ยไม่หันไปมองเลย พอสิ้นเสียงเขา กายเนื้อของปรมาจารย์ฟ้าทลายสลายมอดไหม้ เหลืออยู่เพียงเสี้ยววิญญาณของเขาที่หายใจรวยรินใกล้สิ้นชีพ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...