ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 972

บทที่ 972 เป้าหมายของหานเจวี๋ย

ณ วังสวรรค์

ภายในอุทยานหลวง หานเจวี๋ยและจักรพรรดิสวรรค์ร่ำสุราสนทนากัน หานหลิงนั่งอยู่ด้านข้าง นิ่งเงียบเรียบร้อย แต่ก็ไม่ได้เหม่อลอยยังคงรับฟังบทสนทนาของผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างตั้งใจ

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายมองไปที่หานหลิง เอ่ยด้วยความสะท้อนใจ “หานเจวี๋ย บุตรธิดาของเจ้าแต่ละคนล้วนมีคุณสมบัติยอดเยี่ยมจริงๆ หากมิใช่เพราะหลิงเอ๋อร์ยังต้องติดตามฝึกบำเพ็ญกับเจ้า เราก็อยากดึงตัวไว้ให้มาเป็นเทพเซียนในวังสวรรค์”

หานเจวี๋ยเอ่ยยิ้มๆ “เช่นนั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับความเห็นของนาง”

หานหลิงตอบไปว่า “ขอบพระทัยในความเมตตาของฝ่าบาท แต่หลิงเอ๋อร์วางแผนว่าจะฝึกบำเพ็ญอยู่ข้างกายท่านพ่อไปตลอดชีวิต ไม่สนใจออกท่องฟ้าบุพกาลเพคะ”

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายเลิกคิ้ว พินิจูดูหานหลิงอย่างแปลกใจยิ่ง

หานเจวี๋ยปลาบปลื้มอยู่ในใจ บุตรสาวคนเล็กช่างดีเหลือเกิน

หากว่าบุตรธิดาทั้งหมดของตนล้วนถูกจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายดึงตัวไปหมด เขาคงขุ่นเคืองอยู่บ้าง

เวลานี้เอง หานฮวง หานชิงเอ๋อร์และเจียงเจวี๋ยซื่อมาถึงแล้ว

เมื่อทั้งสามพบหานเจวี๋ยก็คุกเข่าทำความเคารพทันที

หานเจวี๋ยยิ้มแล้วแนะนำหานหลิงกับพวกเขา

“น้องสาว!”

หานชิงเอ๋อร์ตื่นเต้นปรีดา ดึงตัวหานหลิงไปทันที

หานฮวงก็รับรู้ได้ถึงความใกล้ชิดทางสายเลือด รีบล้วงสมบัติวิเศษชิ้นหนึ่งมอบให้เป็นของขวัญพบหน้า

กลับเป็นเจียงเจวี๋ยซื่อที่มีสีหน้าตะลึงไปเล็กน้อย เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยประการหนึ่งจากร่างหานหลิง

มหาโชค!

สตรีนางนี้ก็เป็นผู้ครอบครองมหาโคแต่กำเนิดเช่นกัน!

เจียงเจวี๋ยซื่ออดมองไปทางหานเจวี๋ยไม่ได้ แววตาเคารพเลื่อมใส

อาจารย์อัญเชิญมหาโชคมาให้บุตรีเช่นนั้นหรือ

ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าอาจารย์ค่อนข้างคล้ายกับอาจารย์เฒ่าคนนั้นที่อยู่ในความทรงจำของเขา

ตนอาจจะคิดมากไปเอง

ถึงอย่างไรเวลาก็ผ่านมาหลายล้านปีแล้ว

หานเจวี๋ยให้พวกเจียงเจวี๋ยซื่อทั้งสามนั่งลง เขาเริ่มสอบถามถึงการบำเพ็ญของทั้งสาม

“ท่านพ่อ ขาดอีกเพียงก้าวเดียวลูกก็จะบรรลุยอดมหามรรคแล้ว ต้องพิสูจน์ยอดมหามรรคได้ก่อนงานชุมนุมฟ้าบุพกาลแน่นอน ข้าจะคว้าตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุคมาให้ได้ เพียงแต่ข้าอาจจะไปในนามของวังสวรรค์ ถึงอย่างไรในสังกัดของท่านพ่อก็มีศิษย์อยู่นับไม่ถ้วน อีกทั้งข้าก็เป็นบุตรของท่านพ่อ ไม่ว่าฝ่ายไหนก็ได้รับเกียรติจากชัยชนะทั้งสิ้น เพียงแต่วังสวรรค์จะได้ชื่อเสียงมากกว่าเท่านั้น” หานฮวงหัวเราะแหะๆ

หานเจวี๋ยพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม คิดในใจว่าจักรพรรดิสวรรค์มีฝีมือนัก คาดว่าคงซื้อใจหานฮวงได้แล้ว ถึงทำให้เจ้าเด็กแสบคนนี้ใส่ใจถึงพียงนี้ได้

หานชิงเอ๋อร์เบะปากเอ่ยไปว่า “ข้าเพิ่งพิสูจน์เสรีเจ้าค่ะ เทียบพี่รองกับศิษย์พี่เจียงไม่ได้เลย วันหน้าอาจจะถูกน้องหลิงเอ๋อร์แซงหน้าไปด้วยซ้ำ”

“ถือว่ายอดเยี่ยมมากแล้ว”

หานเจวี๋ยพยักหน้าให้เล็กน้อย สายตาเคลื่อนไปมองที่ร่างเจียงเจวี๋ยซื่อ

เจียงเจวี๋ยซื่อเอ่ยว่า “ตอนนี้ตบะข้าอยู่ระดับเบิกฟ้ามหามรรคระยะกลางแล้วขอรับ ตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุคข้าไม่กล้าหมายปองแล้ว ศิษย์น้องฮวงแข็งแกร่งเกินไป แต่หนึ่งในสิบยอดฟ้าบุพกาลต้องเป็นข้าแน่นอนขอรับ”

หานหลิงจ้องมองเจียงเจวี๋ยซื่อ มีท่าทางครุ่นคิด

หานเจวี๋ยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เจ้าและหลิงเอ๋อร์ล้วนเป็นผู้ครองครองมหาโชคแต่กำเนิด เจ้าจงฝึกบำเพ็ญให้ดี อย่าปล่อยให้หลิงเอ๋อร์ไล่ตามทันได้” ไอรีนโนเวล

ใช่จริงๆ!

เจียงเจวี๋ยซื่ออุทานในใจ

ดวงตาจักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายพลันส่องประกาย เอ่ยว่า “มหาโชคแต่กำเนิดอย่างนั้นหรือ หรือว่าบุตรแห่งสวรรค์ลึกลับที่ร่ำลือกันในฟ้าบุพกาลช่วงนี้ก็คือหลิงเอ๋อร์ คำนวณเวลาดูแล้ว ช่วงเวลาที่ทั้งสองถือกำเนิดก็ใกล้เคียงกันจริงๆ”

หานฮวงอดไม่ได้ที่จะพินิจดูน้องสาวคนเล็กของตนใหม่อีกครั้ง

ดวงตาหานชิงเอ๋อร์ส่องประกาย ร้องอุทาน “หวา! น้องสาว เจ้าเป็นผู้ครองมหาโชคเช่นเดียวกับศิษย์พี่เจียงหรือ วิชากลับชาติกำเนิดมหาโชคของเขาเกินเรื่องไปมาก แล้วเจ้ามีมหาโชคใดหรือ”

หานหลิงมองไปที่หานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยกล่าวว่า “ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ หลิงเอ๋อร์จะติดตามฝึกบำเพ็ญกับข้า สักวันคงจะได้แสดงให้ประจักษ์”

เจียงเจวี๋ยซื่อถามด้วยความอยากรู้ “เช่นนั้นศิษย์น้องหลิงเอ๋อร์จะเข้าร่วมงานชุมนุมฟ้าบุพกาลครั้งนี้หรือไม่ขอรับ”

หานเจวี๋ยส่ายหน้า

ถึงแม้หานหลิงจะสนใจใคร่รู้ในงานชุมนุมฟ้าบุพกาล แต่เรื่องนี้ได้รับการตัดสินใจจากท่านพ่อแล้ว ดังนั้นจึงไม่ปริปากอีก

จักรพรรดิสวรรค์ผู้ชั่วร้ายกล่าวอย่างสะท้อนใจ “หานเจวี๋ยเอ๋ยหานเจวี๋ย เห็นทีว่าระดับของเจ้าจะเหนือล้ำกว่าที่พวกเราจินตนาการไว้เสียแล้ว ด้วยเหตุนี้บุตรธิดาของเจ้าจึงมีคุณสมบัติสูงล้ำขึ้นไปเรื่อยๆ”

ทุกคนมองไปทางหานเจวี๋ย

หานเจวี๋ยเอ่ยยิ้มๆ ว่า “พอใช้ได้เท่านั้น มาหารือเรื่องวิวาห์ของฮวงเอ๋อร์กันดีหรือไม่”

พอหานฮวงได้ฟังก็กระวนกระวายขึ้นมา เอ่ยอย่างร้อนรนว่า “ท่านพ่อ ข้าไม่ต้องการแต่งงานขอรับ! ในสายตาของข้าสรรพสิ่งหาใช้เผ่าพงศ์เดียวกับข้าไม่ ไหนเลยจะครองคู่กับพวกนางได้!”