ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 997

บทที่ 997 ค่าตัวห้าแสนล้านล้านปี

การปรากฏตัวของเทพมหาทัณฑ์ทำให้เจียงเจวี๋ยซื่อและเต้าจื้อจุนล้วนหยุดมือลง พวกเขามองไปที่เทพมหาทัณฑ์

“พวกเจ้าสู้ต่อได้เลย ข้าจะค้ำยันห้วงมิติแห่งนี้ให้ สู้กันให้เต็มที่เถิด”

เทพมหาทัณฑ์เอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ทว่าในใจเกิดระลอกอารมณ์ผันผวน สองคนนี้เป็นเพียงอริยะมหามรรค ทว่าทรงพลังถึงเพียงนี้ วันหน้าหากพิสูจน์ยอดมหามรรคได้ก็มีคุณสมบัติไต่ถามถึงจุดสูงสุดของฟ้าบุพกาล

เต้าจื้อจุนยิ้มออกมา เอ่ยว่า “เช่นนั้นก็มาเถอะ ศิษย์น้องเจียง เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจยิ่ง สมกับเป็นท่านอาจารย์ ศิษย์ที่ท่านรับยิ่งร้ายกาจขึ้นเรื่อยๆ”

วาจานี้ทำให้พวกหยางเทียนตง ซูฉี หลงเฮ่า ฟางเหลียงและสวินฉางอันรู้สึกขุ่นเคือง

เจียงเจวี๋ยซื่อยิ้มพลางพยักหน้ารับ เริ่มโจมตีอีกครั้ง

เขาเดินหน้าต่อไป มือขวาร่ายเวทอย่างต่อเนื่อง อักขระสีทองรอบกายเปล่งแสงมลังเมลือง มุ่งโจมตีเต้าจื้อจุน

ไม่ว่าเขาจะโจมตีจากทิศทางใด ทวนขาวดำคู่นั้นก็สกัดได้ทันท่วงที เคลื่อนย้ายได้รวดเร็วยิ่ง เกิดภาพติดตาต่อเนื่อง มองเผินๆ ราวกับก่อตัวเป็นวงกลมขนาดใหญ่วงหนึ่ง ปกป้องเต้าจื้อจุนไว้

เต้าจื้อจุนก็ไม่ได้อยู่เฉยรอคอยความตาย เขาลอบยิ้มแล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็คงต้องโหดเหี้ยมกับเจ้าสักหน่อยแล้ว ทำให้เจ้าได้รู้ว่าสิ่งที่ข้าประสบมาในหลายแสนปีมานี้มิใช่เรื่องบังเอิญ!

“อาจารย์ ท่านดูให้ดีเถิดว่าผู้ใดกันที่เป็นยอดศิษย์โดดเด่นที่สุดของท่าน!”

เต้าจื้อจุนชูมือขวาขึ้น แขนเหยียดตรง ฝ่ามือกำเข้าหากัน แม่น้ำดวงชะตาฟ้าบุพกาลนับไม่ถ้วนโถมเข้ามาอย่างรวดเร็ว ท่วมทับเขา

เวลานี้เจียงเจวี๋ยซื่อยืดสูงถึงสิบล้านจั้งแล้ว แสงบนร่างเจิดจ้าแยงตายิ่ง ราวกับเทพเทวาที่จุติในยุคบุกเบิกฟ้าบุพกาล สูงส่งทรงศักดิ์ สง่างามน่าเกรงขาม

เวลานี้ รัศมีพลังของเจียงเจวี๋ยซื่อบรรลุขีดสูงสุดแล้ว กางกั้นบดบังนภา ทำให้สรรพสิ่งนับไม่ถ้วนรับรู้ได้ถึงความทรงพลังไร้พ่ายของเขา

“เก่งกาจนัก นี่น่ะหรือบุตรแห่งสวรรค์ตัวแทนจากสำนักซ่อนเร้น”

“นี่กำลังจะชิงตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุคกันอยู่กระมัง!”

“ทำให้ผู้นำดวงจิตมหามรรคต้องมาคุ้มกันสนามประลองด้วยตัวเองได้ เลิศล้ำโดยแท้!”

“จู่ๆ ข้าก็รู้สึกว่าการที่ข้าจบลงที่พันองอาจ ก็ไม่นับว่าอยุติธรรมแล้ว”

“เจียงเจวี๋ยซื่อเลิศล้ำนัก มีมาดแห่งเทพผู้ศักดิ์สิทธิ์”

“เต้าจื้อจุนก็ไม่เลวเช่นกัน หากบอกว่าศึกนี้เป็นการตัดสินตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุค ข้าก็ไม่กังขาเลยสักนิด…”

….

หานหลิงมองไปที่หานเจวี๋ย เอ่ยถาม “ท่านพ่อ ผู้ใดจะมีชัยเจ้าคะ”

หานเจวี๋ยตอบว่า “เจียงเจวี๋ยซื่อยังด้อยกว่าเล็กน้อย”

เวรเอ้ย!

เหตุใดเต้าจื้อจุนถึงบ้าคลั่งขนาดนี้

หานเจวี๋ยประหลาดใจ เขารับรู้ได้ว่าเต้าจื้อจุนกำลังสั่งสมพลังอยู่ ซึ่งพลังนี้เพียงพอจะโค่นล้มยอดมหามรรคธรรมดาๆ ได้แล้ว

ต้องทราบก่อนว่าอนาคตของเจียงเจวี๋ยซื่อคือผู้สร้างมรรคา แล้วเต้าจื้อจุนอาศัยสิ่งใดถึงเอาชนะได้

จู่ๆ หานเจวี๋ยก็ตระหนักได้ว่าตนไม่เคยทำนายถึงอนาคตของเต้าจื้อจุนเลย

โชคชะตาในอนาคตเปลี่ยนแปลงได้ตลอด หรือว่านับตั้งแต่เต้าจื้อจุนเข้าสู่โลกมหามรรคอวิชชา ดวงชะตาก็เปลี่ยนแปลงไปแล้ว

มีความเป็นไปได้สูงยิ่ง

ในเวลานี้เอง!

แม่น้ำดวงชะตาฟ้าบุพกาลที่สั่งสมพลังมาตลอดพลันระเบิดตัวออก เงาร่างน่าหวาดผวาร่างหนึ่งกระโจนออกมาจากแม่น้ำ ซัดหมัดใส่ร่างเจียงเจวี๋ยซื่อ โจมตีทะลุทรวงอกของเขา โลหิตสาดกระจายท่ามกลางอวกาศ

สรรพสิ่งนับไม่ถ้วนเพ่งมองอย่างละเอียด เงาร่างน่าหวาดผวานี้ดำเมื่อมไปทั้งตัว มองไม่เห็นใบหน้า มองออกเพียงความดุดันน่าหวาดกลัวของร่างนี้

จ้าวเซวียนหยวนและเจียงอี้สบตากัน ต่างมองเห็นความตกใจที่ฉายอยู่ในดวงตาของกันและกัน

ขุนพลพินาศ!

เจียงอี้พึมพำ “ดีเหลือเกิน…ไอ้คนผู้นี้ปิดบังแม้แต่กับพี่น้อง…”

จ้าวเซวียนหยวนก็ไม่สบอารมณ์มากเช่นกัน