ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ นิยาย บท 997
สรุปบท บทที่ 997 ค่าตัวห้าแสนล้านล้านปี: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
สรุปตอน บทที่ 997 ค่าตัวห้าแสนล้านล้านปี – จากเรื่อง ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดย Internet
ตอน บทที่ 997 ค่าตัวห้าแสนล้านล้านปี ของนิยายกำลังภายในเรื่องดัง ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 997 ค่าตัวห้าแสนล้านล้านปี
การปรากฏตัวของเทพมหาทัณฑ์ทำให้เจียงเจวี๋ยซื่อและเต้าจื้อจุนล้วนหยุดมือลง พวกเขามองไปที่เทพมหาทัณฑ์
“พวกเจ้าสู้ต่อได้เลย ข้าจะค้ำยันห้วงมิติแห่งนี้ให้ สู้กันให้เต็มที่เถิด”
เทพมหาทัณฑ์เอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ทว่าในใจเกิดระลอกอารมณ์ผันผวน สองคนนี้เป็นเพียงอริยะมหามรรค ทว่าทรงพลังถึงเพียงนี้ วันหน้าหากพิสูจน์ยอดมหามรรคได้ก็มีคุณสมบัติไต่ถามถึงจุดสูงสุดของฟ้าบุพกาล
เต้าจื้อจุนยิ้มออกมา เอ่ยว่า “เช่นนั้นก็มาเถอะ ศิษย์น้องเจียง เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจยิ่ง สมกับเป็นท่านอาจารย์ ศิษย์ที่ท่านรับยิ่งร้ายกาจขึ้นเรื่อยๆ”
วาจานี้ทำให้พวกหยางเทียนตง ซูฉี หลงเฮ่า ฟางเหลียงและสวินฉางอันรู้สึกขุ่นเคือง
เจียงเจวี๋ยซื่อยิ้มพลางพยักหน้ารับ เริ่มโจมตีอีกครั้ง
เขาเดินหน้าต่อไป มือขวาร่ายเวทอย่างต่อเนื่อง อักขระสีทองรอบกายเปล่งแสงมลังเมลือง มุ่งโจมตีเต้าจื้อจุน
ไม่ว่าเขาจะโจมตีจากทิศทางใด ทวนขาวดำคู่นั้นก็สกัดได้ทันท่วงที เคลื่อนย้ายได้รวดเร็วยิ่ง เกิดภาพติดตาต่อเนื่อง มองเผินๆ ราวกับก่อตัวเป็นวงกลมขนาดใหญ่วงหนึ่ง ปกป้องเต้าจื้อจุนไว้
เต้าจื้อจุนก็ไม่ได้อยู่เฉยรอคอยความตาย เขาลอบยิ้มแล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็คงต้องโหดเหี้ยมกับเจ้าสักหน่อยแล้ว ทำให้เจ้าได้รู้ว่าสิ่งที่ข้าประสบมาในหลายแสนปีมานี้มิใช่เรื่องบังเอิญ!
“อาจารย์ ท่านดูให้ดีเถิดว่าผู้ใดกันที่เป็นยอดศิษย์โดดเด่นที่สุดของท่าน!”
เต้าจื้อจุนชูมือขวาขึ้น แขนเหยียดตรง ฝ่ามือกำเข้าหากัน แม่น้ำดวงชะตาฟ้าบุพกาลนับไม่ถ้วนโถมเข้ามาอย่างรวดเร็ว ท่วมทับเขา
เวลานี้เจียงเจวี๋ยซื่อยืดสูงถึงสิบล้านจั้งแล้ว แสงบนร่างเจิดจ้าแยงตายิ่ง ราวกับเทพเทวาที่จุติในยุคบุกเบิกฟ้าบุพกาล สูงส่งทรงศักดิ์ สง่างามน่าเกรงขาม
เวลานี้ รัศมีพลังของเจียงเจวี๋ยซื่อบรรลุขีดสูงสุดแล้ว กางกั้นบดบังนภา ทำให้สรรพสิ่งนับไม่ถ้วนรับรู้ได้ถึงความทรงพลังไร้พ่ายของเขา
“เก่งกาจนัก นี่น่ะหรือบุตรแห่งสวรรค์ตัวแทนจากสำนักซ่อนเร้น”
“นี่กำลังจะชิงตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุคกันอยู่กระมัง!”
“ทำให้ผู้นำดวงจิตมหามรรคต้องมาคุ้มกันสนามประลองด้วยตัวเองได้ เลิศล้ำโดยแท้!”
“จู่ๆ ข้าก็รู้สึกว่าการที่ข้าจบลงที่พันองอาจ ก็ไม่นับว่าอยุติธรรมแล้ว”
“เจียงเจวี๋ยซื่อเลิศล้ำนัก มีมาดแห่งเทพผู้ศักดิ์สิทธิ์”
“เต้าจื้อจุนก็ไม่เลวเช่นกัน หากบอกว่าศึกนี้เป็นการตัดสินตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุค ข้าก็ไม่กังขาเลยสักนิด…”
….
หานหลิงมองไปที่หานเจวี๋ย เอ่ยถาม “ท่านพ่อ ผู้ใดจะมีชัยเจ้าคะ”
หานเจวี๋ยตอบว่า “เจียงเจวี๋ยซื่อยังด้อยกว่าเล็กน้อย”
เวรเอ้ย!
เหตุใดเต้าจื้อจุนถึงบ้าคลั่งขนาดนี้
หานเจวี๋ยประหลาดใจ เขารับรู้ได้ว่าเต้าจื้อจุนกำลังสั่งสมพลังอยู่ ซึ่งพลังนี้เพียงพอจะโค่นล้มยอดมหามรรคธรรมดาๆ ได้แล้ว
ต้องทราบก่อนว่าอนาคตของเจียงเจวี๋ยซื่อคือผู้สร้างมรรคา แล้วเต้าจื้อจุนอาศัยสิ่งใดถึงเอาชนะได้
จู่ๆ หานเจวี๋ยก็ตระหนักได้ว่าตนไม่เคยทำนายถึงอนาคตของเต้าจื้อจุนเลย
โชคชะตาในอนาคตเปลี่ยนแปลงได้ตลอด หรือว่านับตั้งแต่เต้าจื้อจุนเข้าสู่โลกมหามรรคอวิชชา ดวงชะตาก็เปลี่ยนแปลงไปแล้ว
มีความเป็นไปได้สูงยิ่ง
ในเวลานี้เอง!
แม่น้ำดวงชะตาฟ้าบุพกาลที่สั่งสมพลังมาตลอดพลันระเบิดตัวออก เงาร่างน่าหวาดผวาร่างหนึ่งกระโจนออกมาจากแม่น้ำ ซัดหมัดใส่ร่างเจียงเจวี๋ยซื่อ โจมตีทะลุทรวงอกของเขา โลหิตสาดกระจายท่ามกลางอวกาศ
สรรพสิ่งนับไม่ถ้วนเพ่งมองอย่างละเอียด เงาร่างน่าหวาดผวานี้ดำเมื่อมไปทั้งตัว มองไม่เห็นใบหน้า มองออกเพียงความดุดันน่าหวาดกลัวของร่างนี้
จ้าวเซวียนหยวนและเจียงอี้สบตากัน ต่างมองเห็นความตกใจที่ฉายอยู่ในดวงตาของกันและกัน
ขุนพลพินาศ!
เจียงอี้พึมพำ “ดีเหลือเกิน…ไอ้คนผู้นี้ปิดบังแม้แต่กับพี่น้อง…”
จ้าวเซวียนหยวนก็ไม่สบอารมณ์มากเช่นกัน
จ้าวซวงเฉวียนและชิงเทียนเสวียนจีค่อนข้างเหม่อลอยไป
ซูฉีตบไหล่จ้าวซวงเฉวียนเล็กน้อย เอ่ยไปว่า “ถึงอย่างไรพวกเขาก็มีชีวิตอยู่มานานกว่าเจ้ามาก อย่าไปเทียบด้วยเลย”
จี้เซียนเสินที่ยืนอยู่ข้างกายชิงเทียนเสวียนจีเอ่ยด้วยความสะท้อนใจ “หากเจ้าสามารถครอบครองตำแหน่งเลิศล้ำหมื่นยุคในปัจจุบันนี้ได้ เช่นนั้นฟ้าบุพกาลแห่งนี้ยังจะมีความหมายอะไรต่อเจ้าอีกหรือ”
ชิงเทียนเสวียนจีได้สติกลับมา พยักหน้าอย่างหนักแน่น จ้องมองฉากบนท้องนภาด้วยแววตาลุกโชน
แสงเจิดจ้าบนท้องนภาสลายหายไปแล้ว เมฆอัสนีก็สลายตัวไปเช่นกัน เต้าจื้อจุนยืนอยู่กลางห้วงอวกาศอย่างทระนง ทอดสายตามองเจียงเจวี๋ยซื่อที่อยู่ด้านล่าง
เจียงเจวี๋ยซื่อไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาอยู่ในร่างสูงนับสิบล้านจั้งได้แล้ว เหลืออยู่เพียงวิญญาณ ยังคงมีสายฟ้าสีดำพัวพันอยู่รอบกาย ขยับเขยื้อนไม่ได้
เขาจ้องเต้าจื้อจุนเขม็ง เอ่ยถาม “เมื่อครู่คือสิ่งใด”
เต้าจื้อจุนหลุบตามองเขา เอ่ยตอบ “อำนาจชะตามหามรรค พลังที่ปกครองอยู่เหนือมหามรรคสามพันวิถี”
พอพูดจบ วิญญาณของเจียงเจวี๋ยซื่อก็สลายไปดั่งหมอกควัน
“เต้าจื้อจุนแห่งสำนักซ่อนเร้นเอาชนะเจียงเจวี๋ยซื่อแห่งสำนักซ่อนเร้นได้!”
เสียงของเทพมหาทัณฑ์ดังก้องไปทั่วเมืองทศพิธ ก่อให้เกิดเสียงฮือฮาอึงอลขึ้นในเมือง
หานเจวี๋ยขมวดคิ้ว ถามในใจ ‘ข้าอยากรู้อนาคตของเต้าจื้อจุนตอนอยู่ในสภาวะแข็งแกร่งที่สุด’
[จำเป็นต้องหักอายุขัยห้าแสนล้านล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]
เจ้าตัวดี!
ราคาเทียบเท่าผู้สร้างมรรคาห้าคนเชียวหรือ!
ดำเนินการ!
หานเจวี๋ยก็อยากเห็นนักว่าเต้าจื้อจุนในอนาคตจะแข็งแกร่งแค่ไหน
………………………………………………………………
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบสุ่มดวงชะตา ข้าจะเป็นอมตะ
รอดสักทีนะหวงจุนเทียน...
สงสารหวงจุนเทียน.......
จะได้เห็นพิสูจน์เทพผู้สร้างไหมหนอ...
จะไม่กลับมาจริง ๆ เหรอ...