รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 940

โดยเฉพาะพวกมนุษย์ป้าในโลกออนไลน์ หาข้อมูลโดยรวมและมูลค่าของของขวัญพวกนี้ออกมาแล้ว ในโลกออนไลน์ก็วุ่นวายไปหมดเลย

พวกเด็กผู้หญิง ต่างก็อิจฉามายมิ้นท์ที่ได้รับของขวัญที่จะทำให้เด็กผู้หญิงเป็นบ้าได้ แล้วก็ยิ่งอิจฉาที่มายมิ้นท์มีผู้ชายที่มีเงินมีรูปลักษณ์และมีใจ แถมยังสามารถมอบของขวัญแบบนี้ให้ได้ทุกเมื่ออีกด้วย

ส่วนพวกผู้ชายนั้น แต่ละคนกลับแสดงออกมาอย่างเคือง ๆ ว่า ก็แค่เงินนิดหน่อยเท่านั้น คุ้มค่าให้ผู้หญิงพวกนี้บ้าคลั่งและชื่นชมมากขนาดนี้เลยเหรอ?

ว่าแล้วพวกผู้หญิงต่างก็พ่ายแพ้ให้กับเงิน ชอบแต่คนมีเงินเท่านั้น

แถมยังมีคนมากมายมาแสดงความคิดเห็นว่า ที่มายมิ้นท์ยอมคืนดีกับเปปเปอร์ ก็เป็นเพราะว่าเปปเปอร์มีเงินแน่ ๆ

ไม่งั้น ทำไมถึงไม่ไปหาผู้ชายอื่น แต่กลับมาคืนดีกับเปปเปอร์ล่ะ?

ยังไงก็แล้วแต่ ในขณะที่พวกผู้ชายพวกนี้ดูถูกพวกผู้หญิงที่บ้าคลั่งในโลกออนไลน์และมายมิ้นท์ ก็ได้อิจฉาเปปเปอร์ที่ใจป้ำขนาดนี้ไปด้วย

พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะจินตนาการขึ้นมา ว่าถ้าพวกเขามีเงินแบบนี้ งั้นคนที่ถูกชื่นชมในตอนนี้ ก็ต้องเป็นพวกเขาละมั้ง

งั้นพวกผู้หญิงที่พวกเขาจิตใจฝันหา แต่กลับไม่ได้มาครอบครอง ก็คงจะมาขอร้องพวกเขาให้หันไปมองมากขึ้นอีกหน่อยแน่?

แน่นอนว่า คิดก็ส่วนคิด แต่ความจริงคือ พวกเขาไม่ได้มีเงินอะไร

พวกขี้แพ้ยังไงก็เป็นพวกขี้แพ้อยู่วันยังค่ำ

ชั่วขณะหนึ่ง ในโลกออนไลน์ก็มีบทความต่าง ๆ นานาออกมาไม่ขาดสาย มีคนบอกว่าอยากจะไปสิงร่างมายมิ้นท์ แบบนี้แล้ว ของขวัญก็จะเป็นของพวกเธอ และผู้ชายอย่างเปปเปอร์ ก็จะเป็นของพวกเธอไปด้วย

และยังมีคน แต่งตั้งฉายาให้เปปเปอร์เป็นสามีแห่งชาติเลย แถมฉายานี้ก็ยังไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นเอกฉันท์จากชาวเน็ตในโลกออนไลน์อีกด้วย

ไม่นานฉายานี้ ก็ถูกดันขึ้นไปติดอยู่ในเทรนฮิต

ด้วยเหตุนี้ ตำแหน่งสามีแห่งชาติของเปปเปอร์นี้ จึงถือได้ว่ามั่งคงแล้ว

ด้วยเหตุนี้ ตอนที่เปปเปอร์ประชุมเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องประชุมนั้น ตลอดทาง เขาก็รู้สึกว่าสายตาที่พวกพนักงานมองมาที่เขาได้เปลี่ยนไป เป็นสายตาที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

จนชั่วขณะหนึ่งเขาไม่รู้เลยว่า สายตาพวกนี้นั้นหมายความว่ายังไง เป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้าย

“ไปตรวจสอบดูซิ” เปปเปอร์ขมวดคิ้วขึ้น เดินไปทางห้องทำงานด้วย และสั่งผู้ช่วยเหมันตร์ที่อยู่ด้านหลังไปด้วย

แน่นอนว่าผู้ช่วยเหมันตร์เองก็เห็นสายตาที่พนักงานพวกนี้มองมาที่เปปเปอร์แล้วเหมือนกัน แล้วก็พอจะเดาออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เขาดันแว่นไปเล็กน้อยแล้วก็ตอบกลับมาว่า “ได้ครับประธานเปปเปอร์”

พูดจบ เขาก็เอาโทรศัพท์ออกมา แล้วก็กดโทรออกไปสายหนึ่ง

พอวางสายไปแล้ว เขาก็มองมาที่เปปเปอร์แล้วยิ้มขึ้นมา “ประธานเปปเปอร์ครับ ตรวจสอบมาแล้ว เป็นเรื่องดีครับ”

“เรื่องดีเหรอ?” เปปเปอร์หยุดฝีเท้าลงตรงหน้าประตูห้องทำงาน แล้วหันหน้ากลับมามองเขา “เรื่องดีอะไร?”

“คือแบบนี้ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์ยิ้มแล้วตอบกลับมา “เมื่อตอนเที่ยงคุณมอบของขวัญให้คุณมายมิ้นท์ไปเยอะมากใช่ไหมครับ?”

เปปเปอร์พยักหน้าขึ้นมาเล็กน้อย “เรื่องดีมีความเกี่ยวข้องกับของขวัญพวกนี้เหรอ?”

“ใช่ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าขึ้น “คุณมายมิ้นท์เอาของขวัญไปที่เทนเดอร์กรุ๊ป จากนั้นก็บอกกับพนักงานในเทนเดอร์กรุ๊ป ว่าคุณมอบอะไรให้เธอบ้าง จากนั้นพนักงานของเทนเดอร์กรุ๊ปก็แชร์ลงไปในอินเทอร์เน็ต ตอนนี้ในโลกออนไลน์กำลังคึกคักกันมากเลยครับ ต่างก็พากันอิจฉาคุณมายมิ้นท์ บอกว่าคุณมายมิ้นท์เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด แถมยังเรียกคุณว่าสามีแห่งชาติด้วยครับ”

“สามีแห่งชาติเหรอ?” เปปเปอร์เลิกคิ้วขึ้น

นี่มันเป็นคำสรรพนามที่ไม่เคร่งงวดอะไรเนี่ย?

จ้องมองเปปเปอร์ที่มีท่าทางแปลกใจนี้ ผู้ช่วยเหมันตร์ก็รู้แล้วว่าเขาไม่เข้าใจศัพท์อินเทอร์เน็ต แล้วก็ยิ้มและอธิบายขึ้นว่า “ก็คือสามีในอุดมคติของพวกเด็กผู้หญิง ทั้งสูงทั้งหล่อมีเงินนิสัยก็ดีอีก พวกเธอจะเรียกผู้ชายที่อยู่ในระดับเทพบุตรแบบนี้ว่าสามีแห่งชาติ เพราะว่าไม่มีทางได้ครอบครอง ดังนั้นจึงได้แต่เรียกสามีในโลกออนไลน์ เพื่อให้เติมเต็มความอยากเล็ก ๆ ในใจสักหน่อย”

“ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง” สายตาของเปปเปอร์มีประกายกะพริบผ่านไปเสี้ยวหนึ่ง แสดงว่าเข้าใจแล้ว

คนพวกนี้สายตาไม่เลวเลย รู้ว่าเขาทั้งสูงทั้งหล่อ เป็นเทพบุตรด้วย

แต่น่าเสียดาย เขาไม่ใช่เทพบุตรของพวกเธอ

เปปเปอร์หันหน้าไป เปิดประตูห้องทำงานแล้วเดินเข้าไป

ผู้ช่วยเหมันตร์ตามไปข้างหลังติด ๆ

เปปเปอร์มาถึงที่โต๊ะทำงาน แล้วดึงเก้าอี้ออกมานั่งลง แล้วชี้ไปที่เอกสารบนโต๊ะทำงานเล็กน้อย “พวกนี้เป็นเอกสารเร่งด่วนที่ส่งมาจากแผนกต่าง ๆ เดี๋ยวนายเอาไปแจกสักหน่อยนะ”

“ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้ารับ

เปปเปอร์ดึงเนกไทออกเล็กน้อยแล้วถามขึ้นอีกว่า “เรื่องที่ให้นายไปตรวจสอบ ว่าตกลงพัดชากับเกรียงไกรเป็นพ่อลูกกันจริง ๆ หรือเปล่า นายตรวจสอบได้เรื่องยังไงบ้างแล้ว?”