รักของเรา เริ่มต้นจากคืนนั้น นิยาย บท 4

“ฉินจวิ้นเฟย คุณพอเถอะ!” หลินปิงชิงกอดฉัน จ้องฉินจวิ้นเฟยอย่างโกรธแค้น “คุณต้องการทำให้อีอีอับอายขนาดนี้เลยเหรอ?”

ฉันกัดริมฝีปากแน่น กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล

คำพูดตำหนิของฉินจวิ้นเฟยเมื่อกี้นี้ทำใจของฉันรู้สึกชา ตอนนี้ฉันยิ่งไม่อยากให้ฉินจวิ้นเฟยเห็นเธอร้องไห้ กลัวว่าเขาจะบอกว่าฉันแกล้งทำตัวน่าสงสาร

“ยังขาดอีกแสนแปดใช่มั๊ย? ฉันช่วยเธอคืนเอง”

ทันใดนั้นเสียงอันเยือกเย็นและน่าดึงดูดก็ดังขึ้น

ฉันตกใจและหันหน้าไปมองคนที่เดินเข้าประตูมา ร่างกายสั่นสะท้านไม่หยุด

เป็นเขา! แม้ว่าฉันจะเห็นเขาเพียงแค่ครั้งเดียว แต่ฉันก็จำเขาได้จนตาย

เขาก็คือ ชายคนนั้นเมื่อคืนก่อน เขาคือคนที่ทำลายความสุขของฉัน!

“คุณคือ......” ฉินจวิ้นเฟยมองเขาขมวดคิ้วแน่น ในไม่ช้าดวงตาของเขาก็หรี่ลง สีหน้ายิ่งดุร้ายขึ้น

เมื่อคืนวานนี้ฉินจวิ้นเฟยได้เจอเขาแล้ว แน่นอนว่าตอนนี้เขาจำได้แล้ว

ฉันไม่รู้จักเขาเลย แต่ตอนนี้จู่ๆเขาก็บอกว่าจะช่วยฉันคืนเงิน ฉินจวิ้นเฟยจะไม่เข้าใจผิดฉันมากขึ้นได้ยังไง?

ในหัวของฉันมีเสียง “วิ้ง” สติสัมปชัญญะกลับเข้าที่ทันที และรีบไปหาเขาทันที

“คุณรีบอธิบายกับพวกเขาไปสิ ฉันไม่รู้จักคุณ ฉันถูกคุณทำร้าย”

“พี่อี้เฉิน?” หลินปิงชิงตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

ฉันอึ้งไปทันที มองไปที่เธออย่างไร้ความรู้สึก นี่มันเรื่องอะไรกัน? หรือว่าหลินปิงชิงรู้จักเขา?

เขาพยักหน้าให้หลินปิงชิง และมองไปทางฉินจวิ้นเฟย “เรื่องเมื่อคืนวานนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ ฉันเป็นคนแอบลอบเข้าไปในห้องของเธอ”

ผู้ชายที่ทำลายความสุขของฉัน คาดไม่ถึงว่าจะรู้จักกับหลินปิงชิง หัวใจของฉันหล่นลงไป เมื่อมองเห็นปฏิกิริยาของหลินปิงชิง ฉันแค่กลัวว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนจะไม่ธรรมดา

ไม่รอให้หลินปิงชิงเอ่ยปาก เสียงอันเยือกเย็นและน่าดึงดูดนั้นก็ดังขึ้น “ฉินจวิ้นเฟย อายุ 27 ปี จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเมืองไห่ คณะการเงิน ปัจจุบันดำรงตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของสำนักงานสาขา”

“ยังบอกว่าไม่ใช่ชายชู้อีกเหรอ! เรื่องพวกนี้เธอเป็นคนบอกเขา!” ฉินจวิ้นเฟยจับที่แขนของฉัน แรงเยอะขนาดนั้นแทบจะทำให้กระดูกของฉันหัก

ฉันรีบส่ายหัว แต่ก็ได้ยินเขาพูดต่อไปว่า: "ฉินจงหมิงเริ่มต้นในอุตสาหกรรมวัสดุก่อสร้าง ตอนนี้กำลังเข้าร่วมการประมูลโครงการกวงหมิง"

ฉินจงหมิงประหลาดใจ “คุณคือใคร?”

ฉันก็ตกใจ เรื่องนี้ฉินจวิ้นเฟยไม่เคยบอกฉันมาก่อน ล้างข้อสงสัยของฉันไปโดยปริยาย แต่เขารู้เรื่องนี้มาจากที่ไหน?”

“เฉิงอี้เฉิน” เขาพูดเบา ๆ