สยบรัก นิยาย บท 15

เธอมองซ้าย มองขวา เพื่อหามุมที่ พอจะนอนได้ ..ให้ยุงกัดยังดีกว่าเป็นเมียโจรแบบเขา

เมื่อมองดูแล้วว่ามุมไหนก็เหมือนกันหมด หญิงสาวก็เลยนั่งพิงลงข้างผนังบ้านที่เป็นไม้ ..นั่งอยู่แบบนั้นเพียงไม่นานก็เริ่มง่วงนอน เพราะเหนื่อยล้ามาตลอดตั้งแต่ถูกเขา ลักพาตัวออกมาจากงานเลี้ยง

เช้าวันต่อมา..

ไม่ใช่แค่เธอที่เหนื่อยเขาก็เหนื่อยเช่นกัน ก็เลยไม่ได้สนใจว่าเธอจะเข้ามานอนด้วยไหม พอตื่นมาอีกทีก็เห็นว่าเธอเลือกที่จะนอนนอกมุ้ง

"นั่นนายจะไปไหน" มิลานได้ยินเสียงตั้งแต่เขาออกจากมุ้งแล้ว ก็เลยรีบลุกขึ้น

"ลงไปข้างล่าง"

"แล้วฉันล่ะ"

"เธอก็อยู่บนนี้แหละ"

"ให้ฉันไปด้วย"

"แน่ใจนะว่าเธอจะลงไปสภาพนี้จริง" เขามองดูชุดที่เธอสวมใส่เป็นผ้าถุงและเสื้อคอกระเช้า ถ้ามองลึกเข้าไปด้านในรู้ได้เลยว่าเธอไม่มีชุดชั้นในเพราะเมื่อคืนนี้มันเปียกหมด

หญิงสาวเหมือนจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่เธอก็เลยรีบถอยออกมา "นายช่วยเอาชุดของฉันขึ้นมาให้หน่อยได้ไหม"

"ใส่แบบนี้แหละ" เขาพูดตัดบทแค่นั้นแล้วก็ลงไป

"หายไปทั้งคืนเลยนะมึง" พอลงมาก็เจอมะลิซ้อนกลับมาบ้านพอดี

"ผมรู้ดีน่าาว่าต้องทำยังไง"

"รู้ดีเรื่องอะไร"

"ไม่ต้องมาทำเป็นไขสือหรอกพี่หวานกันขนาดนั้น" เพราะมะลิซ้อนเห็นทุกฉากที่พวกเขาจูบกัน

"รู้ดีนะมึง"

"ว่าแต่ตอนนี้อยู่ไหนล่ะพี่"

"อยู่ข้างบน"

"ทำไมไม่ได้ยินเสียงโวยวายล่ะ..หรือว่าาพี่เล่นจนฟ้าเหลืองเลยเหรอ"

ชายหนุ่มได้แต่ส่ายศีรษะกับความคิดของลูกน้อง

"ลุงไปไหนล่ะครับป้า" พอเห็นป้าวรรณีที่เป็นภรรยาของลุงคนเมื่อคืนลงมา เขาก็เลยถามออกไป

"ออกไปดูข้าว ใกล้จะได้เก็บเกี่ยวแล้วมั้ง"

"ใกล้แล้วเหรอครับ" ชายหนุ่มรีบเดินไปหยิบเอากล้อง แล้วสั่งให้มะลิซ้อนดูทางนี้ไว้กลัวว่าเธอจะหนีไป

ที่เอากล้องออกมา ก็เพราะจะมาเก็บภาพ ..เมื่อปีที่แล้วที่มาถึงที่นี่ เพราะภาพพวกนี้มันตราตรึงอยู่ในหัวใจของเขา ก็เลยขออาศัยอยู่จนถึงทุกวันนี้ ซึ่งลุงกับป้าก็ไม่มีลูกหลานที่ไหน

ภาพถ่ายของเขาแต่ละภาพ ถ้านำไปประมูล คุณค่าของมันหลายล้านเลยก็ว่าได้ ด้วยชื่อเสียงของเขา

"อ้าวว่าไงล่ะ" คนที่ถามก็คือลุงพงษ์สามีของป้าวรรณี ซึ่งตอนนี้ลุงกำลังวุ่นอยู่กับนาข้าว

"ใกล้ได้เก็บเกี่ยวแล้วสิลุง"

"คงจะอีกสัก 3-4 วัน"

ในขณะที่พูดกับลุง เขาก็ไม่ได้หยุดนิ่งยังเก็บภาพมุมกว้างแถมบางรูปก็มีลุงติดเข้ามาด้วย

ลุงพงษ์ก็ไม่ได้ถามอะไรเพราะมันเป็นภาพที่ลุงเห็นตลอด รู้ดีว่าหลานชายคนนี้ชอบถ่ายภาพ สาวๆ ในหมู่บ้านก็เป็นแบบให้เขาถ่ายอยู่บ่อยๆ บ้านของลุงพงษ์ห่างออกจากตัวหมู่บ้านมาไกลพอสมควร แต่ก็ยังเป็นหมู่บ้านเดียวกัน

"พี่เหนือ" ในขณะที่เขากำลังเก็บภาพเพลินๆ อยู่นั้นก็ได้มีเสียงผู้หญิงเรียกชื่อ