สยบรัก นิยาย บท 14

หญิงสาวนั่งมองเขากินอยู่แบบนั้นหลายคำ จนคิดว่าเขาจะไม่เก็บไว้ให้เธอกินแล้ว มิลานก็เลยรีบแย่งช้อนในมือของเขาออกมา แล้วถือมันไปที่ตุ่มน้ำ

"เธอทำอะไร" ชายหนุ่มถามออกไปแบบสงสัย

"ล้างช้อน" ..ใครจะไปกล้ากินต่อจากเขาล่ะ เธอล้างจนสะอาดแล้วก็กลับมานั่งลงที่แคร่ไม้ นิ้วเรียวล้วงเอาข้าวเหนียวในกระติบออกมา "..มันกินได้แน่นะ" หญิงสาวพูดออกมาเบาๆ กับตัวเอง

ใบหน้าหล่อเผลอยกยิ้มขึ้น แต่ต้องได้รีบสลัดอารมณ์นั้นออกไป "กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน เอาไปเททิ้ง" เขาไม่พูดเปล่ามือหนายื่นไปยกถ้วยแกงปลาขึ้นมา

"จะบ้าเหรอฉันยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว"

ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็เลยวางถ้วยลงที่เดิม "รีบกิน แล้วเก็บไปล้างด้วย"

"แล้วนายจะไปไหน" พอเห็นเขาลุกเดินออกมาก็เลยตกใจ เพราะแถวนี้มันน่ากลัวมาก ยิ่งมองออกไปด้านนอกก็มืดทุกทิศทุกทาง

"ไม่ไปไหนไกลหรอก อยู่แถวนี้แหละ"

พอเขาไปแล้วเธอก็ลองตักน้ำซุปขึ้นมาชิมดู "อืม..พอกินได้" มือเรียวปั้นข้าวเหนียวให้เป็นก้อนแล้ววางลงไปในน้ำแกง แล้วก็ตักมันขึ้นมามองดูก่อน "..กินได้แน่นะ" ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยกินข้าวเหนียว แต่ก็รู้แหละว่ามันมีอยู่บนโลกใบนี้

เวลาผ่านไป..

เธอนั่งรออยู่ว่าเมื่อไรเขาจะกลับมา ถ้าเป็นตอนกลางวันป่านนี้คงจะหนีไปแล้ว แต่นี่กลางคืนไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี ถ้าหลงเข้าไปในป่าแย่เลย

เสียงคน?? พอได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินมา มิลานกำลังจะตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่มาคิดอีกที..ถ้าเป็นพวกโจรล่ะจะทำยังไง หญิงสาวก็เลยรีบดับไฟตะเกียงไว้

"ทำไมมืดแบบนี้"

"คุณ" เธอจำเสียงของเขาได้ก็เลยส่งเสียงออกมา

"ทำไมไฟดับ" ทีแรกก็ตกใจอยู่เหมือนกันคิดว่าเธอหนีไปแล้ว

"ลมพัด"

"แล้วทำไมไม่จุดใหม่"

"มันจุดยังไงล่ะ"

"ฉันจะบ้าตายกับเธอ ถ้าติดเกาะไม่ตายเลยเหรอ"

"ฉันไม่ติดหรอก ฉันไม่ชอบไปเกาะ"

เขาเลือกที่จะไม่พูดต่อ ชายหนุ่มเดินไปหยิบไม้ขีดไฟ เพื่อที่จะนำมันมาจุดตะเกียง

"นี่เสื้อผ้าของเธอ แล้วก็ไปอาบน้ำสะ"

"อาบที่ไหน"

"ก็อาบตุ่มนั่นแหละ"

"จะบ้าเหรอใครจะกล้าอาบ"

"ถ้างั้นก็ไปอาบในห้องน้ำ"

"แล้วห้องน้ำบ้านนายอยู่ไหน"

"ในป่าโน่น"

"ในป่า??" หญิงสาวมองตามมือที่เขาชี้ไป ห้องน้ำเป็นเพิงหมาแหงนมุงด้วยหญ้า "ฉันไม่อาบ" น่ากลัวกว่าอาบที่ตุ่มอีก

"แล้วแต่นะ จากมิลานสงสัยจะกลายเป็นลานมัน"

"อะไรคือลานมัน?" หญิงสาวถามกลับแบบสงสัย

"ก็มันเหม็นไง"

"ไอ้บ้า!"

"หรือว่าตอนนี้เป็นลานมันแล้ว" จมูกโด่งคมสันของเขายื่นเข้ามาใกล้แล้วสูดดม ทันใดนั้นมือหนาก็รีบยกขึ้นมาปิดจมูกของตัวเองไว้ "ฮืออ...กลิ่นขึ้นจมูกเลย"

"ไอ้บ้า ไอ้หำน้อย!!"

"หยามกันชัดๆ เดี๋ยวจะให้ดูว่ามันน้อยหรือใหญ่" ว่าแล้วชายหนุ่มก็วางชุดของเธอที่ไปยืมมาลงไว้ที่แคร่ไม้ แล้วเขาก็รูดซิปกางเกงลง

"กรี๊ดดด!!" คนตัวเล็กตกใจสุดขีดรีบหันหลังให้ เพราะครั้งนี้เขาไม่ได้ขู่เหมือนทุกครั้ง เขาควักมันออกมาจริง "ไอ้บ้าไอ้ลามกไอ้โรคจิต!!" ดันไปมองตาม เพราะคิดว่าเขาจะไม่กล้าเอาออกมา

ในขณะที่กำลังด่าเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ "เดี๋ยวนะ? นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไง??" ใบหน้างามค่อยๆ หันกลับมาหาคนตัวสูงที่อยู่ด้านหลัง ..เพราะเมื่อสักครู่เขาได้เอ่ยชื่อเธอออกมา

"นายรู้จักฉันใช่ไหม? นายเป็นใครบอกมาเดี๋ยวนี้นะ!" หญิงสาวเริ่มคิดทบทวนกลับไปในคืนงาน เธอผิดเองที่ไปขอให้เขาช่วยพาออกมาจากงานเลี้ยงนั่น แต่ถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือจากเขา เธอก็คงจะหนีลูกน้องของไอ้เฒ่าหัวงูไม่รอดแน่

แต่พอออกมาถึงข้างนอก เธอกลับหมดสติไปเหมือนกับถูกวางยา