หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 321

หลังจากที่ได้ยินธนพัตก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้น

พอคิดว่าเรื่องนี้จะโทษพชิราทั้งหมดก็ไม่ได้ เพราะตนเองคิดว่าพชิราจากไปแล้ว พูดถึงเรื่องคนที่เปลี่ยนใจก่อนระหว่างทั้งสองคนก็ตัวเขานั่นแหละ หลังจากที่พชิราฟื้นความทรงจำกลับมาคงไม่รู้จะทำยังไงเช่นกัน

แต่ตอนนี้หัวใจของเขามีแต่สาริศา ไม่มีที่ว่างให้พชิราอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เขาทำได้แค่พยายามชดเชยให้กับพชิราให้ได้มากที่สุด

“เพชร เรื่องนี้ผมไม่มีทางปัดความรับผิดชอบแน่นอน ไม่ใช่ว่าคุณบอกว่าไม่โทษผมแล้วเรื่องจะจบได้ บอกผมได้เลย คุณอยากให้ผมชดเชยคุณยังไง ขอแค่เป็นเรื่องที่ผมทำได้ ผมจะพยายามทำให้สุดความสามารถ!” ธนพัตพูดด้วยสีหน้าจริงจังและมองไปที่ดวงตาของ พชิรา

พอได้ยินคำพูดรับรองที่จริงจังของธนพัต ในใจของพชิราก็รู้สึกดีใจมากขึ้น แต่เธอก็ยังแสร้งทำเป็นลำบากใจ แล้วมองไปทางธนพัตด้วยท่าทางกระอักกระอ่วน

“ธนพัต คุณ... คุณพูดจริงเหรอคะ คุณเต็มใจที่จะทำทุกอย่างเพื่อฉันจริงๆ เหรอ”

“อืม” ธนพัตพยักหน้าและยืนยันอีกครั้ง “เพชร บอกผมได้เลย ขอแค่เป็นเรื่องที่ผมทำได้ ผมจะพยายามทำให้สุดความสามารถ”

ธนพัตคิดในใจ ผู้หญิงที่ยังสาวแบบนี้ เพราะความผิดพลาดของตนเองกลับถูกทำลายชีวิตอีกครึ่งไป ยังมีอะไรที่เขาจะทำให้ไม่ได้อีก?

พชิรามองไปที่ธนพัตด้วยท่าทางน้ำตาคลอ เธอแสร้งทำเป็นน่าสงสารแล้วพูดว่า “ธนพัตคะ ตอนนี้พี่ชายของฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ของเขา เขาไม่ต้องการฉันอีกแล้ว อีกทั้งยังไล่ฉันออกมาจากตระกูลนิธิธราสกุล ตอนนี้ขาของฉันก็พิการแล้ว ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าจะอยู่คนเดียวได้ยังไง ฉันควรทำยังไงดีคะ”

พอนึกถึงสถานการณ์ปัจจุบันของพชิรา ธนพัตก็เริ่มรู้สึกสงสารขึ้นมา เขาอายุมากกว่าพชิราไม่กี่ปี เฝ้าดูเธอเติบโตขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเด็ก และเธอก็เป็นรักแรกของเขาด้วย ถึงแม้ตอนนี้เขาจะไม่ได้รักเธอแล้ว แต่เขาก็ยังห่วงใยพชิราอยู่เหมือนเดิม

“ไม่เป็นไร คุณวางใจได้ ยังมีผมอยู่ทั้งคน ผมจะไม่ปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวแน่นอน” ธนพัตพูดปลอบพชิรา

ในที่สุดก็รอจนธนพัตพูดประโยคนี้ออกมาเองแล้ว ดวงตาของพชิราจึงเปล่าประกายแห่งความดีใจออกมา แต่เธอก้มหน้าอยู่ ธนพัตจึงไม่ได้เห็น

“อืม” พชิราพยักหน้าพร้อมน้ำตา ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปในอ้อมกอดของธนพัต

“ธนพัตคะ ตอนนี้ในโลกใบนี้ ฉันเหลือคุณเพียงคนเดียวแล้ว คุณอย่าทิ้งฉันไปนะคะ ฉันรักคุณมากจริงๆ คุณรับปากกับฉันได้ไหม ว่าคุณจะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไป เรากลับไปเป็นเหมือนเมื่อสิบปีก่อน อยู่ด้วยกันตลอดไป เมื่อสิบปีก่อนคุณสัญญากับฉันแล้วไม่ใช่เหรอคะ ว่าคุณจะอยู่กับฉันตลอดไป”

พอเห็นพชิราพุ่งตัวเข้ามาในอ้อมกอดของเขา ธนพัตก็อยากจะผลักเธอออกไปโดยไม่รู้ตัว แต่พอคิดถึงสภาพร่างกายของเธอในตอนนี้ เขาจึงได้แต่ต้องรับร่างเธอไว้อย่างไม่มีทางเลือกอื่น

แต่พอเขาได้ยินสิ่งที่พชิราพูดต่อจากนั้น ธนพัตก็ตกตะลึงจนไม่ทันได้ตั้งตัวไปสักพัก เขาไม่เคยคิดว่าพชิราจะร้องขอเขาแบบนี้

เขาได้เตรียมใจไว้แล้ว ถึงแม้พชิราจะบอกว่าต้องการทรัพย์สินทั้งหมดที่อยู่ในมือของเขา เขาก็จะให้เธอ เขาจะจ้างแพทย์ที่ดีที่สุดมารักษาเธอ เขาจะจ้างทีมแพทย์ที่ดีที่สุดมาดูแลเธอ จะแบกรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดของเธอไปตลอดชีวิตของเธอ แต่ให้อยู่เคียงข้างเธอตลอดไป...

สาริศาไม่ชอบให้เขากับพชิราติดต่อกันมากนัก การทะเลาะกันและทำสงครามเย็นต่อกันระหว่างเขากับสาริศาก่อนหน้านี้เกือบทุกครั้งล้วนแต่เป็นเพราะพชิรา ถ้าตอนนี้เขารับปากพชิราไป แล้วเขากับสาริศาจะทำยังไง? หรือว่าเขาจะต้องแยกทางกับคนที่เขารักมากที่สุดไปอย่างนั้นเหรอ?