รักนายมันเจ็บเหลือเกิน นิยาย บท 39

บทที่39 มีคนช่วยลูกแล้ว

เซนเบิกตากว้าง “นายพูดจริงหรอ หมอจีนคนนั้นเชื่อได้แน่นะ”

“เชื่อได้แน่นอน เป็นอาจารย์หมอก่อนหน้านี้ด้วย ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในป่า อีกอย่างมีคนไปถามขอยาจากเขา เขาก็ไม่เคยที่จะปฏิเสธ”

“โอเค ฉันรู้แล้ว ขอบใจนายมากนะ”เซนรีบบอกขอบคุณ

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก รีบพาเด็กไปสิอย่ารอช้าเลย” เพื่อนของเขาพูด “ฉันไม่รบกวนเวลาของนายแล้ว วางนะ”

เซนวางสายมองไปที่ห้องผู้ป่วยของลูกแล้วก็ตาเปล่งประกาย

มีคนที่จะช่วยลูกได้แล้ว

……

เซนรีบเก็บของแล้วก็ทำเรื่องเอาลูกออกจากโรงพยาบาลแล้วก็เตรียมที่จะพาลูกออกไปแต่ว่าเพื่อความปลอดภัยของลูกเขาจึงต้องการหมอที่จะมาช่วยดูเธอระหว่างทาง

“เถ้าแก่ ไม่ต้องการให้พวกเราไปเป็นเพื่อนจริงๆหรอครับ” ลูกน้องถามเขาอย่างสงสัย

“ไม่ต้อง ฉันอยากได้หมอตามไปด้วยถ้าเกิดเขาไม่ยอม ฉันกับลูกก็จำเป็นที่จะต้องอยู่ที่นั้น ถ้าเอาพวกนายไปไม่ค่อยจะสะดวกเท่าไหร่” เซนพูด “เรื่องงานในบริษัทฉันจัดการอย่างชัดเจนแล้ว พวกนายช่วยแค่ดูบริษัทให้ฉันก็แล้วกัน”

“รับทราบครับนาย” ลูกน้องรับคำสั่ง

“ไปกันเถอะ” เซนหันไปพูดกับหมอที่อยู่ข้างๆ

หมอผงกหัวตอบรับแล้วเดินขึ้นรถไปกับเซน

……

ในรถ

เซนมองไปที่ท่าทางที่ดีใจของลิขิตา เลยทำให้ความรู้สึกที่อักอั้นของเขาทั้งคืนทุกวันค่อยๆผ่อนคลายลงเล็กน้อย”

ฟ้ารู้ว่าเขาเป็นไปอย่างไร

เขานอนไม่หลับทั้งคืนแค่หลับตาก็นึกถึงเพียงแค่รสริน

ดวงใจของเขาทั้งดวงตอนนี้รู้สึกเหมือนถูกเอาไปวางไว้ที่เตาไฟทั้งเจ็บปวดและทั้งทรมาน

ยิ่งคิดถึงเธอเท่าไหร่ก็คิดถึงเธอมากขึ้นเท่านั้น

เซนมองสายตาอันบริสุทธิ์ของลิขิตา สายตาของเขาตอนที่มองเธอนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาได้แต่จับมือเล็กๆของเธอไว้

รถค่อยๆขับไปบนถนนเล็กๆในป่า

ใจของเซนอยู่ๆก็เต้นขึ้นมา ตึกตักตึกตัดเหมือนกับแทบจะกระโดดออกมาจากอก มันเต้นอย่างรุนแรงและชัดเจน

เซนยื่นมือออกไปจับที่หน้าอกตัวเองเพื่อพิสูจน์