บทที่40 คุณรู้จักฉันหรอคะ
รสรินล้างมือแล้วเดินออกมาก็เห็นว่ามีสองคนยืนอยู่ตรงหน้าประตู เป็นผู้หญิงคนนึงและผู้ชายรูปงามคนนึงที่ยืนกอดเด็กคนผู้หญิงคนนึงอยู่
เธอยืนอยู่ก็มองเห็นสายตาของผู้ชายคนนั้นที่มองเธออย่างสับสนและตาแดงก่ำและมีน้ำตาไหลร่วงลงมา
รสรินถามขึ้นทันทีว่า “คุณผู้ชายอย่าตกใจไปค่ะ มีเรื่องอะไรฉันช่วยคุณได้นะคะ ตอนนี้เชิญเข้ามาก่อนค่ะ ป้านีเข้ามานั่งก่อนไหมคะ”
ป้านีโบกมือปฏิเสธ “ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันแค่มาส่งเขาแค่นั้นเอง ฉันต้องไปซักผ้าต่อน่ะ ฉันต้องไปซักเสื้อผ้าแล้ว เธอก็ตั้งใจทำงานนะฉันไม่รบกวนเธอละ”
“งั้นป้านีกลับดีๆนะคะ” รสรินพูดอย่างมีมารยาทและก็หันหน้าไปทางเขา “คุณผู้ชายคะตามฉันมาค่ะ”
เธอหันหลังไป ผู้ชายคนนั้นก็ยื่นมือไปจับเธอไว้ มือนั้นยังคงสั่นๆ
เธอถามอย่างสงสัยว่า “คุณเป็นอะไรคะ”
เซนมือสั่นจับมือเธออยู่แล้วก็ปิดปากกัดฟันแน่น
เป็นเธอหรอ ใช่เธอใช่ไหม”
ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่แล้วล่ะ ทำไม...เธอทำตัวเหมือนไม่รู้จักเขาอย่างนี้
ความรู้สึกของเขาสับสนขึ้นมา
มีคำพูดอะไรมากมายที่อยากจะพูดกับเธอและคำถามอยากจะถามเธออีกมากมาย
แต่ว่าเขากลับพูดอะไรไม่ออกได้แต่มองไปที่เธอ
รสรินไม่พูดอะไรได้แต่มองไปที่เธอ เธอก็เริ่มสงสัย เลยพยายามดึงมือออกจากเขาแต่เขากลับกำมือไว้แน่นแม้ว่าในมือเขาอีกข้างจะโอบกอดลูกของเขาอยู่และมืออีกข้างหนึ่งจับเธอไว้ก็ไม่ยอมให้เธอขยับออกไปไหน
สายตาของเขาดูเศร้ามากราวกับว่ามีอะไรมากมายอยู่ในใจเขาอยากจะพูดออกมา
รสรินยิ้มอย่างเขินๆแล้วถามว่า “คุณคะ เดินตามฉันมาก่อนนะคะ ถ้ามีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจเดี๋ยวค่อยคุยกับฉันก็ได้ค่ะ”
เซนถามเธอขึ้นมาว่า “เธอ เธอสบายดีไหม”
รสรินเบิกตากว้างถามเขากลับว่า “คุณ รู้จักฉันหรอคะ”
เซนมองเธอที่ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักเขา ใจก็เจ็บปวดมาก “เธอ….ความจำเสื่อมงั้นหรอ ขนาดผมเธอยังจำไม่ได้เลย ฉันตามหาเธอมานานแล้ว ไม่ว่าจะหาเธอโดยใช้วิธีไหนก็หาเธอไม่เจอ คิดไม่ถึงว่าเธอความจำเสื่อมไปแล้ว….”
รสรินยังนึกอะไรไม่ออกจากคำพูดของเขา เธอเลยถามเขาว่า “คุณรู้จักฉันได้อย่างไรคะ คุณคือ…”
ดูท่าทีของเขาก็เหมือนกับว่าเขากำลังเป็นห่วงเธอ หาเธอมานานมากแล้ว….”
คงไม่ใช่คนไม่ดีสินะ
รสรินยิ้มอย่างเขินๆ “คุณเป็นคนในบ้านฉันหรอคะ ขอโทษนะคะฉันจำอะไรก่อนหน้านี้ไม่ได้เลย เป็นเพราะหมอเก็บฉันมา พอฉันหายดีฉันก็เอาแต่เรียนอย่างเดียวเลยยังจำอะไรไม่ได้เลย”
เซนหลับตาลงเจ็บหน้าอกเป็นอย่างมาก
เธอจำอะไรไม่ได้เลยงั้นหรอ
ถ้าเป็นแบบนี้แสดงว่าพวกเขาสามารถจะมาเริ่มต้นใหม่กันได้ถูกไหม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักนายมันเจ็บเหลือเกิน