รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 102

คุณชายใหญ่ที่คุณปู่เร็นพูดถึง ก็คือธารณ์ พ่อของนฤเบศวร์

“ครับ”

พ่อบ้านรีบไปเตรียมการตามที่คุณปู่เร็นสั่งทันที

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป คุณปู่เร็นก็แต่งตัวเหมือนสามัญชนธรรมดา ก่อนจะ “หนีออกจากบ้าน” ไปกับพ่อบ้าน

ธารณ์อยากถามว่าพ่อตัวเองจะไปไหน ทว่าพ่อบ้านไม่ตอบ เขาเองก็ไม่กล้าถามพ่อตรงๆ จึงทำได้เพียงกล้ำกลืนความสงสัยใคร่รู้ แล้วบ่นกับภรรยาตัวเอง

“พ่อไม่อยู่บ้านก็ยิ่งดี บ้านหลังนี้ก็เป็นของเราแล้ว”

บัณฑิตารู้สึกดีใจกับเรื่องที่พ่อตาตัวเอง “หนีออกจากบ้าน”

“สามี ตอนนี้ณัฏฐากำลังนั่งเครื่องบินกลับมา ประมาณสองทุ่มก็น่าจะถึงสนามบินนานาชาติเมืองแอคเซสซ์ แล้ว คุณไปรับเธอกับฉันหน่อยได้ไหม?”

บัณฑิตาดีใจขนาดนี้ ก็เป็นเพราะว่าณัฏฐาจะกลับมาแล้ว เธอคุยโวกับณัฏฐาไว้ ว่าจะให้ณัฏฐาเข้ามาอาศัยอยู่ในบ้านพวกเขา

หากคุณปู่เร็นอยู่บ้าน เธอก็ต้องขออนุญาตจากพ่อสามีอีก พ่อสามีไม่ชอบเปรมามาโดยตลอด ทำให้ณัฏฐาพลอยถูกไม่ชอบไปด้วย

ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางตอบตกลงแน่ ๆ นั่นก็จะทำให้เธอต้องอับอายต่อหน้าณัฏฐา

ตอนนี้ดีที่พ่อสามีไม่อยู่ เธอจึงสามารถทำตามอำเภอใจ ให้ไป๋อณัฏฐามาอยู่ที่นี่

ธารณ์ขมวดคิ้ว เอ่ยว่า “หล่อนกลับมาก็กลับมาสิ เราจะไปรับหล่อนทำไม เหมาะสมเหรอ? หล่อนมีลูกสาวอยู่ในประเทศ บ้านตระกูลไชยรัตน์เองก็มีพ่อบ้านและคนขับรถ จำเป็นต้องให้เราไปรับด้วยหรือไง”

“ก็ฉันสนิทกับเธอขนาดนี้ ไปรับแล้วจะทำไมล่ะ? ฉันคุยกับเธอไว้แล้ว คุณจะให้ฉันผิดคำพูดเหรอ”

ธารณ์เม้มปาก แล้วเอ่ยอย่างจนใจว่า “ก็ได้”

“จริงสิ ฉันกับณัฏฐาคุยกันไว้อีกเรื่องหนึ่ง พวกเขาจะรีโนเวทบ้านไม่ใช่เหรอ ฉันสนิทกับเธอ ก็เลยชวนเธอมาอาศัยที่บ้านเราสักระยะหนึ่ง แล้วก็มีเปรม์ด้วย รอเปรม์ออกมาเมื่อไหร่ เธอก็จะย้ายมาอยู่กับเราด้วย”

“เบศวร์จะได้ถือโอกาสนี้กระชับความสัมพันธ์กับเธอด้วย”

ธารณ์ขมวดคิ้วอีกครั้ง เอ่ยว่า “ภรรยา แม้บ้านตระกูลไชยรัตน์จะรีโนเวทใหม่ เธอสองคนแม่ลูกก็ไปพักที่โรงแรมก็ได้ พวกเธอไม่ใช่ว่าไม่มีเงินเสียหน่อย”

“ฉันได้ยินเบศวร์บอกว่า ตอนนี้บ้านตระกูลไชยรัตน์ยังไม่เริ่มรีโนเวท เปรมายังอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลไชยรัตน์อยู่เลย”

“พ่อออกไปเจอเพื่อน ไม่อยู่บ้านก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่กลับมา รอเขากลับมาเมื่อไหร่ แล้วเห็นเธอชวนแม่ลูกเปรมามาอยู่ที่บ้านก็จะโกรธแน่ ๆ”

แท้จริงแล้วธารณ์เองก็ไม่ชอบแม่ลูกเปรมา

แต่ที่น่าจนใจคือ ทั้งภรรยาและลูกชายของเขากลับชอบเปรมามากๆ ภรรยาเขารู้จักกับคุณณัฏฐามาสิบกว่าปีแล้ว พวกเธอสนิทสนมกันมากๆ

ธารณ์มองว่า จ้างซูทั้งอยากจะแต่งงานกับยศพัฒน์ แต่ก็ไม่อยากเสียลูกชายเขาไป นิสัยเหมือนคุณณัฏฐาไม่มีผิด

คุณณัฏฐาเองก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับทั้งภรรยาตัวเองและคุณนายตระกูลอริยชัยกุล ไม่ต้องการตัดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทิ้ง อยากจะตักตวงผลประโยชน์จากทั้งคู่

เพราะหากพูดถึงฐานะและตำแหน่งของเหล่าคุณหญิงทั้งเมืองแอคเซสซ์ ก็นับว่าภรรยาเขาและคุณนายตระกูลอริยชัยกุลนั้นดีที่สุด

คุณนายตระกูลอริยชัยกุลไม่ถือตัวก็จริง สานสัมพันธ์กับใครก็ไม่เคยดูที่ยศถาบรรดาศักดิ์ ทว่าเธอหลักแหลมกว่าภรรยาเขามาก

เธอไม่เคยเป็นตัวถ่วงของลูกชายเลยสักครั้ง

“รอพ่อกลับมาเมื่อไหร่ ก็ค่อยให้แม่ลูกณัฏฐาย้ายไปอยู่โรงแรม”

“สามี ตกลงตามนี้นะ”

ธารณ์เงียบครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “เธออยากทำอะไรก็ทำเถอะ ตกลงกันไว้แล้วนะ ว่าถ้าพ่อกลับมา เธอก็จะให้แม่ลูกคู่นั้นย้ายออกไป”

บัณฑิตายิ้มเอ่ยว่า “แน่นอนอยู่แล้ว”

เธอเองก็กลัวพ่อสามี

หากทำให้พ่อสามีโกรธ คนที่เสียเปรียบก็คือบ้านใหญ่พวกเขา

ธารณ์เข้าใจคุณณัฏฐาไม่ผิด หลังจากที่คุณณัฏฐาติดต่อกับบัณฑิตา เธอก็ติดต่อหาแม่ของยศพัฒน์ทันที

ทว่าตอนนี้แม่ของยศพัฒน์กับสามีเธอยังไม่กลับจากเที่ยว แม้คุณณัฏฐาจะบอกว่าเธอกลับมาแล้ว แต่คุณนายตระกูลอริยชัยกุลก็ทำเพียงยิ้มและเอ่ยคำพูดตามมารยาท จากนั้นก็ไม่มีอย่างอื่นต่ออีก

คุณณัฏฐาหน้าด้านใช้ข้ออ้างของเปรมา บอกว่าพวกเขาต้องรีโนเวทบ้าน ขอพักที่บ้านตระกูลอริยชัยกุลได้หรือเปล่า

คุณนายตระกูลอริยชัยกุลปฏิเสธทันที บอกว่าตอนนี้ผู้นำตระกูลคือยศพัฒน์ หากไม่ได้รับความยินยอมจากลูกชาย เธอก็ไม่สะดวกจะให้คนนอกเข้ามาอยู่อาศัยในคฤหัสถ์เมเปิล

คุณณัฏฐาโกรธจนแทบช้ำใน แต่ภายนอกก็ว่าอะไรไม่ได้