รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 107

ประยสย์ขมวดคิ้ว “หลังจากที่แม่ฉันสติไม่ดี พอเห็นพ่อฉันก็จะกลัวตลอด อยู่ ๆพ่อฉันจะไปดูแม่ฉันทำไม?”

บอดี้การ์ดเงียบไม่ตอบ เขาไม่รู้ว่าควรตอบอะไร

คุณหญิงธิษณาเป็นบ้ามายี่สิบกว่าปีแล้ว คุณท่านเองก็คบกับเฮยหยู่เยว่ แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่หย่ากับคุณหญิงสักที ยังคงเก็บคุณหญิงไว้ข้างกาย ทำให้คุณพลอยอิจฉาริษยามาก

เห็นคุณหญิงราวกับเป็นตะปูที่ตำตา

และทุกครั้งที่คุณท่านไปพบคุณหญิง คุณหญิงก็จะคลุ้มคลั่งเสมอ

คุณท่านเป็นหัวหน้าตระกูลสาระทา คุณหญิงก็เป็นภรรยาหลวงของคุณท่าน สองสามีภรรยายังไม่หย่าร้างกัน หากจะพบหน้ากัน ใครจะสามารถห้ามได้?

แม้นายน้อยจะอยู่ในบ้าน ก็ไม่อาจห้ามคุณท่านไปพบคุณหญิงได้

ประยสย์เองก็รู้ว่าจะไม่ได้คำตอบจากบอดี้การ์ด เขาก็แค่ถามตามสัญชาตญาณ

แม่คลุ้มคลั่งอีกแล้ว ประยสย์เร่งฝีเท้าเดินไปยังคฤหาสต์หลังนั้น

บอดี้การ์ด์เดินตามเขา

เพิ่งถึงหน้าคฤหาสต์ ประยสย์ก็ได้ยินเสียงของแตกและเสียงกรีดร้องมาจากในบ้าน

เขาวิ่งเหยาะๆเข้าบ้าน

ภาพตรงหน้าเป็นเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา มีคนใช้มากมายล้อมรอบไล่ตามจับตัวคุณหญิงธิษณา คุณหญิงธิษณากอดตุ๊กตาไว้แน่นด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างก็จับโดนอะไรโยนอันนั้น

เหล่าคนใช้เคยถูกนายน้อยตักเตือนครั้งหนึ่ง ไม่กล้าเข้าไปใกล้เหมือนครั้งก่อนอีก

“คุณหญิง คุณหญิง”

ป้าอ้อยทั้งร้อนรนและปวดใจ เธอค่อยๆก้าวไปข้างหน้า ปากก็พลางพูดเกลี้ยกล่อมว่า “คุณหญิง ฉันเอง ป้าอ้อยไง”

“อย่าเข้ามา อย่าเข้ามาแย่งลูกฉัน!”

คุณหญิงธิษณายกแจกันใบหนึ่งขึ้นสูง พลางจ้องป้าอ้อยเขม็งอย่างดุร้าย หากป้าอ้อยเข้าไปใกล้ เธอก็จะทุบแจกันใส่ทันที

“อย่าเข้าไป แจกันนั่นเป็นของโบราณที่ฉันทะนุถนอมเชียวนะ”

คุณหญิงใหญ่ตะโกนเอ่ย ไม่ให้ใครเข้าไปใกล้

กลัวว่าพวกเขาจะยิ่งไปกระตุ้นสะใภ้บ้า แล้วทุบแจกันโบราณที่เธอรักแตกจริงๆ

คนที่พยุงคุณหญิงใหญ่เอาไว้คือคุณหญิงบ้านสองและคุณหญิงบ้านสามของตระกูลสาระทา

แม้พวกเธอจะจ้องมองคุณหญิงธิษณาอย่างตื่นตระหนก ทว่าแววตากลับเผยแววสะใจแวบหนึ่ง

ราวกับว่าต้องการให้คุณหญิงธิษณาทุบแจกันใส่ป้าอ้อยใจจะขาด ไม่เพียงแค่สามารถทำป้าอ้อยบาดเจ็บ แถมยังทุบแจกันให้แตกได้อีกด้วย

แต่ก่อนแม่สามีชอบพี่สะใภ้ใหญ่มากๆ และเห็นเนตรดาวประหนึ่งเป็นไข่ในหิน แต่กลับเย็นชากับลูกสาวบ้านสองบ้านสามของพวกเขามากๆ

หลังจากที่พี่สะใภ้เป็นบ้าไปหลายปี แม่สามีก็จึงจะค่อยๆรังเกียจเธอ

หากพี่สะใภ้บ้าทุบแจกันที่แม่สามีรักที่สุดจนแตก งั้นแม่สามีก็จะโกรธจนไล่พี่สะใภ้บ้าไปที่ชานเมืองแน่ ๆ

ที่นั่นอยู่ห่างไกลจากใจกลางเมือง สะดวกให้พวกเขาลงมือ

ไซม่อนยืนอยู่ตรงปากบันไดชั้นสอง พลางมองภรรยาที่คลุ้มคลั่งด้วยสีหน้าซับซ้อน

เขาเดินมาที่หน้าห้องภรรยาตัวเองโดยไม่รู้ตัว หวนนึกถึงความรักในอดีต เขาไม่อาจควบคุมฝีเท้าตัวเองไว้ได้ แล้วเปิดประตูเข้าไป

เขาไม่ได้ทำอะไรกับภรรยา

และไม่ทันได้ทำอะไร ทันทีที่เขาเข้าไป ก็เห็นภรรยากอดตุ๊กตาตัวหนึ่งเอาไว้ นอนพิงบนโซฟาและดูง่วงนอน ภาพนั้นทำให้เขานึกถึงตอนที่ลูกสาวยังอยู่

ภรรยาก็เคยกอดลูกนอนพิงบนโซฟาแบบนี้ และรอเขากลับบ้าน

เขาก้าวเดินไปข้างหน้า อยากจะอุ้มภรรยาขึ้นไปนอนบนเตียง แต่กลับทำให้เธอสะดุ้งตื่นเสียก่อน ทันทีที่เธอเห็นเขา ก็ตระหนกตกใจ แล้วผลักเขาออก กอดตุ๊กตาวิ่งหนี

ไซม่อนไม่รู้ว่าภรรยาเกรงกลัวเขาถึงขนาดนี้

เขาทำอะไรลงไปกับเธอกัน.......

ดวงตาของไซม่อนมีแววเสียใจภายหลัง มีความเจ็บปวด และมากไปกว่านั้นคือความจนใจ

เมื่อเห็นประยสย์เดินเข้ามา ไซม่อนก็เก็บสีหน้าซับซ้อน และเผยแววเฉยชา

“นายน้อย”