รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 118

“มีคุณอยู่ด้วย ฉันมีความสุขทุกวันอยู่แล้ว”

เขาเป็นคนโรแมนติกใช้ได้

เทวิการู้สึกว่าเขาเหมือนพระเอกในนิยายของเธอ พระเอกที่เธอเขียนออกมาโดดเด่นแค่ไหน เขาก็โดดเด่นเท่านั้น

ยศพัฒน์มองมาที่เธออย่างหวานซึ้ง เอ่ยพูดอย่างลึกซึ้งว่า “ผมจะอยู่กับคุณตลอดไป จนกว่าชีวิตจะหาไม่”

ยศพัฒน์ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด เอ่ยพูดเสียงนุ่มว่า “วิกา ตลอดชีวิตนี้ ผมจะมีแค่คุณคนเดียว”

“ฉันก็จะมีแค่คุณคนเดียวเหมือนกัน”

ถึงเธอจะเคยคบกับตาณถึงสองสามปี แต่เธอก็รักตัวเองมากพอ ถึงได้ไม่เคยปล่อยตัวให้ตาณเลยสักครั้ง ยศพัฒน์คือผู้ชายคนแรกของเธอ และจะเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้น

สองสามีภรรยาอิงแอบแนบชิด ยืนมองหิ่งห้อยที่ลอยเต็มห้อง สาดแสงระยิบระยับ

เมื่อเธอดูจนพอใจ ยศพัฒน์ถึงได้เดินไปเปิดหน้าต่าง เหล่าหิ่งห้อยที่ดึงดูดความสนใจของเวทิกาก็บินออกไปทางหน้าต่างอย่างรวดเร็ว

เมื่อหิ่งห้อยบินออกไปหมดทุกตัวแล้ว ยศพัฒน์ก็เปิดไฟ

“เตรียมผมไปเตรียมน้ำอุ่นให้”

ยศพัฒน์พูดในขณะที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำไปเตรียมน้ำอุ่นให้เธอ

ทว่าจู่ๆกลับได้ยินเสียงเธอเอ่ยเรียก

“มีอะไรเหรอ?”

ยศพัฒน์เอ่ยถามเธออย่างประหม่า

“แม่ฉันเร่งเอาๆ จนฉันต้องขึ้นรถมากับคุณทั้งอย่างนี้ ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาเลยสักตัว เพราะงั้นฉันเลยไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนอาบน้ำ”

เทวิกางุ่นง่านเป็นอย่างมาก

ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เอง

ยศพัฒน์มีท่าทีอ่อนลง เอ่ยพูดยิ้มๆว่า “ผมอยู่ด้วยทั้งคน คุณยังกังวลว่าไม่มีเสื้อผ้าใส่อีกเหรอ?”

เทวิกา “......คุณเก็บเสื้อผ้ามาให้ฉันด้วยเหรอ?”

เธอจำได้ว่าเขาเองก็ถูกแม่เธอเร่งให้รีบมาด้วยกัน

ตอนเขาไปบ้านเธอ ก็ไม่ได้เอาเสื้อผ้าไปด้วย แต่ยังดีที่มีเสื้อผ้าของพี่ชายเธอพอให้ใส่ได้

แต่ว่าที่บ้านของเขาไม่มีใครวัยใกล้เคียงกับเธอเลยนะ

ยศพัฒน์ก้มลงไปหอมแก้มเธอ เอ่ยพูดว่า “คุณรอผมอยู่นี่แหละ เดี๋ยวผมเตรียมน้ำอุ่นเสร็จ จะไปเอาเสื้อผ้ามาให้ ผมไม่ให้คุณเดินออกมาโดยไม่ใส่อะไรหรอก หรือถ้าคุณอยากทำอย่างนั้น ผมก็ยิ่งชอบ”

เมื่อพูดจบ ก็ได้รับแรงหยิกจากผู้เป็นภรรยา

ยศพัฒน์เจ็บจนร้องซี๊ด แต่กระนั้นในแววตาก็ยังเต็มไปด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจที่แกล้งแซวอีกฝ่ายได้สำเร็จ

ในเมื่อเขาพูดว่าจะหาเสื้อผ้ามาให้ เทวิกาจึงรอ

เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องน้ำ และทำการเตรียมน้ำอุ่นให้เธอเสร็จ ก็ลากเธอเดินมาหยุดที่ประตูบานหนึ่ง เมื่อประตูเปิดออก ก็จูงเธอเข้าไปด้านใน ที่แท้มันก็คือห้องเสื้อผ้านั่นเอง

สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ ในห้องเสื้อผ้าของเขามีเสื้อผ้าผู้หญิงเกือบครึ่ง

“วิกา คุณเลือกได้เลยนะว่าจะใส่ชุดไหน ที่นี่มีทุกแบรนด์ ทุกแบบ ชุดพวกนี้สั่งตัดมาเพื่อคุณโดยเฉพาะ”

เทวิกาอึ้ง

ห้องเสื้อผ้าเชื่อมต่อกับห้องของเขา และมันก็ใหญ่มาก ซึ่งเสื้อผ้าของเธอกินพื้นที่ไปแล้วครึ่งหนึ่ง ตรงกันข้ามกับเสื้อผ้าของที่มีอยู่ไม่เท่าไหร่

“คุณบอกว่า สั่งตัดมาให้ฉันโดยเฉพาะ?”

เทวิกาเอ่ยถามเบาๆ