รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 125

“ถ้ายศพัฒน์กับภรรยาไม่หย่าร้างกัน เธอก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก ถ้าแกยังหลงเธอหัวปักหัวปำอยู่อย่างนี้ เธอก็จะยิ่งหลอกใช้แกเรื่อยๆ แกไม่ต่างอะไรกับหมากเดินเกมที่เธออยากใช้เมื่อไหร่ก็ได้ เวลาาจัดการปัญหาไม่ได้ ก็จะโยนทุกอย่างมาให้แก”

“แกเชื่อไหม ถ้าปู่ไล่แกออกจากตำแหน่งประธานบริษัท และประกาศว่าจะตัดแกออกจากตระกูล ไม่ยกทรัพย์ให้แกแม้แต่ชิ้นเดียว เปรมาก็จะเขี่ยแกทิ้งทันที”

นฤเบศวร์: "...คุณปู่!"

“แกอยากจะทดสอบเธอไหมล่ะ ปู่ยินดีที่จะร่วมมือกับแกนะ”

“ผมเชื่อในตัวเปรมา ไม่จำเป็นต้องทดสอบอะไรเธอทั้งนั้น ถ้าผมทำแบบนั้น เธอก็จะเสียใจ”

นฤเบศวร์กล่าวอย่างเคร่งขรึม

อันที่จริงเขารู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่คุณปู่พูดเป็นความจริง

เปรมาหลอกใช้เขามาตลอด...

หัวใจมันเจ็บไปหมด!

"เหอะ!"

คุณปู่เร็นหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะเต็มไปด้วยการประชด

“เบศวร์ แกยังอยากเป็นทายาทของRA กรุ๊ปอยู่หรือเปล่า? ยังเห็นฉันคนนี้เป็นปู่อยู่ไหม?”

จู่ๆคุณปู่เร็นก็เปลี่ยนเรื่อง น้ำแข็งดูแข็งกร้าวขึ้น

นฤเบศวร์รีบพูด “คุณปู่พูดอะไร คุณปู่เป็นปู่ของผม ทำไมผมต้องคิดแบบนั้นล่ะ ผมเติบโตมาได้เพราะการเลี้ยงดูของคุณปู่ สำหรับผมแล้ว คุณปู่สำคัญกว่าพ่อแม่ผมอีก”

คนที่เขาเคารพมากที่สุดคือปู่ของเขา ไม่ใช่เพียงเพราะคุณปู่เป็นประธานของRA กรุ๊ป ที่สามารถถอดเขาออกจากตำแหน่ง ได้ตลอดเวลา แต่ยังเป็นเพราะเขาเติบโตมากับคุณปู่ด้วย

ตอนคุณปู่ยังหนุ่มๆ เขาเคยทะเลาะกับคุณปู่ภูธิปอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่หลังจากที่ทั้งคู่ได้เป็นปู่ ก็ดูเหมือนจะเข้าใจกันได้โดยปริยาย ทั้งสองต่างเลี้ยงหลานชายมาเองกับมือ เพื่อให้หลานชายดีพอที่จะรับช่วงต่อบริษัท

ซึ่งก็เป็นอย่างที่คุณปู่ทั้งสองท่านปรารถนา เมื่อยศพัฒน์และนฤเบศวร์เติบโตขึ้นทั้งสองก็ได้เป็นคนรับช่วงต่อบริษัท แถมยังเป็นคู่แข่งกันด้วย

“ถ้าแกไม่อยากให้ปู่ปลดแกออก และยังเห็นฉันเป็นปู่อยู่ล่ะก็ ไปทำตามที่ฉันสั่งซะ ไปตัดดอกกุหลาบแล้วไปรอที่ร้านกาแฟเดี๋ยวนี้ ฉันจะให้ผู้หญิงคนนั้นไปหาแก”

“หลังจากที่แกสองคนเจอกัน ก็ต้องถ่ายวิดีโอมาให้ฉัน เพื่อพิสูจน์ว่าแกสองคนเจอกันแล้วจริงๆ ไม่ได้โกหกฉัน”

นฤเบศวร์ “........”

คุณปู่ภูธิปไม่เคยบังคับยศพัฒน์ให้ไปนัดบอดเลยสักครั้ง เมื่อปู่เขาเองก็ไม่ได้บังคับเหมือนกัน บางทีอาจเป็นเพราะการแต่งงานของยศพัฒน์ และเรื่องที่เขาทุ่มเทให้เปรมาจนกระทบถึงRA กรุ๊ป คุณปู่ถึงได้เริ่มบังคับให้เขานัดบอด

นฤเบศวร์จะไม่เชื่อฟังคนอื่นยังไงก็ได้ แต่จะไม่เชื่อฟังคุณปู่ไม่ได้

“คุณปู่ ผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกสาวตระกูลไหน? สวยล่มบ้านล่มเมือง ไม่มีใครเทียบได้หรือเปล่า? เห็นครั้งแรกผู้คนต่างก็หลงใหลเลยไหม?”

นฤเบศวร์คิดว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นผู้หญิงที่ดีมาก เพราะสามารถเข้าตาปู่ของเขาได้

“ถ้าแกอยากรู้ แกก็ไปเจอเธอสิเดี๋ยวก็รู้เอง ยังไงเธอก็ดีกว่าเปรมาแน่ๆ เอาเป็นไปว่าแกรีบไปได้แล้ว

หลังจากที่คุณปู่เร็นพูดจบ เขาก็วางสายโดยไม่ให้โอกาสนฤเบศวร์ปฏิเสธ

นฤเบศวร์มองค้างที่โทรศัพท์ ด้วยใบหน้าอึมครึม อย่างทำอะไรไม่ได้

ช่างเถอะ เจอก็เถอะ

เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นวิเศษวิโสมาจากไหน คุณปู่ถึงบังคับเขาให้ไปนัดบอดด้วยแบบนี้

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

นฤเบศวร์สวมแว่นกันแดดสีดำ แต่งตัวสไตล์เรียบๆ พร้อมคีบบุหรี่ไว่ในปาก มุ่งหน้าไปที่ร้านกาแฟที่เป็นสถานที่นัดหมาย

ร้านกาแฟอยู่ในอโรงแรมของเขาเอง เขาจึงสามารถเข้ามาได้อย่างสบายๆ

เขามองหาสถานที่เงียบสงบริมหน้าต่าง และเดินไปนั่งลง

จากนั้นเขาก็หยิบกุหลาบที่ตัดมาจากสวนหน้าบ้านออกมาจากกระเป๋ากางเกง เพราะเขายัดมันไว้ในกระเป๋ากางเกง ดอกกุหลาบจึงบอบช้ำไปหมด