รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 130

เจ้าของบ้านหัวเราะเหอะ ๆ “ที่จริง ๆ ฉันก็ไม่ได้เร่งรีบอะไร ฉันแค่ออกมาซื้อผัก แล้วก็มาเห็นสามีร่ำรวยคนนั้นของคุณมาส่งคุณพอดี ก็เลยตั้งใจจะมากล่าวทักทายสักหน่อย”

คุณนายน้อยของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดเช่าบ้านของเธอ และเช่าร้านของเธออยู่ ก็เป็นการโฆษณาให้กับเธอแล้ว เธอก็ไม่ต้องมาเครียดเรื่องบ้านเช่าไม่ออกอีกแล้ว?

“เจ้าของบ้านคะ ค่าเช่าบ้านค่าน้ำค่าไฟกับค่าเช่าร้านและค่าน้ำค่าไฟรวมทั้งหมดเป็นเท่าไหร่คะ? เดี๋ยวฉันจะโอนให้คุณเดี๋ยวนี้เลย”

ค่าเช่าบ้านไปแพง แต่ค่าเช่าร้านแพงหน่อย

เจ้าของบ้านปากพูดว่าไม่รีบร้อน แต่พอเทวิกาถามเธอ เธอก็รีบล้วงบิลค่าเช่าที่เขียนไว้ก่อนแล้วออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเธอ แล้วยื่นให้กับเทวิกา

พอเทวิการับบิลมาดูแล้ว ก็รู้สึกว่าไม่มีปัญหาอะไร ก็รีบโอนเงินก้อนหนึ่งให้กับเจ้าของบ้าน ตามจำนวนเงินไป

“ครั้งหน้าฉันจะต้องไม่ลืมจ่ายแน่ค่ะ จะไม่ค้างแล้วค่ะ”

เจ้าของบ้านยิ้มแฉ่งแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ฉันไม่เป็นห่วงว่าคุณจะจ่ายค่าเช่าไม่ไหวแล้วหนีไปหรอกค่ะ”

“คุณเทวิกา คุณไปรู้จักกับคุณชายใหญ่ของตระกูลร่ำรวยที่สุดได้ยังไงคะ? เป็นเพราะอีกฝ่ายมาดื่มกาแฟที่ร้าน แล้วปิ๊งกับคุณเข้าก็เลยเป็นแฟนกันเหรอคะ?”

เทวิกากลายเป็นคุณนายน้อยของตระกูลอริยชัยกุลไปแล้ว เจ้าของบ้านคิดว่าอีกไม่นานเทวิกาก็คงจะไม่มาเปิดร้านแล้ว ตระกูลอริยชัยกุลร่ำรวยซะขนาดนั้น คาดว่าคงจะไม่มีทางปล่อยให้คุณนายน้อยออกมาเผยโฉมหน้าอยู่ข้างนอก มาเปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ อยู่แบบนี้แน่

พอเทวิกาไม่เช่าร้านของเธอแล้ว เธอก็จะสามารถเพิ่มค่าเช่าได้ เพราะว่าหน้าร้านของเธอนี้เฮง คนที่มาเช่าร้านของเธอนี้สามารถรู้จักกับคุณชายตระกูลร่ำรวยได้

ค่าเช่าร้านของเทวิกา เจ้าของไม่กล้าขึ้นค่าเช่าไปเรื่อย เพราะว่าเทวิกาไม่ใช่คนที่จะมากลุ้มใจกับค่าเช่าร้านในทุก ๆ เดือนอีกแล้ว คนเขากลายเป็นคุณนายน้อยของตระกูลอริยชัยกุลไปแล้ว คนที่เธอพึ่งพาอยู่เบื้องหลังนั้นเจ้าของบ้านไม่อาจไปมีเรื่องด้วยได้

“ไม่ใช่หรอกค่ะ ฉันกับสามีฉันเรารู้จักกันมาสิบเอ็ดปีแล้ว เขาเป็นเพื่อนนักเรียนของพี่ชายฉันค่ะ”

เจ้าของบ้านผิดหวังไปอย่างแรง ที่แท้ไม่ใช่เพราะว่าร้านของเธอทำให้เทวิกาโชคดี

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง พวกคุณรู้จักกันมานานสิบเอ็ดปีแล้วเหรอ ถึงว่าล่ะ งั้นจะจัดงานแต่งกันเมื่อไหร่คะ อย่าลืมเชิญฉันไปดื่มสักแก้วสองแก้วนะคะ”

เจ้าของบ้านก็แค่พูดแบบเกรงใจไปเท่านั้น ถ้าเชิญเธอไปจริง ๆ เธอก็ไม่กล้าไปเข้าร่วมหรอก

แวดวงของตระกูลอริยชัยกุล เธอไม่อาจหลอมรวมเข้าไปได้

เทวิกายิ้มแล้วเปิดประตูร้านออก “ต้องเชิญแน่นอนค่ะ”

พอส่งเจ้าของบ้านจากไปแล้ว เทวิกาก็เปิดหน้าต่างของร้านออกก่อน เพื่อระบายอากาศ

“เทวิกา”

เสียงร้องเรียกเบา ๆ เสียงหนึ่งดังลอยมา

เทวิกาหันหน้ามองไปทางประตูร้าน ก็เห็นตาณที่ไม่ได้มาหาเธอสักช่วงหนึ่งแล้ว

ทำไมเขาถึงมาอีกนะ?

ไม่กลัวภรรยาเขาจะล็อกบัตรของเขาไป แล้วทำให้เขากลับไปเป็นคนที่ไม่มีอะไรอีกเลยเหรอ?

เทวิกานัดมัณฑนากรไว้ว่าให้มาเริ่มงานวันนี้ แล้วตอนนี้มัณฑนากรยังไม่มา

เธอไปต้มน้ำไว้ก่อน เดี๋ยวจะได้ชงชาให้กับมัณฑนากร

สำหรับตาณนั้น เธอขี้เกียจสนใจ

“เทวิกา”

ตาณเดินเข้ามา แล้วยื่นมือมาลากตัวเธอไว้

เทวิกาหลบมือของตาณไป จากนั้นก็หมุนตัวมาเผชิญหน้ากับเขา แล้วพูดอย่างเย็นชาขึ้นว่า “ตาณ ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ คุณอยู่ที่ไหนสบายใจก็ไปที่นั่นซะ ถ้าภรรยาคุณรู้เรื่องเข้าแล้ว เดี๋ยวจะมาหาเรื่องฉันอีก”

ตาณจ้องมองไปที่เทวิกาอย่างลึกซึ้ง