รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 147

วันต่อมา

กนกอรขโมยนฤเบศวร์ไม่อยากให้คนจับตามอง วันนี้เขาก็เลยไม่ได้ขับรถเข้ามา และไม่มีพวกบอดี้การ์ดยืนคุ้มครอง เขาสวมแว่นกันแดดขนาดใหญ่และหน้ากาก ปิดหน้าของเขาเหมือนกับวันที่นัดบอด

ทะเบียนบ้านจากแม่ของเธอมา แล้วเอาทะเบียนบ้านกับบัตรประจำตัวประชาชนมาเก็บไว้ แล้วแอบเดินทางไปที่อำเภอ

นฤเบศวร์มาถึงเร็วกว่าเธอ และกำลังยืนรอเธออยู่

“ทำไมคุณไม่ใส่หมวกคลุมหน้าสีดำ ให้เหลือแค่ดวงตา ปาก และจมูกเหมือนพวกโจรมาเลยล่ะ จะได้แน่ใจว่าไม่มีใครจำคุณได้”

กนกอรแซวเขาพอเห็นการแต่งตัวของเขา

 “คุณมาที่นี่ยังไง?”

 “นั่งรถบัสมา”

กนกอรตอบกลับเพียงอ่อ “ทำอะไรพิลึกจริงๆ”

นฤเบศวร์ “…ไปกันเถอะ เข้าไปได้แล้ว ตอนนี้ยังเช้าอยู่ คนไม่เยอะ ไปจัดการทุกอย่างให้เสร็จ จะได้แยกย้ายกันไป ฉันถามมาแล้ว เดชวิทย์ยังไม่มา”

เดชวิทย์กับยศพัฒน์รู้จักกัน และแน่นอนว่ารู้จักเขาด้วย

เรื่องที่ยศพัฒน์กับเทวิกาจดทะเบียนสมรสกัน คนที่พูดออกไปคนแรกก็คือเดชวิทย์

ผู้ชายปากมากคนนั้น

นฤเบศวร์ไม่อยากให้เดชวิทย์รู้ว่าเขากับกนกอรมาตฝจดทะเบียนสมรสกัน

 “อืม”

กนกอรให้ความร่วมมือกับเขาดีมาก

นฤเบศวร์จับมือเธอ และเดินเข้าไปข้างในอย่างธรรมชาติ

ในขณะที่เดินกนกอรก็หยุดชะงัก แล้วหันไปมองชายวัยกลางคนที่อยู่ไม่ไกล แล้วพูดกับนฤเบศวร์ “ตั้งแต่มาที่นี่ ลุงคนนั้นก็เอาแต่มองมาที่เรา เขาคิดจะทำอะไรหรือเปล่า?”

นฤเบศวร์ไม่แม้แต่จะหันไปมอง แล้วตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ลุงเซน พ่อบ้านของตระกูล ปู่ของผมส่งเขามาดูเราว่าจดทะเบียนสมรสกันจริงหรือเปล่า กลัวว่าผมจะพาคุณไปทำทะเบียนสมรสปลอม”

 “คุณปู่ของคุณชอบใช้ชื่อของลุงเซนออกไปหลอกลวงผู้คนใช่ไหมคะ?”

 “เท่าที่ผมรู้ คุณปู่หลอกแค่กับครอบครัวของคุณ”

กนกอรหัวเราะเหอะออกมา “เป็นเกียรติมากค่ะ”

นฤเบศวร์พาเธอไปในอำเภอ

ลุงเซนเดินตามเข้ามาด้วย

ยังไงก็ตาม ลุงเซนก็ยืนมองทั้งสองคนทำการจดทะเบียนสมรสจนเสร็จ

จนกระทั่งทั้งสองคนได้ทะเบียนสมรสสองฉบับมาสองฉบับ ลุงเซนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

 ภารกิจเสร็จสมบูรณ์แล้ว!

หลังจากออกมาจากอำเภอแล้ว กนกอรก็ซุกทะเบียนสมรสไว้ในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง แล้วโบกมือลานฤเบศวร์ พร้อมกับพูดว่า “ฉันต้องไปดูการปรับปรุงร้าน ไปก่อนนะคะ ลาก่อน”

นฤเบศวร์จับมือเธอไว้ก่อน “เดี๋ยวผมไปส่ง”

 “คุณนั่งรถประจำทางมา จะไปส่งฉันได้ยังไง”

กนกอรโบกมือเรียกรถแท็กซี่ ก่อนจะเปิดประตูรถ แล้วขึ้นรถ ปิดประตู พร้อมกับโบกมือลานฤเบศวร์

 เธอจากไปอย่างเรียบง่าย ไม่มีท่าทียืดเยื้อเลย

 แต่นฤเบศวร์กลับจับทะเบียนสมรสของเขาไว้ และยืนอยู่ข้างถนนดูรถแท็กซี่ที่กนกอรนั่งเคลื่อนที่ออกไป และห่างออกไปเรื่อยๆ

 คนอื่นจดทะเบียนสมรสออกมา ต่างก็ดีใจกันมาก

แต่ทั้งสองคนได้รับทะเบียนสมรสแล้ว ก็แยกย้ายกันไป

 “ลุงเซน”

นฤเบศวร์เรียกลุงเซน

ลุงเซนจึงก้าวไปข้างหน้า แล้วทักทายคุณชายด้วยความเคารพ

นฤเบศวร์ยื่นทะเบียนสมรสให้ลุงเซนแล้วพูดว่า “ผมจะกลับบริษัท ลุงเซนเอาสิ่งนี้กลับไปให้คุณปู่ดูเถอะ ลุงดูกระบวนการทั้งหมด กนกอรกับผมทำตามขั้นตอนปกติ ทะเบียนสมรสที่ได้รับนั้นเป็นของจริงอย่างแน่นอน”

ลุงเซนไม่รับทะเบียนสมรสมา แต่พูดยิ้มๆ “คุณชายครับ คุณท่านบอกให้คุณพาคุณนายน้อยกลับบ้าน แล้วเอาทะเบียนสมรสให้ท่านดูเอง”

“ อย่าเรียกเธอว่าคุณนายน้อย เธอ...”

 “คุณนายน้อยเพิ่งจดทะเบียนสมรสกับคุณชายเสร็จ ทะเบียนสมรสยังร้อนอยู่เลย คุณชายลืมไปหรือเปล่าครับ ในเมื่อพวกคุณจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ก็ถือว่าเธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณชาย และเป็นคุณนายน้อยของพวกผม”

นฤเบศวร์สีหน้าบึ้งตึง

 เขาขอให้กนกอรเก็บเป็นความลับได้ แต่เขาไม่สามารถทำให้ลุงเซนปิดปากได้

คนคนนี้คือลูกน้องคนสนิทของคุณปู่!