รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 154

เลิกงาน เดินออกมาที่หน้าประตูบริษัท ก็เห็นหญิงสาวที่ตัวเองรัก ยืนถือช่อดอกไม้ไว้ในมือ เพื่อรอตัวเองเลิกงาน

มันเป็นรสชาติแบบไหน？

รสชาติแห่งความสุข

ยศพัฒน์ไม่เคยชอบดอกไม้เหมือนตอนนี้มาก่อนเลย

โดยเฉพาะดอกไม้ที่ภรรยาให้เขาช่อนี้

ภายใต้สายตาจ้องมองของพนักงานนับพันคน ยศพัฒน์เดินเข้าไปหาเทวิกาอย่างรวดเร็ว

ทุกคนต่างมีความรู้สึกเหมือนกันว่าประธานที่ใจเย็นหนักแน่นของพวกเขาคนนั้น เวลานี้ฝีเท้าที่เดินเหมือนมีความเร่งรีบเล็กน้อย เหมือนต้องการจะวิ่งเข้าไปหาภรรยา……

“คุณพัฒน์ของพวกเราหล่อจริงๆ ！”

“หล่อมากเลย หล่อกว่าดาราอีก”

คนส่วนใหญ่ปรกติจะไม่ได้เจอทศพัฒน์ เวลานี้ต้องขอบคุณภรรยาของประธาน ที่ทำให้พวกเขาได้เห็นหน้าตาที่แท้จริงของประธาน

หล่อเหมือนดังข่าวลือแบบนั้นจริงๆ ท่วงทีกิริยาสง่างาม ไม่เหมือนประธานที่เคร่งขรึมเลยแม้แต่น้อย

ตรงกันข้ามกลับทำให้คนรู้สึกอบอุ่น

ได้ยินมาว่า อารมณ์ของคุณพัฒน์แปรปรวนคาดเดาได้ยากมาก

บางครั้งคือเย็นเหมือนน้ำแข็ง บางครั้งก็อบอุ่นเหมือนหยก

แต่ด้านที่ปรากฏให้ภรรยาของประธานเห็น คือด้านอบอุ่นเหมือนหยกตลอด

ช่างน่าอิจฉาจริงๆ

“ภรรยาประธานก็สวยมาก เมื่อคู่กับคุณพัฒน์แล้วช่างเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก”

“ภรรยาประธานชาติที่แล้วทำบุญอะไรมา ชาตินี้ถึงได้แต่งงานกับคุณพัฒน์ผู้ชายที่เพียบพร้อมขนาดนี้ ถ้าคุณพัฒน์ยอมเหลือบตามองฉันแค่แว็บเดียว ฉันคงมีความสุขจนตายไปเลย”

ในสายตาของคนส่วนใหญ่ ต่างคิดว่าภรรยาประธานทำบุญมาดี และเป็นเพราะพี่ชายเธอเป็นเพื่อนนักเรียนกับประธาน เธอจึงมีสิทธิ์มากกว่าคนอื่นเพราะใกล้ชิดกัน

ด้วยเงื่อนไขของภรรยาประธานแล้ว ไม่เหมาะสมกับคุณพัฒน์เลย

“เธออย่าฝันลมๆ แล้งๆ เลย”

เทวิกาไม่ได้ยินเสียงกระซิบนินทาของคนพวกนี้ แต่ว่าเธอรู้ดีทุกครั้งที่เธอปรากฏตัวที่นี่ บรรดาสาวๆ จะมองเธอด้วยสายตาที่อิจฉา บางคนมีความเกลียดและริษยาบวกเพิ่มไปด้วย

เธอยอมรับความคิดเห็นของคนพวกนี้อย่างเต็มใจ

“วิกา คุณมาถึงแล้วทำไมไม่เข้าไป”

ยศพัฒน์เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าภรรยา จากนั้นหยิบกระดาษทิชชู่ออกมาถุงหนึ่ง แล้วดึงกระดาษออกมาสามสี่ใบช่วยเทวิกาเช็ดเหงื่อ

“ฉันไม่ร้อน นี่ก็ตอนเย็นแล้ว ไม่ค่อยร้อนแล้ว”

ถึงแม้เทวิกาปากจะพูดแบบนั้น แต่ก็ยอมให้เขาช่วยเธอเช็ดเหงื่อแต่โดยดี

หลังจากรอเขาเช็ดเหงื่อให้เธอเสร็จ เธอได้ยื่นดอกไม้ไปให้เขา ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “หลังจากคนงานกลับไปแล้ว ฉันก็เลยมารอรับคุณเลิกงาน ระหว่างทางผ่านร้านดอกไม้พอดี เห็นดอกไม้พวกนี้สวยดี จึงซื้อให้คุณหนึ่งช่อ หวังว่าคุณจะมีความสุขแบบนี้ทุกวัน ยิ้มสวยเหมือนดังดอกไม้”

ยศพัฒน์รับช่อดอกไม้มา หัวเราะแล้วพูดขึ้นว่า： “ผมเป็นผู้ชาย ใช้คำว่าสวยเหมือนดอกไม้มาเปรียบเปรยไม่ได้”

“แต่ฉันรู้สึกว่าคุณสวย หล่อเหลารูปงามเหมือนนางฟ้าตกมาจากสวรรค์”

ถูกภรรยาชมว่าหล่อเหลารูปงาม ทำให้รอยยิ้มของยศพัฒน์ยิ่งยิ้มลึกขึ้นไปอีก

“การตกแต่งที่ร้านคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว？”

“เป็นงานโปรเจ็คเล็กๆ ยุ่งอีกสักสามสี่วันก็คงจะตกแต่งเรียบร้อยแล้ว”

เป็นเพราะถูกเปรมาทุบตีทำลายเสียหายจึงต้องทำการตกแต่งใหม่

คนขับรถขับรถออกมา

ยศพัฒน์พาภรรยาที่รักขึ้นรถ จากนั้นรถคันนั้นได้นำพาสองสามีภรรยาออกไปจากบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป

เมื่ออยู่บนรถ สองสามีภรรยาใกล้ชิดกันมาก เทวิกาเอ็นตัวเข้าไปพิงกับไหล่ของทศพัฒน์ไว้ ส่วนทศพัฒน์ก็ยื่นมือไปกอดเธอไว้เช่นกัน

ยศพัฒน์ชอบให้เธอพิงไหล่ของเขาไว้

“ยศพัฒน์。”

“ที่รัก ผมชอบคุณเรียกผมว่าที่รักมากกว่า”

“ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”

ยศพัฒน์ตอบอืมออกมา

“กนกอรกับนฤเบศวร์ถูกบังคับให้ไปจดทะเบียนสมรสกันแล้ว”

ยศพัฒน์ตอบโอะออกมา

ไม่มีอาการตกใจเลยแม้แต่น้อย

เทวิกาเงยหน้ามองเขา “คุณรู้เรื่องนี้มาตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม？”

“พอเดาได้ แค่คิดไม่ถึงว่าจะเร็วขนาดนี้เท่านั้นเอง แต่ว่าเมื่อนับดูเวลาแล้ว ก็รู้สึกว่ามันก็ปรกติอยู่ เปรมา ใกล้ออกมาแล้ว”