รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 160

คุณท่านถลึงตาใส่ แล้วพูดกับลูกสะใภ้ว่า： “ถึงแม้ยังไม่ได้จัดงานแต่ง แต่ก็จดทะเบียนสมรสกันแล้ว ก็ถือว่าแต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ก็แสดงว่าเป็นลูกสะใภ้ของพวกเธอสองคน ทำไม ยังไม่อยากดื่มน้ำชาของลูกสะใภ้เหรอ？ไม่ใช่เธอเหรอที่บ่นนฤเบศวร์บ่อยๆ ว่าใกล้จะสามสิบแล้ว ทำไมถึงยังโสดอยู่？”

บัณฑิตายังอยากพูดอะไรต่ออีก แต่ถูกสามีห้ามไว้

เธอจึงปิดปากเงียบลงอย่างโกรธเคือง

สายตาที่มองกนกอร เหมือนสายตาที่มองศัตรู

กนกอรเผชิญหน้าออกมาอย่างเปิดเผย ไม่ว่าจะเป็นสายตาแบบไหนที่มองมา เธอยอมรับมันได้ทุกอย่าง

อาจเป็นเพราะนั่นคือสาเหตุที่ไม่ได้รักกันด้วยมั้ง

เมื่อมีคุณท่านอยู่ในเหตุการณ์ ถึงแม้บัณฑิตาพวกเขาจะไม่ยอมรับกนกอรสะใภ้ที่เพิ่งแต่งเข้าบ้านคนนี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเหตุผลหลักคือ คุณท่านกำชีวิตความอยู่รอดของพวกเขาอยู่

ทางเลือกระหว่างไม่ได้เป็นหัวหน้าครอบครัวกับแต่งงานกับกนกอร บัณฑิตาก็ต้องให้ลูกชายเลือกแต่งงานกับกนกอรอยู่แล้ว

กนกอรยกน้ำชาให้กับผู้ใหญ่ทุกคนที่อยู่ในนั้น

ในเมื่อคุณท่านได้ให้อั่งเปาแล้ว คนอื่นๆ ก็ไม่กล้าที่จะไม่ให้อีก ส่วนใหญ่ต่างให้เป็นเช็คเงินสด มีเพียงคุณหญิงสามเท่านั้นที่ให้เครื่องประดับเพิ่มไปอีกหนึ่งชุด

คนเยอะขนาดนี้ มีเพียงคุณหญิงสามคนเดียวที่เป็นมิตรกับกนกอรมากที่สุด

เมื่อยกน้ำชา และทำความรู้จักกับทุกคนหมดแล้ว กนกอรได้กลายเป็นหลานสะใภ้ใหญ่ของตระกูลเดชอุปอย่างเต็มตัว

คุณท่านสั่งให้ลุงเซนไปแจ้งให้คนรับใช้ทุกคน รวมถึงบอดี้การ์ดและคนขับรถให้รวมตัวกัน จากนั้นให้พวกเขารับรู้ถึงฐานะของกนกอรไว้

เมื่อถึงเวลาสามทุ่มกว่า กนกอรพูดกับคุณท่านว่า： “คุณปู่ ดึกมากแล้ว หนูควรกลับได้แล้ว”

คุณท่าน： “กลับไป？เธอกลับไปไหน？ที่นี่ก็คือบ้านของเธอ”

กนกอรรีบพูดขึ้นว่า： “คุณปู่ หนูกับนฤเบศวร์เพิ่งจดทะเบียนกัน ต้องการเวลาทำความรู้จักกันอีกหน่อย อีกอย่าง หนูกลับมากับนฤเบศวร์ ยังไม่ได้บอกกับที่บ้านเลย หนูต้องกลับบ้านก่อน ไม่งั้นที่บ้านจะเป็นห่วงได้”

คุณท่านหันไปมองหลานชายคนโตที่คืนนี้หน้าดำดิ่งตลอดทั้งคืน

“ถ้างั้น ให้นฤเบศวร์ไปส่งเธอกลับบ้าน”

นฤเบศวร์พูดเสียงเย็นชาออกมาว่า： “ที่บ้านมีคนขับรถตั้งเยอะแยะ ให้คนขับรถไปส่งเธอก็พอแล้ว”

พูดจบ เขาทิ้งกนกอรไว้ แล้วเดินขึ้นไปชั้นบนทันที

เมื่อเขาเดินออกไป บัณฑิตาก็เดินตามออกไปด้วย

คุณท่านเตรียมจะโมโห แต่กนกอรรีบพูดขึ้นก่อนว่า： “คุณปู่ ให้คนขับรถไปส่งหนูเถอะค่ะ วันนี้นฤเบศวร์ยุ่งมาทั้งวันแล้ว คงเหนื่อยมาก ให้เขาพักผ่อนเถอะค่ะ อีกอย่าง เมื่อกี้กินตอนกินข้าวเขาได้ดื่มเหล้าไปเล็กน้อย ดื่มแล้วถ้าขับรถอีก คงไม่ดี”

“นฤเบศวร์จงใจไม่อยากส่งเธอกลับบ้าน ถึงได้ดื่มเหล้า”

เมื่อคุณท่านเห็นกนกอรช่วยนฤเบศวร์แก้ต้ว จึงสมยอมแต่โดยดี และไม่แสดงอาการไม่พอใจออกมาอีก

“เดี๋ยวฉันให้เซนหาคนขับรถไปส่งเธอที่บ้าน”

คุณท่านเรียกลุงเซนมา ให้ลุงเซนจัดรถให้กนกอรคันหนึ่ง เพื่อส่งเธอกลับบ้าน

เมื่อนฤเบศวร์ขึ้นไปชั้นบน เขาไม่ได้เข้าห้อง แต่ยืนอยู่บนดาดฟ้า จากนั้นมองลงมาข้างล่าง เพื่อดูความเคลื่อนไหวที่ลานบ้าน

ในที่สุดก็เห็นกนกอรออกมา หลังจากขึ้นไปนั่งในรถเสร็จแล้ว สีหน้าที่แข็งทื่อของนฤเบศวร์ได้อ่อนโยนลงมาก

“ลูก”

บัณฑิตาเดินมาหา

นฤเบศวร์หันกลับไปแล้วเรียกแม่ออกมา