รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 161

“แม่！”

นฤเบศวร์พูดขัดความคิดของแม่ที่มีต่อคุณปู่กับกนกอรขึ้นมา

เขาไม่ได้อยากปกป้องกนกอร แต่เมื่อได้ยินคุณแม่คาดเดาความสัมพันธ์ระหว่างคุณปู่กับกนกอรแล้ว ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะพูดห้ามปรามออกมา

“ถึงแม้คุณปู่จะบังคับผมก็จริง แต่กนกอรไม่ได้บังคับผม แต่เป็นผมต่างหากที่บังคับกนกอร เพราะกนกอรติดหนี้บุญคุณผม ผมให้เธอชดใช้หนี้บุญคุณให้ผม เธอไม่มีทางเลือก จึงยอมจดทะเบียนสมรสกับผม แม่อย่าพูดใส่ร้ายกนกอรตลอดเวลาได้ไหม”

บัณฑิตา： “……ถึงแม้เรื่องมันจะเป็นแบบนี้ก็ตาม แต่เพราะกนกอรปรากฏตัว แกถึงถูกคุณปู่บังคับ มันเป็นความผิดของเธอเหมือนกัน”

นฤเบศวร์หันไปมองคุณแม่สักพัก ขี้เกียจจะคุยกับคุณแม่ต่อ จึงทิ้งคำพูดไว้ว่า： “แม่ เรื่องของผม แม่ไม่ต้องยุ่ง ผมไม่ใช่เด็กสามขวบแล้ว เรื่องของผม ผมจัดการเองได้”

พูดจบ เขาเดินผ่านคุณแม่ แล้วเดินออกไป

“นฤเบศวร์ นฤเบศวร์”

บัณฑิตาเรียกติดต่อกันออกมาสองครั้ง นฤเบศวร์ก็ไม่สนใจเธอ

ทำให้เธอโมโหจนอยากขว้างขวดเหล้าออกไป แต่ก็กลัวว่าจะก่อความวุ่นวาย ทำให้ไอ้แก่ในบ้านไม่พอใจ จึงกระดกเหล้าเข้าไปในปาก

กนกอร เธอคอยดู！

เธอต้องให้กนกอรได้รับรู้ให้ได้ ว่าการเป็นสะใภ้ใหญ่ในตระกูลเดชอุปไม่ใช่จะเป็นกันได้ง่ายๆ

นฤเบศวร์ลงมาจากดาดฟ้า แล้วเข้าไปในห้องนอนของคุณปู่โดยตรง เขาเคาะประตู แต่ไม่มีเสียงตอบรับออกมา

ดีที่ลุงเซนได้ยินเสียง จึงเดินมาหา พูดขึ้นอย่างเคารพว่า： “คุณชายใหญ่ คุณท่านอยู่ในห้องหนังสือ”

หลังจากที่นฤเบศวร์รับรู้แล้ว ได้เดินเข้าไปหาคุณปู่ในห้องหนังสือทันที

ในมือเขายังถือขวดเหล้าไว้อยู่

เขาที่ดื่มเหล้าไปไม่น้อย เดินไปในห้องหนังสือด้วยกลิ่นกายที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า

คุณปู่ใส่แว่นตาคนแก่อยู่ และในมือถือหนังสือไว้หนึ่งเล่ม

เมื่อได้ยินเสียงคนเดิน เขาไม่ได้หันไปมองคนที่เดินเข้ามา แต่ได้กลิ่นเหล้า เขาจึงขมวดคิ้ว ปิดหนังสือลง แล้วหันไปมองหลานคนโต

“มาหาปู่ดื่มเหล้าเหรอ？”

คุณปู่เหลือบมองเหล้าในมือของนฤเบศวร์ที่ถือมา

“ผมดื่มมันแล้ว ขอไม่ให้คุณปู่ดื่มแล้วกันนะ”

นฤเบศวร์วางแก้วไวน์ลง แล้วมองไปที่คุณปู่ “คุณปู่ ผมทำตามที่คุณปู่ขอแล้ว คุณปู่ให้เวลาผมหายใจหน่อยได้ไหม？”

“ความหมายของแกคือ？”

“คุณปู่ให้แค่คนในครอบครัวของเรารู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผมกับกนกอรก็พอได้ไหม อย่าเปิดเผยความสัมพันธ์ของผมกับกนกอรให้คนนอกรู้ ผมต้องการเวลาเพื่อปรับตัวกับมันสักระยะหนึ่ง”

คำพูดประโยคสุดท้ายของนฤเบศวร์พูดออกมาด้วยความละอายใจเล็กน้อย

เขาไม่ได้ต้องการเวลาในการปรับตัว แค่ไม่อยากให้เปรมารู้เรื่องเท่านั้นเอง

คุณปู่เงียบไปนานมาก แต่เมื่อเห็นสายตาที่อ้อนวอนของหลานชายแล้ว เขาถอนหายใจ

ออกมา แล้วพูดขึ้นว่า： “ปู่รู้ว่าแกไม่พอใจ

ก็ได้ ในเมื่อแกแต่งงานแล้ว ปู่ก็จะไม่ไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของแกอีก แต่มีเรื่องหนึ่งที่แกต้อง

จำไว้ ห้ามให้มันกระทบต่อRA กรุ๊ปเด็ดขาด มิฉะนั้นอย่าหาว่าปู่ไม่เกรงใจนะ”

นฤเบศวร์โล่งใจออกมา

แล้วรีบพูดยืนยันออกมาว่า： “คุณปู่ ผมรู้แล้ว”

ขอแค่คุณปู่ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาก็พอ

“แกไม่อยากให้คนอื่นรู้ความสัมพันธ์ระหว่างแกกับกนกอร หวังว่าสักวันหนึ่ง แกอย่ามาเสียใจภายหลังก็แล้วกัน”

คุณปู่พูดจบ ก็ไล่เขาออกไป： “ช่วงนี้ไม่ต้องกลับมา ปู่ไม่อยากเห็นหน้าแก”

นฤเบศวร์เผ่นออกไปเร็วยิ่งกว่ากระต่ายเสียอีก

ช่วงนี้เขาก็ไม่อยากเจอหน้าคุณปู่เหมือนกัน

เมื่อออกมาจากห้องหนังสือ นฤเบศวร์ส่งข้อความให้คริษฐ์ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเขาทันที ใช้น้ำเสียงข่มขู่เพื่อเป็นการเตือนคริษฐ์เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกนกอร ถ้าถูกบ้านสามพวกเขาทำเรื่องรั่วไหลออกไป อย่ามาโทษหาว่าเขาไม่เกรงใจบ้านสามก็แล้วกัน

คริษฐ์ไม่มีทางพูดออกไปอยู่แล้ว แต่แม่ของเขาต้องพูดแน่นอน นฤเบศวร์ต้องการให้คริษฐ์ไปเตือนคุณหญิงสามต่างหาก

คริษฐ์ตอบกลับออกมาทันทีว่า：พี่ใหญ่วางใจได้ เรื่องนี้จะไม่มีทางรั่วไหลออกไปจากบ้านสามของพวกเราเด็ดขาด

พวกเขาสองคนได้แข่งขันกันอย่างลับๆ มาก่อนอยู่แล้ว นฤเบศวร์รู้จักลูกพี่ลูกน้องคนนี้ดี ในเมื่อเขารับปากแล้ว ก็ต้องทำได้แน่นอนอยู่แล้ว