รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 162

ยศพัฒน์เดินเข้าไปในห้องครัว เห็นภรรยาที่รักกำลังวุ่นวายเตรียมอาหารเช้าให้เขาอยู่

อาหารเช้า เป็นของสไตล์กวางตุ้ง ประเภทหลากหลาย ทุกอย่าง ดูแล้วน่ากินไปหมด

ฉวยโอกาสที่ห้องครัวไม่มีใคร เขาค่อยๆ ย่องเดินเบาๆ ไปด้านหลังของเทวิกา จากนั้นกอดเอวจากด้านหลังของเธอ

ตอนแรกนึกว่าจะทำให้เทวิกาตกใจเสียอีก ใครจะไปรู้เทวิกาไม่หันหน้ากลับมาเลย แค่ตบเบาๆ ที่มือเขาไปสองที แล้วพูดขึ้นว่า： “ยศพัฒน์ อย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวป้าเฟิร์นมาเห็นเข้า”

“คุณรู้ว่าผมเดินเข้ามาเหรอ？”

“ได้ยินคุณกำลังพูดคุยกับคุณย่าอยู่ คนที่กล้าทำแบบนี้กับฉัน นอกจากคุณ ก็ไม่มีใครอีกแล้ว”

ยศพัฒน์ยิ้ม แล้วจูบไปที่แก้มเธอ

เทวิกาถูกเขาจูบจนรู้สึกจั๊กจี้เล็กน้อย รีบผลักมือที่กอดเธอไว้ออก แล้วหันหน้าไปเผชิญหน้ากับเขา เมื่อเห็นเขาใส่เสื้อกีฬาอยู่ และใส่รองเท้ากีฬาไว้อีกด้วย จึงพูดขึ้นว่า： “เช้านี้ฝนตกหนักมาก ตกไปเต็มๆ สองชั่วโมงเลย ตอนนี้บนพื้นเต็มไปด้วยน้ำ คุณไปวิ่งตอนเช้า รองเท้ากีฬาอาจจะเปียกได้ง่ายนะ”

“ผมจะไปห้องออกกำลังกาย”

ห้องออกกำลังกายอยู่ข้างในของอีกบ้านหนึ่งถัดจากบ้านหลังใหญ่

บ้านหลังนั้นไม่เพียงแต่มีห้องออกกำลังกาย ยังมีโต๊ะปิงปอง สระว่ายน้ำในร่ม มีห้องไอซ์สเกตที่ทำขึ้นมาเอง ห้องเต้นรำและห้องดูหนังต่างๆ

พูดง่ายๆ คือบ้านนั้นทั้งหลังเป็นสถานที่ที่ใช้ออกกำลังกายทั้งหมดก็ว่าได้

เทวิกาสะใภ้คนใหม่ของตระกูลอริยชัยกุล ยังไม่เคยเข้าไปเลย ไม่คิดว่าข้างในจะมีสถานที่ออกกำลังกายเยอะขนาดนี้ รู้สึกแค่ว่าตอนเดินผ่านบ้านหลัง มันก่อสร้างได้ใหญ่เป็นเพิเศษ

“วิกา”

ยศพัฒน์หันหน้าไปมองหน้าประตู แน่ใจว่าไม่มีคนเข้ามาแล้ว เขายื่นมือออกไปแล้วกอดเอวของเทวิกาไว้ ดึงตัวเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด แล้วจูบลงไปที่ริมฝีปากแดงของเธออย่างดูดด่ำ

“คราวหลัง ต้องรอผมด้วย ผมหวังว่าทุกครั้งที่ผมลืมตาขึ้นมา คนแรกที่ผมเห็นคือคุณ”

เทวิกาถูกเขาจูบอย่างบ้าคลั่งแบบนี้ ทำให้หน้าแดงไปทั่วหน้า โชคดีที่ไม่มีคนเข้ามา

เธอถลึงตาใส่เขาด้วยความเขินอาย

จากนั้นผลักเขาออก แล้วพูดขึ้นว่า： “ฉันก็แค่อยากทำติ่มซำให้พวกคุณกิน”

“คุณไม่อยากกินอาหารเช้าที่ฉันเป็นคนทำเหรอ？”

ยศพัฒน์พูดออกมาอย่างลำบากใจว่า： “อยาก แต่ผมอยากลืมตาขึ้นก็เห็นหน้าคุณ ตื่นมาไม่เจอคุณ ผมรู้สึกไม่อุ่นใจเลย นึกว่าทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น”

ภรรยาที่อยากได้มาครอบครองตั้งหลายปี เขาอยากตัวติดกับเธอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ

แต่น่าเสียดาย เทวิกาไม่ใช่หมากฝรั่ง และไม่ติดเขาอีกด้วย

เทวิการอดหัวเราะออกมาไม่ได้： “ฉันจะหนีไปไหนได้？”

“ผมกลัวคุณหนีไปนั่นแหละ”

ยศพัฒน์จูบลงไปที่ปากเธออีกครั้ง “เมื่อคืนผมฝันร้ายทั้งคืน ฝันว่าคุณจากไป และไม่กลับมาอีกเลย”

สำหรับเขาแล้ว การจากไปของเทวิกา ก็คือฝันร้าย

เทวิกา： “……”

เมื่อคืนเธอก็หลับไม่ดี

ที่ยศพัฒน์ฝันแบบนี้ น่าจะเป็นเพราะว่ากลัวหลังจากที่เทวิกาเจอญาติแล้ว จะกลับไปอยู่กับพ่อแม่ เรื่องแต่งงานระหว่างเขากับเทวิกาจะมีการเปลี่ยนแปลง

หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาล เขาได้ให้อินทัชช่วยเขาสืบเรื่องราวต่างๆ ของตระกูลสาระทา

เมื่อรู้จักชื่อของประยสย์ และมีเป้าหมายแล้ว จึงง่ายต่อการสืบขึ้นมากเลย

ที่เมืองซูเพร่าตระกูลสาระทาเป็นเหมือนดังจักรพรรดิ และเป็นตระกูลใหญ่ที่มีฐานะร่ำรวยมั่งคั่ง ไม่ว่าจะเป็นฐานะหรือทรัพย์สิน ก็ไม่แพ้ตระกูลอริยชัยกุลเลย

มีเพียงแค่ ภายในของตระกูลสาระทามีกลอุบายมากมายที่คนภายนอกไม่รู้

วัฒนธรรมของตระกูล ไม่ดีเท่าของตระกูลอริยชัยกุล

ความจริงแล้ว ในสังคมชั้นสูง พี่น้องน้าอารักใคร่ปรองดองกันเหมือนตระกูลอริยชัยกุล รักษาสมบัติของบรรพบุรุษร่วมกัน ไม่มีวัฒนธรรมที่ทำร้ายซึ่งกันและกัน ซึ่งแบบนี้มันน้อยมากจริงๆ