รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 175

ทั้งคู่ “ต่างแข่งหึงหวงกัน” เทวิกาไม่อยากพูดแทรก

คนหนึ่งเป็นพี่ชาย อีกคนหนึ่งเป็นสามี เธอไม่สามารถเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ ไม่พูดแทรกเป็นดีที่สุด

“ไกลขนาดนี้เหรอ”

“ไม่ไกล ผมสามีคุณมีรถ ตอนบ่ายค่อยส่งคุณกลับมา”

ยศพัฒน์พลางพาภรรยาสุดที่รักจากไป พลางกล่าวอย่างใส่ใจ

ชเนนทร์：“……”

สองสามีภรรยามองข้ามเขาไปเลย

“พี่”

เทวิกาหันหลังมาเรียกเขา

ชเนนทร์สาวเท้าก้าวยาววิ่งตามไป เพื่อนของเขาเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง

เขาเชิดคางขึ้น

ฮึ่ม น้องสาวเป็นคนเรียกเขาเองนะ!

เดิมที เขาอยากจะพาน้องสาวไปทานข้าว แต่เป็นเพราะเขาที่จู่ ๆ ก็มาแย่งความคิดของเขาไป

หลังจากทานอาหารเสร็จ ชเนนทร์ก็รู้สึกเสียใจอย่างมาก

เสียใจที่ไม่ควรมากับสองสามีภรรยาคู่นี้

ช่างบาดตาบาดใจคนโสดเหลือเกิน

ถึงแม้ว่าเขาจะมีผู้หญิงที่ชอบอยู่แล้ว แต่ก็ยังจีบไม่ติด เห็นสองสามีภรรยารักใคร่ออเซาะ ช่างบาดตาจริง ๆ

หลังอาหาร ชเนนทร์จึงรีบชิ่ง ก่อนไปไม่ลืมที่จะเตือนน้องสาว ว่าให้บอกเรื่องนี้กับคุณพ่อคุณแม่

ยศพัฒน์ไม่ได้ส่งเทวิกากลับไปที่โรงพยาบาลทันที แต่กลับพาเธอไปที่บริษัท

ห้องทำงานของเขามีห้องรับรอง ทันทีที่เข้าห้องทำงาน เขาก็โอบเอวของเทวิกาแล้วอุ้มขึ้นมา จากนั้นพาไปยังห้องรับรอง

“พัฒน์ ฉันเดินเองได้”

ปากนั้นพูดแบบนี้ แต่สองมือของเทวิกากลับยังคงกอดคอเขาไว้แน่น ดวงตาหยาดเยิ้ม ลมหายใจหอมหวน

ท่าทางฉอเลาะเช่นนี้ทำให้หัวใจของยศพัฒน์จั๊กจี้เหลือทน ทันทีที่เข้าห้องรับรอง เขาก็ปล่อยเธอลงบนโซฟา แล้วก็ทับอยู่บนตัวของเธออย่างไม่เกรงใจ จับหน้าของเธอไว้ เชยริมฝีปากของเธอมา แล้วก็ขอสวัสดิการพิเศษจากเธอในฐานะที่เป็นสามีนิดหน่อย

เทวิกาตอบสนองเขาอย่างกระตือรือร้น

การตอบสนองของเธอ ทำให้การควบคุมตนเองของยศพัฒน์พังทลายลงสิ้นเชิง

หลังจากเมฆฝนผ่านไป ยศพัฒน์ก็อุ้มเธอเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

สิบนาทีต่อมา

สองสามีภรรยาสวมชุดเรียบร้อยนอนอยู่บนเตียง หลังของยศพัฒน์พึงอยู่ที่หัวเตียง และเทวิกาหนุนอยู่ที่ตักของเขา

“นอนพักสักครู่เถอะ”

พัฒน์ก้มหน้าลงและขยับนิ้วมือไปมาบนหน้าของเธอเบา ๆ

“ใกล้ถึงเวลาเข้างานแล้ว”

“คุณไม่ต้องทำงานสักหน่อย นอนพักสักครู่เถอะ แล้วผมค่อยเรียกคุณตื่น จากนั้นส่งคุณไปที่โรงพยาบาล”

นึกถึงเรื่องของคุณหญิงธิษณาขึ้นมา เทวิกาก็ลุกขึ้นนั่ง พัฒน์จึงดึงเธอกลับมาที่อ้อมกอดอีกครั้ง ให้เธออยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง เขาชอบความรู้สึกที่เธอซบอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“พัฒน์ ฉันรู้สึกว่าตระกูลสาระทาลึกลับซับซ้อนมาก”

“ซับซ้อนจริง”

พัฒน์กอดเธอไว้แน่น “ไม่ต้องกลัวนะ มีผมอยู่ ฟ้าถล่มลงมา ผมก็จะช่วยคุณยันไว้”

เทวิกากล่าวอย่างซาบซึ้ง：“พัฒน์ ขอบคุณนะ”

“จะขอบคุณผมทำไมกัน เราเป็นสามีภรรยากันนะ สามีภรรยากันไม่ต้องเกรงใจกันหรอก เรียกผมที่รักสิ ผมชอบฟังคุณเรียกที่รัก น้ำเสียงต้องนุ่มนวลหน่อย อ่อนโยนหน่อย ละมุนหน่อย”