รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 185

ยศพัฒน์ไม่รู้ว่าการมาถึงของตนเอง เป็นการตัดบทสนทนาระหว่างภรรยาและแม่ยายทางโทรศัพท์

เขาก้าวยาวๆเข้ามา จนมาถึงตรงหน้าของเทวิกา

ส่งดอกไม้ช่อนั้นให้เทวิกา น้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยน“เมียจ๋า ผมมารับคุณแล้ว”

เทวิการับช่อดอกไม้นั้นมา พูดกับเขาว่า “เอาดอกไม้มาให้ฉันอีกแล้ว ดึกขนาดนี้แล้ว ถึงพรุ่งนี้ ดอกไม้ก็ไม่สดแล้ว ไม่นานก็แห้งเหี่ยว”

“งั้น ตั้งแต่พรุ่งนี้ผมจะส่งดอกไม้ที่ใช้ได้จริงไม่แห้งเหี่ยวมาให้คุณ”

เทวิกาแปลกใจ“ดอกอะไรคะใช้ได้จริงไม่แห้งเหี่ยวด้วย”

กนกอรยิ้มพลางพูดแซวว่า“คงไม่ใช่ดอกไม้ปลอมนะ”

ยศพัฒน์แกล้งทำเป็นความลับ“พรุ่งนี้ คุณก็รู้”

เทวิกางอน

ยศพัฒน์มาแล้ว เทวิกาก็คงอยู่ต่ออีกไม่นาน มือหนึ่งถือช่อดอกไม้ มือหนึ่งถือกระเป๋าคอมพิวเตอร์ เตรียมไว้เขียนอัพเดตแต่เช้าตรู่พรุ่งนี้ แบบนี้ตอนกลางวันก็อยู่เป็นเพื่อนพ่อกับแม่ได้แล้ว

มือใหญ่มือหนึ่งยื่นมา เอากระเป๋าโน้ตบุ๊คของเธอไปถือ

ไม่ต้องมองก็รู้ว่าเป็นสามีของเธอ เขามักจะดูแลเอาใส่ใจอย่างดี

รู้จักกันมาสิบเอ็ดปี เธอไม่เคยนึกถึงเขาเลย แต่พอแต่งงานได้หนึ่งเดือน เธอก็ถูกเขาครอบครองหัวใจไปแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ เขาก็ดูแลใส่ใจคุณอย่างดี อ่อนโยนกับคุณแค่คนเดียว ให้ความสำคัญกับคุณตลอดเวลา แทบจะยกยอเชิดชูขึ้นไปบนฟ้า เทวิการู้สึกว่าภูมิต้านทานของตนเองแย่มาก ไม่สามารถทานทนต่อความรักที่ยศพัฒน์โจมตีมาได้เลย ดังนั้น เธอยกธงขาวยอมแพ้

“กนกอร เอาอย่างนี้มั้ย ไปด้วยกัน พวกเราไปส่งเธอที่บ้าน”

เทวิกาเสนอ

กนกอรปฏิเสธความหวังดีของเพื่อนรัก ยิ้มพลางเอ่ยว่า“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันก็ปิดประตู บ้านฉันก็อยู่ไม่ไกล ขี่รถไฟฟ้าไปไม่นานก็ถึงบ้านแล้ว”

“งั้นเธอก็ขี่ระวังหน่อยนะ”

“ได้”

สองสามีภรรยาบอกลากนกอร เดินออกจากร้าน

ยศพัฒน์เอากระเป๋าคอมพิวเตอร์วางบนเบาะหลังรถ

“ผมซื้อคอมพิวเตอร์ให้คุณอีกสามสี่เครื่องแล้วกันนะ เอาไว้ที่คฤหาสน์หนึ่งเครื่อง ไว้ที่คอนโดกรีนทาวน์หนึ่งเครื่อง ห้องที่คุณเช้ากับบ้านแม่คุณที่ละหนึ่งเครื่อง แบบนี้เวลาคุณไปไหน จะได้ไม่ต้องแบกคอมพิวเตอร์ไปด้วย”

เขามีคอมพิวเตอร์ให้เธอใช้ แต่เธอบอกว่าเธอคุ้ยเคยกับคอมพิวเตอร์ของตนเอง พอเปลี่ยนเครื่อง ความเร็วในการพิมพ์ก็ต่างกัน

ความจริงแล้ว เธอกลัวว่าจะกระทบกับการทำงานของเขา ไม่อยากจะใช้คอมพิวเตอร์เขา

เช่นนั้นเขาก็จะซื้อคอมพิวเตอร์ให้เธอใหม่หลายเครื่อง

ไม่ ยังต้องซื้ออีกหลายเครื่อง

บ้านที่ใช้ชื่อเขามีมากมาย ทุกหลังต้องมีคอมพิวเตอร์เตรียมไว้ให้เธอใช้

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแบกคอมพิวเตอร์ออกจากบ้านจนชินแล้วค่ะ”

เทวิการัดเข็มขัดนิรภัยไปพลาง พูดกับเขาไปพลาง“ฉันโทรหาแม่ฉัน ตอนแรกฉันอยากจะบอกแม่ว่าฉันเจอแม่แท้ๆแล้ว ผลปรากฏว่าคุยไปคุยมา ฉันยังไม่มีโอกาสได้บอกเลย ยังดีที่พรุ่งนี้แม่จะเข้ามาในเมือง พอดีเลย ก็ไม่ต้องให้พี่ชายแท้ๆของฉันไปหาพวกเขาแล้ว ”

เดิมที ประยสย์อยากจะไปที่บ้านตระกูลวาชัยยุงสักครั้ง

“พรุ่งนี้คุณแม่จะมาเหรอ ผมส่งรถไปรับ พ่อกับคุณปู่คุณย่ามาด้วยมั้ย ให้พวกเขามาพร้อมกันเลย วิกา เราตกลงกันแล้ว ต่อไปพวกเขามาก็ให้เข้าไปพักที่คฤหาสน์เมเปิล จะให้พวกเขาไปอยู่โรงแรมไม่ได้ ยิ่งไม่ให้พวกเขาไปพักห้องที่คุณเช่าด้วย”

“คุณคืนห้องไปเลยมั้ย”

เทวิกาพูดว่า“รอให้หมดเดือนนี้ก่อนแล้วค่อยคืนแล้วกันนะคะ แม่ฉันบอกให้พี่ชายฉันกลับไปรับ พี่ชายฉันคงต้องหงุดหงิดมากแน่”

เธอเอาคำพูดของแม่บอกกับยศพัฒน์

ยศพัฒน์ขับรถไปพลางหัวเราะไปพลาง “แม่ยายผมนี่รักผมมากจริงๆ”

แม่ยายทั้งสองคนต่างก็รักเขามาก

เขาต้องเอาใจพ่อตาแม่ยาย แล้วก็คุณปู่คุณย่า แบบนี้ ก็ไม่ต้องกลัวพี่ชายภรรยาจะกลั่นแกล้งเขาแล้ว

“คุณส่งข้อความไปหาชเนนทร์ บอกเขาว่าไม่ต้องกลับไปแล้ว ผมให้คนขับรถไปรับพวกเขาเอง”

“ได้ค่ะ”

หลังจากส่งข้อความเสร็จ ก็รู้สึกว่าว่านี่เป็นเส้นทางกลับไปคอนโดกรีนทาวน์ เธอจึงถามว่า“คืนนี้ไม่กลับคฤหาสน์เมเปิลเหรอคะ”

“ดึกเกินไปแล้ว ไม่กลับแล้ว คอนโดกรีนทาวน์ใกล้หน่อย พวกเราจะได้มีเวลาทำเรื่องที่น่าสนุกกันมากหน่อย”