รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 190

เพียงแต่ เปรมารู้ว่าเขาแต่งงานแล้วยังมีปฏิกิริยารุนแรง ก็แสดงว่าเธอเองก็แคร์เขาอยู่เหมือนกัน

แม้นฤเบศวร์จะรู้สึกปวดใจ ขณะเดียวกันก็รู้สึกแอบดีใจเล็กน้อย

เมื่อมาถึงหน้าห้องของเปรมา นฤเบศวร์ก็เคาะประตู ตะโกนว่า “เปรมา ฉันมาแล้ว เปรมา เธอเปิดประตูก่อน ให้ฉันได้อธิบายดีๆ”

เปรมาพังข้าวของทุกอย่างในห้องที่สามารถพังได้

เธอโมโหและอิจฉาจนแทบเป็นบ้า

ยศพัฒน์จะแต่งงานผู้หญิงคนอื่น อันที่จริงเธอทำใจไว้แล้ว เธอรู้ว่ายศพัฒน์ไม่มีใจให้เธอ

แม้พวกเขาจะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก และก็เติบโตมาด้วยกัน ทว่าตั้งแต่อายุสิบสอง ยศพัฒน์ก็ตีตัวออกห่างจากเธอ จากนั้นก็ยิ่งอยู่ยิ่งห่างเหิน

จนถึงตอนนี้ ทั้งที่เขารู้เบอร์โทรศัพท์เธอ แต่กลับบอกว่าจำไม่ได้

เธอส่งข้อความไป เขาเองก็ไม่เคยตอบกลับเลยสักครั้ง

สิบปีก่อน เธอยอมทิ้งศักดิ์ศรี มอบตัวเองให้เขาเป็นของขวัญวันเกิด แต่เขาไม่รับ

สิบปีก่อน เธอเพิ่งอายุสิบแปดปี กำลังอยู่ในวัยที่เบ่งบาน แต่ต่อให้เธอยั่วยวนเขายังไงเขาก็ยังคงเฉยชาและไม่แยแส สิบปีผ่านไป เธออายุยี่สิบแปดแล้ว แม้เธอจะดูแลตัวเองให้ดียังไง ก็ไม่อาจเทียบกับเธอเมื่อสิบปีก่อนได้

ยศพัฒน์ยิ่งไม่มีทางจะรักเธอ

เธอก็แค่เจ็บใจ ก็แค่ต้องการเป็นคุณนายน้อยของตระกูลเศรษฐีอันดับหนึ่งของเมืองแอคเซสซ์ก็เท่านั้น

ทว่านฤเบศวร์แต่งงานกับคนอื่นแล้ว นี่ต่างหากที่ทำให้เปรมายอมรับไม่ได้จริงๆ

นฤเบศวร์ดีกับเธอมาก ตั้งแต่เด็กจนโตก็ให้เธอเป็นที่หนึ่งในใจเขามาโดยตลอด เธออารมณ์ไม่ดี เขาก็จะพูดกล่อมให้เธออารมณ์ดี เมื่อเธอเจอกับเรื่องที่จัดการไม่ได้ เขาก็จะช่วยเธอจัดการ วันเกิดของเธอ เขาก็มักจะเป็นคนแรกที่อวยพรและเตรียมของขวัญวันเกิดให้เธอเสมอ

เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองรักนฤเบศวร์ แต่เธอก็ไม่สามารถยอมรับที่นฤเบศวร์แต่งงานกับคนอื่นได้ เธอชอบและชินกับการที่นฤเบศวร์ให้เธอเป็นศูนย์กลางของทุกอย่างและตามใจเธอ

ที่ทำให้เปรมาคลุ้มคลั่งที่สุดคือคนที่นฤเบศวร์แต่งงานด้วยเป็นกนกอร เพื่อนสนิทของเทวิกา!

ผู้หญิงสองคนนั้นเป็นตัวซวยที่พระเจ้าส่งมาปราบเธอชัดๆ

คนหนึ่งแย่งยศพัฒน์ไป อีกคนก็แย่งนฤเบศวร์ไป

น่าโมโหชะมัด!

“เปรมา เธอเปิดประตูสิ”

นฤเบศวร์ยังคงเคาะประตูอยู่นอกห้อง

เปรมาเช็ดน้ำตา แล้วเดินไปเปิดประตูด้วยเท้าเปล่า ซ้ำยังจงใจเดินเหยียบเศษกระจกแตก ปล่อยให้เศษกระจกบาดฝ่าเท้าอย่างง่ายดาย

เธอฝืนทนความเจ็บปวด แล้วเปิดประตู

ทันทีที่ประตูเปิดออก เธอก็หันตัวเดินกลับเข้าไปในห้อง ฝ่าเท้าที่ถูกเศษกระจกบาดเหยียบบนพื้น ทิ้งรอยเท้าเปื้อนเลือด

เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็เป็นไปตามที่เธอหวัง เธอถูกนฤเบศวร์อุ้มขึ้นมาทันที

เธอได้ยินนฤเบศวร์ตวาดเสียงต่ำอย่างปวดใจว่า “ทำไมเธอถึงทำให้ตัวเองบาดเจ็บได้!”

นฤเบศวร์อุ้มเธอเดินก้าวยาวมาถึงหน้าโซฟา แล้ววางเธอลงบนโซฟา ก่อนจะไปหากล่องปฐมพยาบาล

โดยปกติในบ้านพวกเขามักต้องมีกล่องยาสามัญประจำบ้าน

แต่ก่อนนฤเบศวร์มักจะเข้าออกบ้านเธอและห้องนอนเธอบ่อยๆ เขารู้ดีว่ากล่องปฐมพยาบาลอยู่ที่ไหน

ไม่นาน เขาก็เอากล่องปฐมพยาบาลมา จากนั้นก็เปิดกล่องเอาน้ำยาฆ่าเชื้อ ยาห้ามเลือด และผ้าก็อตออกมา ก่อนจะนั่งยองตรงหน้าเธอ แล้วทำแผลให้เธออย่างระมัดระวัง

มองดูท่าทางปวดใจของเขา ความรู้สึกที่บ้าคลั่งของเปรมาก็ค่อยๆถูกปลอบประโลมทีละนิด

เขา ก็ยังคงแคร์เธอมาก

ที่แต่งงานกับกนกอร นั่นเป็นเพราะว่ากนกอรหน้าไม่อาย เสแสร้งเจ้าเล่ห์ เกลี้ยกล่อมเอาใจปู่ของนฤเบศวร์ได้สำเร็จ ทำให้นฤเบศวร์ถูกปู่ของเขาบังคับให้แต่งงาน นฤเบศวร์จึงต้องแต่งงานกับกนกอรอย่างไม่มีทางเลือก

คิดได้ดังนั้น เปรมาก็รู้สึกดีขึ้นมามาก

ตราบใดที่นฤเบศวร์ยังเห็นเธอดุจเพชรดุจหยก รักและทะนุถนอมเธอเหมือนแต่ก่อน เธอก็ไม่ต้องกังวลว่าทุกอย่างที่เธอทำนั้นจะสูญเปล่า

กนกอร ไม่ใช่คู่ต่อสู้เธอด้วยซ้ำ!

“เจ็บจัง”

เปรมาเอ่ยเสียงสะอื้น

นฤเบศวร์ทำแผลที่เท้าให้เธอเสร็จก็ลุกขึ้นยืน จากนั้นก็นั่งลงข้างกายเธอ แล้วโอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด เอ่ยว่า “รู้ว่าเจ็บแล้วจะทำแบบนี้ทำไม?”

“ความผิดนายนั่นแหละ”

“โอเคๆ ฉันผิดเอง ฉันไม่ควรแต่งงานกับกนกอรเพียงเพื่อจะรักษายศถาบรรดาศักดิ์ของตัวเอง เปรมา ถ้าฉันรู้ว่าเธอจะมีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้ ฉันยอมทิ้งตำแหน่งผู้นำตระกูลนี้ไปเลยก็ได้ แม้ว่าจะไม่เหลืออะไร แต่เพียงแค่เธออยู่เคียงข้างฉัน ฉันก็พอใจแล้ว”

เปรมาเงยหน้าขึ้นในอ้อมกอดเขา แล้วเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่าว่า “นายอย่าทำเรื่องโง่ๆเชียวนะ ถ้านายยอมสละตำแหน่งผู้นำตระกูล แล้วออกจากตระกูลเดชอุปโดยไม่เหลืออะไร ใครจะดีใจที่สุด? คริษฐ์ไงที่ดีใจที่สุด! อนาคตของบ้านใหญ่บ้านสองขึ้นอยู่กับนาย นายอย่าโง่ขนาดนี้เชียวล่ะ”

สิ่งสำคัญสำหรับเธอก็คือฐานะและอำนาจของนฤเบศวร์

ในเมืองแอคเซสซ์ คนที่กล้าเป็นศัตรูกับยศพัฒน์อย่างโจ่งแจ้ง ก็มีแค่นฤเบศวร์เท่านั้น

“เบศวร์ อันที่จริงฉัน......ก็แค่โกรธ......”

เปรมาอยากบอกว่าที่ตัวเองโกรธจนพังข้าวของ เป็นเพราะถูกเทวิกายัยคนต่ำทรามนั่นยั่วโมโห

ทว่าพอกำลังจะปริปาก เธอก็ไม่อยากพูดอีกแล้ว

คำพูดของแม่ดังก้องอยู่ในหู

แม่บอกว่า ‘ผู้หญิงแต่งสามี หากใจตรงกัน นั่นย่อมเป็นเรื่องดีที่สุด หากไม่ใช่ งั้นก็เลือกผู้ชายที่เขาชอบเธอแต่เธอไม่ชอบเขา ไม่ใช่เลือกคนที่เธอชอบเขา แต่เขาไม่ได้ชอบเธอ

เขาชอบเธอ จึงจะดีกับเธอ รับได้กับทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ เอาใจเธอทำให้เธอมีความสุข

คนที่เธอรักเขา เขาไม่รักเธอ เธอแต่งงานกับเขาไป เธอก็ต้องเป็นฝ่ายเสียสละ ไปเกลี้ยกล่อมเอาใจเขา ไปรองรับทุกสิ่งทุกอย่างของเขา โดยที่อาจจะไม่ได้รับอะไรกลับมาเลย

ความรู้สึกที่นฤเบศวร์มีต่อเธอ ฟ้าดินยังเป็นพยานให้ได้ แม้ว่าเขาจะแต่งงานกับกนกอรโดยไม่มีทางเลือก แต่เขาไม่ได้รักกนกอร รอปู่เขาอายุร้อยปีแล้ว หรือรอจนกระทั่งนฤเบศวร์แข็งแกร่งกว่านี้ เขาก็ย่อมไล่กนกอรออกจากบ้านและรับเธอเข้าบ้านเอง ถึงตอนนั้น เธอก็คือคุณนายน้อยของตระกูลเดชอุป มียศและตำแหน่งในเมืองแอคเซสซ์ไม่ด้อยไปกว่าเทวิกา

เขารู้สึกยังไงกับเธอ เธอเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ เปร ยศพัฒน์ไม่รักเธอก็คือไม่รัก ต่อให้เธอทุ่มเทมากขนาดไหน เขาก็ไม่มีทางรักเธอ แล้วเธอยังจะทำร้ายหัวใจนฤเบศวร์เพื่อเขาอีกทำไม หากแม้แต่นฤเบศวร์ยังไปจากเธอ แล้วเธอจะยังเหลืออะไรอีก?

เสียยศพัฒน์ไป เธออาจจะโกรธเกลียด แต่เธอไม่เคยได้ครอบครองยศพัฒน์มาก่อน โมโหแล้วก็ผ่านไป แต่ถ้าเสียนฤเบศวร์ไป เธอจะต้องเสียใจภายหลังแน่ ๆ และจะต้องรู้สึกเจ็บปวดเหมือนถูกทิ่มแทงใจ เขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเธอมานานเกินไป พวกเธอเองก็มีความทรงจำที่ดีมากมาย”

ฟังแม่เถอะ อย่าทำร้ายนฤเบศวร์อีกเลย ลองปล่อยวางแล้วเลิกยึดติด ยอมเปิดใจให้นฤเบศวร์ แบบนี้ชีวิตต่อจากนี้ของเธอจึงจะมีความสุข’

ตอนที่เปรมาถูกแม่เกลี้ยกล่อม เธอเองก็จึงจะรู้เรื่องที่นฤเบศวร์แต่งงานแล้ว

เดิมทีก็ถูกเทวิกายั่วโมโหจนปรี๊ดแตก แล้วมารู้ว่านฤเบศวร์แต่งงานกับกนกอรอีก เธอจึงคลุ้มคลั่งขึ้นมาจริงๆ

อาละวาดไปพักใหญ่ จนห้องนอนตัวเองยุ่งเหยิงไปหมด

“เบศวร์ ฉันรู้ว่ามันยากสำหรับนาย มันทำให้นายลำบากใจจริงๆ”

หลังจากที่ร้องไห้เสร็จ อาละวาดเสร็จ ระบายความอิจฉาริษยาออกมาหมดแล้ว เปรมาก็ใจเย็นลง เธอตบบ่านฤเบศวร์เหมือนที่เพื่อนชายทำกันแล้วพูดปลอบว่า “มันยากสำหรับนายมากจริงๆ ปู่นายก็ทำเกินไป......ไม่ ปู่นายไม่ได้ทำเกินไปหรอก เป็นเพราะกนกอรเจ้าเล่ห์มากต่างหาก ถึงขั้นสามารถทำให้ปู่นายบังคับให้นายแต่งงานกับหล่อนได้”

ใบหน้าจิ้มลิ้มของกนกอรพลันผุดขึ้นมาในหัวของนฤเบศวร์

กนกอรไม่ใช่ผู้หญิงเจ้าเล่ห์!

เรื่องนี้เขารู้ดี

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกนกอร”

นฤเบศวร์ช่วยนกนกอรพูดโดยสัญชาตญาณ

เปรมาเงยหน้าขึ้นมองเขาทันที