รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 193

“เหอะ! สิ่งที่ได้ยินมานั้นล้วนเป็นเรื่องปลอม เธอเองก็ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ ทั้งที่คนที่มาก่อนคือเธอ แต่กลับปล่อยให้พี่พัฒน์ถูกเทวิกาแย่งไปต่อหน้าต่อตา สิบปีก่อนเธอจะไปเมืองนอกทำไมกัน นึกว่าระยะห่างจะทำให้เกิดความคิดถึงได้งั้นเหรอ?”

“ระยะห่างทำให้เกิดความคิดถึง ถ้าใช้กับคนในครอบครัวก็อาจจะได้ผล แต่ถ้าใช้กับคนรัก เหอะๆ ระยะห่างทำให้เลิกกันเท่านั้นแหละ”

“พอเธอกลับมาจากเมืองนอก สิ่งที่ต้อนรับเธอก็คือพี่พัฒน์แต่งงานกับเทวาไง เธอน่ะ มีแต่ต้องเสียใจภายหลัง ยังมาอิจฉาที่ฉันสาวกว่าสวยกว่าอีก ทุกคนมีอิสระที่จะรักพี่พัฒน์ เธอไม่มีสิทธิ์ด่าฉันว่าหน้าไม่อาย”

กชนิภาอายุยังน้อย จึงเหหิมเกริมและปากเปราะเราะร้ายมาก

คำพูดเหน็บแนมเปรมาพรั่งพรูออกมาจากปากเธอไม่หยุด ทิ่มแทงเข้าไปในหูของเปรมา เปรมาโกรธจนหน้าเขียว อีกนิดก็เกือบจะวู่วามพุ่งตัวไปตบหน้ากชนิภาแล้ว

“ตอนนี้คนที่มีสิทธิ์ด่าฉันว่าหน้าไม่อาย อยากเป็นเมียน้อยคนอื่น มีแค่เทวิกาเท่านั้น เธอนับเป็นตัวประสาอะไร? หัวหอมกับกระเทียมเธอเลือกเอาสักอย่างสิ”

“ดูรองพื้นหน้าเธอที่หนาเตอะเหมือนกำแพงสิ เธอจะอายุสามสิบแล้วสินะ ต้องแก่จนทำให้เธอเสียความมั่นใจไปแล้วแน่ ๆ จึงต้องพึ่งพาเครื่องสำอางมาปกปิดความแก่ของเธอ โธ่ ฉันต้องเรียกเธอว่าคุณป้าสิถึงจะถูก คนที่ควรตัดใจจากพี่พัฒน์เป็นคุณป้าเปรมาต่างหาก”

“เพราะเธอแก่แล้ว ถ้ายังไม่ตายใจ จนกลายเป็นยัยป้าที่แก่กว่าเดิม ผู้ชายคนไหนจะยังเอาเธออีก? ส่วนฉันก็ไม่เหมือนเธอ ฉันยังสาว ถึงไม่ได้แต่งงานกับพี่พัฒน์ ก็ยังมีสิทธิ์ไปเลือกผู้ชายดีๆคนอื่นอีกอยู่ดี ฮ่า ๆ ๆ!”

เปรมาไม่อาจฝืนทนต่อไปได้อีก พลันก้าวไปข้างหน้า อยากจะฉีกปากของกชนิภาทิ้ง

“ป้ามะนาว”

จู่ ๆกชนิภาก็ก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะจับประตูรั้วเหล็กของคฤหาสน์เอาไว้ “ป้ามะนาว พี่พัฒน์ยอมเจอฉันแล้วเหรอ?”

เปรมารหันตัวไป และก้าวขาเดินตามไปด้วย

เธอพยายามให้ตัวเองสุขุมใจเย็น จะแพ้ให้กับยัยขี้อ่อยข้างๆที่ชื่อกชนิภาไม่ได้เด็ดขาด

ยัยกชนิภากล้าคิดไม่ซื่อกับพัฒน์ได้ยังไงกัน หน้าไม่อายชะมัด!

“ป้ามะนาว”

หลังจากที่ป้ามะนาวเดินมาใกล้ เปรมาก็เผยรอยยิ้มสง่าสาม

“เสแสร้ง”

กชนิภาสบถด่าเสียงเบา

“หุบปาก!”

เปรมาตวาดเสียงเย็น

“เธอคิดว่าเธอคือใคร? ขิงหัวหอมกระเทียมเธอเลือกมาสักอย่างสิ? เธอให้ฉันหุบปากฉันก็ต้องหุบปากหรือไง ฉันจะพูดแล้วจะทำไม เอาให้ยัยป้าอย่างเธอโมโหจนอกแตกตายไปเลย ยัยแก่ต่ำทราม ยัยแก่ขี้อ่อย แก่ขนาดนี้แล้วยังอยากจะเป็นเมียน้อย ทำลายชีวิตคู่ของคนอื่นอีก ไม่ส่องกระจกดูตัวเองบ้างเลย”

โทสะที่ถูกเปรมาระงับลงไปอย่างยากลำบาก พลันถูกคำพูดของกชนิภาสะกิดอีกครั้ง

เธอเหวี่ยงฝ่ามือไปอย่างเต็มแรง

เมื่อกี้ไม่ได้ตบ ตอนนี้ได้ตบแล้วสักที

เสียงเพียะดังลั่น

ใบหน้าขาวเนียนของกชนิภาปรากฏรอยฝ่ามือสีแดง

“ยัยแก่ต่ำทราม แกกล้าตบฉันได้ยังไง ฉันจะฆ่าแก!”

กชนิภาถูกคนในบ้านตามใจจนชินแล้ว ตั้งแต่เด็กจนโต ไม่มีใครกล้าแตะเส้นผมเธอแม้แต่เส้นเดียว

ความเจ็บแสบบนใบหน้า ทำให้เธอปรี๊ดแตก

เธอพุ่งตัวไปตบตีกับเปรมา

ระหว่างนั้น ป้ามะนาวก็สั่งให้พวกติณห์เอาลำโพงใหญ่วางไว้ที่หน้าประตู จากนั้นก็เปิดบทสวดคาถาไล่ผี

คุณชายบอกว่าอย่ารบกวนคนอื่น ไม่ได้บอกว่ารบกวนคนตระกูลธวัชพลังกรไม่ได้

ดังนั้น เสียงจึงค่อนข้างดัง แต่ยังดีที่หน้าประตูห่างจากตัวคฤหาสน์พอสมควร ระดับเสียงแบบนี้ไม่รบกวนคุณนายน้อยทานอาหารเช้าอย่างอารมณ์ดี

บทสวดคาถาไล่ผีถูกเล่นซ้ำๆ ขณะเดียวกัน เปรมากับกชนิภาก็ตีกันจนรู้ผลแล้ว