รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 192

เทวิการับดอกไม้เงินช่อนั้นมา เธอก้มหน้ามองดูครู่หนึ่ง พลันยิ้มเอ่ยว่า “ที่แท้ใช้งานได้จริงที่นายพูดก็คือดอกไม้เงินนี่เอง ฉันนึกว่านายจะให้ฉันช่อดอกไม้ปลอมซะอีก เพราะดอกไม้ปลอมก็ไม่มีวันเหี่ยวเฉา”

พระเอกที่ร่ำรวยสามารถจีบนางเอกด้วยวิธีนี้ได้

เธอเรียนรู้แล้ว

อ้อ พระเอกในนิยายล้วนเป็นคนรวย แค่ดอกไม้เงินหนึ่งช่อขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก

“ฉันจะมอบดอกไม้ปลอมให้เธอได้ยังไงกัน?”

ยศพัฒน์แตะจมูกเธอเบาๆอย่างเอ็นดู เห็นเธอยังปล่อยผม พลันเอ่ยอย่างใส่ใจว่า “เดี๋ยวฉันช่วยเธอมัดผมเอง ใช้กิ๊ฟติดผมที่ฉันเตรียมไว้ให้เธอ”

“ของพวกนั้นอยู่ในคฤหัสถ์ไม่ใช่เหรอ?”

ยศพัฒน์ยิ้ม “เธอดูถูกสามีเธอเกินไปแล้ว ฉันจะเตรียมไว้ให้เธอเฉพาะในคฤหัสถ์ได้ยังไงกันล่ะ ตราบใดที่เป็นบ้านในนามของฉัน ก็มีของใช้ส่วนตัวของเธอทั้งนั้น”

เทวิกาอ้าปากอยากจะพูดอะไร แต่พอนึกถึงที่เขาเล็งเธอมาสิบเอ็ดปี เคยทำเรื่องไม่น้อยลับหลังเธอ คำพูดที่อยากจะพูดก็พลันถูกกลืนลงคอไปทันที

ยศพัฒน์หันตัวเดินไป

สักพัก เขาก็เอากิ๊ฟติดผมมาหลายชิ้น วางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง ให้เทวิกาเลือก

ส่วนเขาก็หยิบหวีขึ้นมา ช่วยเธอหวีเส้นผมที่ดำขลับนุ่มสลวยของเธอให้อย่างอ่อนโยน

เทวิกากอดดอกไม้เงินช่อนั้นเอาไว้ พลางมองตัวเองในกระจก ใบหน้าจิ้มลิ้มแต้มไปด้วยรอยยิ้มที่ออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ ล้วนเป็นเพราะผู้ชายด้านหลังที่อ่อนโยนเอาใจใส่และจริงใจกับเธอ

ผู้หญิงที่มีความสุขก็เหมือนผู้หญิงที่มีความมั่นใจ ดูงดงามมากเป็นพิเศษ

เทวิการู้สึกว่าตั้งแต่ที่ตัวเองแต่งงานกับยศพัฒน์ เธอก็ยิ่งดูสวยขึ้นทุกวัน

เห็นท่าทางที่คล่องแคล่วของเขา เทวิกาก็อดถามไม่ได้ว่า “ที่รักหวีผมให้ผู้หญิงบ่อยมากเลยใช่หรือเปล่า?”

“ใช่แล้วล่ะ เพื่อที่จะสามารถดูแลเธอตอนนี้ได้ ฉันใช้เวลาฝึกนานมากเลยล่ะ ไม่ใช่แค่หวีผม เกล้าผมฉันก็ถนัดมากๆ”

เทวิกาถามอย่างแนบเนียนว่า “พี่ฝึกกับใครงั้นเหรอ?”

ข้างกายเขาไม่มีผู้หญิงคนอื่น ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ถูกผูกมัดให้มีข่าวฉาวด้วยก็คือเปรมา

พวกเขาโตมาด้วยกัน ผู้หญิงที่เขาฝึกด้วยจะเป็นเปรมาหรือเปล่า?

เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้ เทวิกาก็รู้สึกหึงหวง

แม้จะบอกว่าเพื่อนสมัยเด็กของเขาเป็นเธอ ไม่ใช่เปรมา แต่ช่วงชีวิตวัยเด็กของเขากลับมีเปรมาอยู่เคียงข้าง เปรมาเองก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขามานานมาก แม้ไม่มีความรัก ไม่แน่ก็อาจจะมีมิตรภาพ

จู่ ๆศีรษะเธอก็ถูกหวีเคาะเบาๆหนึ่งที

เทวิกาที่คิดฟุ้งซ่านถูกเคาะเรียกสติ

“เธอคิดอะไรอยู่น่ะ? คิดว่าผู้หญิงที่ฉันฝึกด้วยคือเปรมาเหรอ?”

เทวิกา: เขาอ่านใจคนออกเหรอ?

“ตระกูลอริยชัยกุลรุ่นนี้แม้จะไม่มีพี่น้องผู้หญิง แต่บ้านฉันก็ยังมีผู้หญิงอยู่นะ ย่าฉัน แม่ฉัน ป้าฉัน ก็ฝึกกับฉันได้”

เข้าใจเขาผิดไปแล้ว!

เทวิการีบหันตัวไปยิ้มหวานให้เขา “ที่รัก ฉันไม่ได้คิดอะไรเพ้อเจ้อสักหน่อย ที่รักทำต่อเถอะ มัดผมเสร็จเมื่อไหร่ เราจะได้ออกบ้านกัน”

“ต่อให้รีบยังไงก็ต้องกินข้าวเช้าเสร็จถึงจะไปได้”

ยศพัฒน์เกล้าผมเธอขึ้น เผยลำคอขาวสะอาดของเธอ เขาพลันรู้สึกว่าน่าดึงดูดเกินไป ไม่อยากให้ผู้ชายคนอื่นเห็นความงดงามของเธอ ความงดงามของเธอมีเพียงเขาสามารถเห็นได้เท่านั้น

เขาจึงปล่อยผมลงมา แล้วรวบมัดผมทั้งหมดของเธอขึ้น ก่อนจะหนีบด้วยกิ๊ฟติดผม ไม่ต่างอะไรจากเทวิกาตอนปกติ

เทวิกา “......”

ทำมาตั้งนาน ก็ไม่เห็นแปลกใหม่อะไรเลย

“แบบนี้ก็ดูดีมากแล้ว ดูเป็นธรรมชาติมากๆ ฉันชอบความสวยที่ดูเป็นธรรมชาติของเธอ”