รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 198

เทวิกาตอบรับแม่แท้ๆของตัวเอง ก่อนจะอธิบายกับแม่บุญธรรมเสียงเบาว่า “แม่แท้ๆของหนูสติไม่ดีน่ะ มักจะคิดว่าพี่ชายหนูเป็นพ่อหนู จำลูกชายตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”

พี่ชายของเธอถึงกับเปลี่ยนชื่อเป็นประยสย์เพื่อให้แม่จำเขาได้

เทวิการู้สึกแสบจมูกเล็กน้อย หลายปีมานี้ เธอใช้ชีวิตเป็นเจ้าหญิงที่บ้านตระกูลวาชัยยุง แต่แม่กับพี่แท้ๆกลับไม่ได้อยู่ดีเป็นสุขเลย

พิชญ์สินีมองคุณหญิงธิษณาด้วยแววตาที่ปวดใจกว่าเดิม

เธอก็เป็นแม่คน ย่อมเข้าใจความเจ็บปวดของคุณหญิงธิษณาดี

พิชญ์สินีหันไปมองประยสย์ พลันรู้สึกปวดใจไม่ต่างกัน

เด็กคนหนึ่งที่ถูกแม่ตัวเองลืมเลือน หลายปีมานี้ แม้ว่าแม่จะอยู่ข้างกาย แต่กลับไม่ได้รับความรักจากแม่

“เข้าไปกันเถอะ”

คุณย่าชนิศาปริปาก

“วิกา”

คุณหญิงธิษณาวางใจเทวิกามากๆ เธออุ้มตุ๊กตาไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างก็จับแขนของเทวิกาเอาไว้ กลัวว่าเทวิกาจะทิ้งเธอไป

เธอไม่ได้ออกจากบ้านมานานแล้ว ปกติก็อยู่แต่กับคนใช้ในบ้าน คนพวกนั้นล้วนรังเกียจเธอ

นานวันเข้า คุณหญิงธิษณาก็กลัวเจอคนแปลกหน้า และกลัวคนเยอะ

“แม่ อย่ากลัวเลย เราเข้าไปคุยข้างในกัน”

เทวิกาปลอบโยนแม่

คุณหญิงธิษณาพยักหน้า อาจจะเพราะรู้สึกว่าปฏิกิริยาแบบนี้ของเธอจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ จึงหันไปยิ้มให้ทุกคนอย่างขอโทษ

ทุกคนเข้าไปในบ้าน

คนบ้านตระกูลวาชัยยุงดูเกร็งเล็กน้อย โดยเฉพาะคนชราสองคน

ยศพัฒน์รู้สึกได้ถึงความอึดอัดของคนชรา เขาจึงนั่งลงข้างคุณย่าโบว์อย่างเป็นธรรมชาติ

คนแก่สองคนรู้สึกคุ้นเคยกับยศพัฒน์ ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นหลานเขย อีกทั้งยศพัฒน์กับชเนนทร์ก็เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันมาก่อน แม้จะเพราะด้วยเหตุผลของนิสัย พวกเขาจึงไม่ได้สนิทกันมาก ทว่าในหนึ่งปีก็มีไม่กี่ครั้งที่ยศพัฒน์จะไปกินข้าวที่บ้านพวกเขา

คนบ้านตระกูลวาชัยยุงรู้สึกประทับใจกับเขามาก

เพียงแต่หลังจากที่เรียนจบ เขาต้องยุ่งกับเรื่องรับช่วงต่อ ยุ่งกับปัญหายากเย็นต่างๆหลังจากที่สืบทอดบริษัท จึงไม่มีเวลาไปเรียกร้องความสนใจต่อหน้าคนบ้านตระกูลวาชัยยุงอีก กระทั่งบริษัทเริ่มมั่นคง เขาจึงจะมีเวลาไปจีบเทวิกาตามที่ใจหวัง

อ้อ ยังไม่ทันเริ่มจีบ เทวิกาที่ถูกแม่เร่งให้แต่งงานก็มาเสนอจะเช่าตัวเขาไปเป็นแฟน หลังจากนั้นก็ถูกเขาหลอกและเกลี้ยกล่อม จนกลายมาเป็นสามีภรรยากัน

ยศพัฒน์ไม่เคยบอกมาก่อน ว่าตอนนั้นที่เทวิกาเสนอจะเช่าเขาเป็นแฟน ในใจเขานั้นรู้สึกดีใจลิงโลดขนาดไหน

เขาทุ่มเทลับหลังไปมากมาย ก็เพื่อจะให้เธอติดกับดักกลายเป็นภรรยาเขา คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นฝ่ายกระโดดลงหลุมพรางความรักของเขาเสียเอง

ราวกับเป็นความฝันที่ทำให้หัวเราะจนตื่นได้

รอกระทั่งคนใช้เสิร์ฟน้ำชาและของว่างเสร็จ ยศพัฒน์ก็แนะนำกับคนแก่สองคนว่าขนมแบบไหนอร่อย ให้คนแก่สองคนลองชิมดู

มีเขาคอยคุยเป็นเพื่อนอยู่ข้างกาย ไม่นานคนแก่สองคนก็รู้สึกผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติมาขึ้น