รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 199

“หลายปีมานี้ เธอก็นำพาความสุขและเสียงหัวเราะมาให้เรานับไม่ถ้วน ฉันขอบคุณพระเจ้ามากที่ส่งลูกสาวคนนี้มาให้เรา”

คนหนึ่งชื่อเทวิกา อีกคนชื่อเนตรดาว อีกทั้งยังอายุครึ่งขวบเหมือนกัน ทั้งคู่ต่างเป็นเด็กน้อยน่ารัก แทนที่ได้อย่างไร้ที่ติ หลายปีมานี้ คนในหมู่บ้านต่างไม่มีใครรู้ว่าเทวิกาไม่ใช่เทวิกาคนเดิม

หากไม่ใช่เพราะเทวิกาแต่งเข้าตระกูลอริยชัยกุล และตระกูลอริยชัยกุลนั้นร่ำรวย มีอำนาจ และมีเครือข่ายข้อมูลที่แข็งแกร่ง ก็คงไม่มีทางสืบเจอได้ว่าเทวิกาไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของบ้านตระกูลวาชัยยุง

อาจจะเป็นเพราะว่าตอนนั้นที่สิรภพเก็บเทวิกาได้แล้วเคยมีคนเห็นมาก่อน เพียงแต่เขาไม่สังเกตเห็น

เมื่อได้ฟังเรื่องราวในอดีต ประยสย์ก็ลุกขึ้นยืน เขาเดินไปตรงหน้าสองสามีภรรยาสิรภพ ก่อนจะคุกเข่าลง

“คุณประยสย์ คุณทำอะไรกัน”

สองสามีภรรยาตกใจ พลันรีบลุกขึ้นยืนพยุงประยสย์ขึ้น ทว่าประยสย์กลับไม่ลุก

เทวิกาเองก็คุกเข่าลงข้างพี่ชายตัวเอง ก่อนที่สองพี่น้องจะก้มกราบขอบคุณสองสามีภรรยาสิรภพ

คุณหญิงธิษณาที่อุ้มตุ๊กตาเอาไว้เองก็ทำตัวไม่ถูก

“คุณลุงคุณป้า ขอบคุณพวกท่านที่ช่วยชีวิตน้องสาวผมเอาไว้ อีกทั้งยังเลี้ยงดูเธอจนเติบโต พวกท่านสอนเธอได้ดีมาก พ่อผมไม่อยู่ที่นี่ แม่ผมสติไม่ดี ผมกับวิกาเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน ก็ให้ผมที่เป็นพี่ชายขอบคุณทั้งสองท่านแทนพ่อแม่ผม และกราบขอบคุณบุญคุณที่ใหญ่หลวงของพวกท่าน”

ประยสย์พูดแล้วก็ก้มกราบสองสามีภรรยา

เทวิกาเองก็น้ำตารื้น เอ่ยว่า “พ่อ แม่ ขอบคุณพ่อกับแม่ที่มอบชีวิตครั้งที่สองให้หนู ตั้งแต่ที่หนูจำความได้ ก็จำได้แต่ความรักและความห่วงใยที่พ่อกับแม่มีต่อหนู พ่อกับแม่เลี้ยงดูหนูดียิ่งกว่าลูกสาวแท้ๆ แม้หนูจะตามหาพ่อแม่แท้ๆเจอ แต่หนูก็ยังคงเป็นลูกสาวของพ่อกับแม่”

พูดจบ เธอก็ก้มกราบพ่อแม่ตามพี่ชาย

“นี่คือโชคชะตาของเรา อย่าพูดเรื่องบุญคุณอะไรเลย เธอเองก็บรรเทาความเจ็บปวดของเรา นำพาความสุขมาให้เรา เธอเองก็มีบุญคุณกับเราเหมือนกัน”

พิชญ์สินีพยุงเทวิกาขึ้น

ส่วนสิรภพก็พยุงประยสย์ขึ้น

คุณหญิงธิษณาอุ้มตุ๊กตามองดูลูกชายลูกสาว สีหน้าเธอเผยแววสับสน เพียงแต่ไม่มีความเจ็บปวดใดๆ แม้เธอจะได้ฟังสิรภพเล่าเหตุการณ์ที่เก็บเทวิกามาเลี้ยงในตอนนั้น เธอเองก็ร้องไห้เสียใจ แต่กลับจำเรื่องราวในอดีตของตัวเองไม่ได้

เธอทำได้เพียงกอดตุ๊กตาในอ้อมกอดไว้แน่น รู้สึกโชคดีที่ลูกน้อยยังอยู่ในอ้อมกอดเธอ ไม่ได้ถูกคนร้ายพวกนั้นแย่งไป

ลูกที่ออกมาจากครรภ์เก้าเดือน อย่าว่าแต่หายสาบสูญเลย แม้จะไม่เห็นลูกแค่วันเดียว ก็เหมือนกรีดเนื้อเธอก็ไม่ปาน

เนิ่นนาน

คุณย่าชนิศามองเทวิกา เอ่ยว่า “ที่แท้เธอก็เป็นคุณหนูทายาทสายตรงของตระกูลสาระทาแห่งเมืองซูเพร่านี่เอง ถึงว่าทำไมฉันถึงเห็นเธอแล้วรู้สึกคุ้นตา เพราะฉันเคยเจอกับย่าเธอมาก่อน”

ประยสย์เคยบอก ว่าเทวิกาหน้าตาเหมือนย่า

คุณย่าชนิศาเอง หลายสิบปีก่อนตอนที่เธอรู้จักกับย่าของประยสย์ก็เป็นเพราะสามีของอีกฝ่าย

ดังนั้นตอนที่เจอเทวิกาครั้งแรก เธอจึงรู้สึกว่าเทวิกาดูคุ้นตาเล็กน้อย

ทำนองเดียวกัน คุณปู่เร็นเองก็เป็นเพราะเคยเจอย่าของประยสย์มาก่อน จึงรู้สึกว่าเทวิกาดูคุ้นตาด้วยเช่นกัน

คุณปู่เร็นคืออยากจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเทวิกาให้แน่ชัด จึงส่งคนไปสืบ แล้วถูกคนของประยสย์ค้นพบ เมื่อทั้งสองฝ่ายปะทะกัน ประยสย์จึงพาแม่บินมาที่เมืองแอคเซสซ์ จนได้พบกับเทวิกาในที่สุด