รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 200

คุณย่าชนิศาเข้าใจแล้ว เธอเอ่ยอย่างรู้สึกปวดใจว่า “นายเองก็ผ่านมาได้ไม่ง่ายเลยจริงๆ มันคงยากสำหรับนายมาก”

แม้หลานสะใภ้เธอจะถูกครอบครัวชาวนาเก็บไปเลี้ยง แต่คนบ้านตระกูลวาชัยยุงก็ดีกับเธอยิ่งกว่าลูกสาวแท้ๆ

พูดได้ว่า ชีวิตของเทวิกาดีกว่าพี่ชายฝาแฝดของเธอมาก

“แค่ผมกับแม่ผมสามารถหาวิกาเจอได้ในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ ผมก็ดีใจมากแล้ว ไม่ว่าจะผ่านความลำบากมามากขนาดไหน ผมก็รู้สึกว่ามันคุ้มค่าแล้ว”

แค่ตามหาน้องสาวเจอ ประยสย์ก็รู้สึกว่าความยากลำบากที่ตัวเองเคยเจอมานั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย

สิ่งที่เขากลัวที่สุด คือต่อให้เขาผ่านความยากลำบากและความโศกเศร้าจนถึงที่สุด แต่สุดท้ายกลับตามหาน้องสาวไม่เจอ

คุณปู่ภูธิปที่เงียบมาโดยตลอดพลันถามว่า “ตระกูลสาระทาพวกนายอยู่ที่เมืองซูเพร่านั้นเปรียบเสมือนราชา น้องสาวนายก็เป็นคุณหนูทายาทสายตรงอีก ใครกันที่ใจกล้าและมีความสามารถมากจนอุ้มวิกาออกไปจากตระกูลสาระทาได้ ซ้ำยังเร่ร่อนหนีมาถึงเมืองแอคเซสซ์”

ต้องรู้ไว้ว่าเมืองแอคเซสซ์กับเมืองซูเพร่าไม่ได้อยู่จังหวัดเดียวกัน ระหว่างนั้นก็มีหลายจังหวัดและมีเมืองนับไม่ถ้วนคั่นกลาง

ประยสย์เล่าความจริงที่เขาได้ยินมาให้คนชราทั้งสองคนฟัง

ที่เมืองซูเพร่า ตระกูลสาระทาบอกกับคนนอกว่าวรันธรลักลอบเข้ามาในตระกูลสาระทาแล้วอุ้มเนตรดาวไป

ตอนนั้นประยสย์เองก็เพิ่งอายุครึ่งขวบ ย่อมจำอะไรไม่ได้ นี่เป็นเรื่องที่เขาถามแล้วเพิ่งรู้ในตอนโต

หากพูดถึงระบบความปลอดภัยที่เคร่งครัดของคฤหาสน์สาระทา แม้วรันธรจะสามารถลักลอบเข้าไปได้ อยากจะอุ้มขโมยเนตรดาวที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจในตอนนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เธอกลับทำสำเร็จได้อย่างง่ายดาย

เขาสงสัยมาโดยตลอดว่าน้าสามก็คือหนอนบ่อนไส้ เพราะตอนนั้นน้าสามมีเจนสันแล้ว เจนสันเป็นเด็กผู้ชายแต่กลับไม่ถูกรักเท่าเนตรดาว ผู้หญิงคนนั้นใจแคบ ชอบอิจฉาริษยาและเปรียบเทียบ จึงมีความเป็นไปได้สูงว่าเธอจะช่วยวรันธรอุ้มขโมยเนตรดาวไป

แต่น่าเสียดาย หลังจากที่เขาโตเป็นผู้ใหญ่ เมื่อไปสืบอีกทีก็สืบไม่เจอหลักฐานที่พิสูจน์ว่าน้าสามเป็นคนทำแล้ว

เขาสืบไม่เจอ แต่พ่อเขาล่ะ?

ประยสย์ไม่เชื่อว่าพ่อเขาจะสืบไม่พบ นอกเสียจากว่าคนที่ช่วยวรันธร ก็คือคนที่พ่อทำอะไรไม่ได้

พ่อกับอาสามเป็นพี่น้องที่รักกันมาก ได้ยินว่าตอนที่อาสามยังเด็ก เขาติดพ่อมากๆ พ่อเขาอายุมากกว่าอาสามหกปี เรียกได้ว่ามองดูอาสามตั้งแต่เด็กจนโต

หากน้าสามเป็นคนทำ แล้วอาสามอ้อนวอนแทนน้าสาม......

ประยสย์รู้สึกหัวใจเย็นเฉียบ อาจจะเพราะว่าในสายตาของพ่อ ลูกสาวที่สูญหายไปเทียบกับน้องชายแท้ๆไม่ได้

พ่อกับพลอยไพลินก็รักใคร่กลมเกลียวกันมาก อายุของพลอยไพลินเป็นลูกสาวพ่อเขายังได้ แต่เธอกลับเต็มใจแต่งเข้าตระกูลสาระทาเป็นนายหญิงตระกูล เพื่ออะไร? ใช้หัวแม่เท้าคิดยังรู้เลย

จู่ ๆประยสย์ก็สงสัยว่าพ่อรู้ใช่หรือเปล่าว่าใครเป็นหนอนบ่อนไส้ เพียงแต่แสร้งทำเป็นสืบไม่เจอ หาตัวหนอนบ่อนไส้ออกมาไม่ได้ หลังจากน้องสาวสูญหายไป ก็ป่าวประกาศอีกว่าจะยกมรดกครึ่งหนึ่งให้เนตรดาวสืบทอด ทำให้ทุกคนอิจฉาริษยา แล้วนำพาความอันตรายมาให้น้องสาว?

“ย่านายก็......ทำเกินไปจริงๆ วิกาหายตัวไปก็ไม่ใช่ความต้องการของแม่นาย เธอโยนความผิดทั้งหมดให้แม่นายได้ยังไงกัน ถ้าจะโทษ ก็ควรโทษพ่อนายด้วยซ้ำ เพราะเป็นหนี้รักที่พ่อนายก่อเองด้านนอก เลยทำให้วิกาหายสาบสูญไป”

ฟังประยสย์เล่าจบ คุณย่าชนิศาก็โมโหสุดๆ

“ด้วยฐานะของบ้านพวกนาย เมื่อยี่สิบสามปีก่อน บ้านพวกนายก็น่าจะมีกล้องวงจรปิดแล้วสินะ ไม่มีใครเห็นวิกาถูกอุ้มไปเลยเหรอ?”

แม้สมัยนี้จะเป็นยุคที่ไม่ว่าที่ไหนก็มีกล้องวงจรปิดทุกที่ ทว่า กล้องวงจรปิดก็เพิ่งถูกนำเข้ามาในประเทศได้ยี่สิบสามสิบปี วิกาถูกคนอุ้มออกจากบ้านเมื่อยี่สิบสามปีก่อน ตอนนั้นตระกูลสาระทามีกล้องวงจรปิดหรือไม่ จริงๆแล้วก็พูดยากอยู่เหมือนกัน

“ตอนนั้นบ้านพวกผมติดกล้องวงจรปิดแค่ไม่กี่ตัวที่บริเวณรอบนอก ภายในคฤหาสน์ไม่มีกล้องวงจรปิด สามารถเห็นได้แค่วรันธรอุ้มน้องสาวผมออกมา แต่ไม่เห็นว่าใครเป็นคนช่วยเธอ”