รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 220

บริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป

ฉวยโอกาสใกล้จะเลิกงานแล้ว อินทัชเลยแอบขี้เกียจ

แอบเข้าไปดื่มชาในในออฟฟิศประธาน เพื่อรายงานเรื่องส่วนตัวที่เถ้าแก่มอบหมายให้เขาไปจัดการ

อินทัชหยิบบัตรเอทีเอ็มออกมา แล้ววางอยู่ตรงหน้าเถ้าแก่

ยศพัฒน์ยกคิ้วขึ้น มองไปที่อินทัช ปิดปากเงียบ ไม่พูดอะไรออกมา รอให้อินทัชอธิบาย

“นี่เป็นพี่ก๊อดให้คนกลางเอามาให้ และให้ผมเอาบัตรเอทีเอ็มใบนี้ให้คุณ เพื่อเป็นการขอโทษ เขาไม่รู้ว่าเทวิกาเป็นภรรยาของคุณ จึงมีการลงมือทำร้ายภรรยาของคุณ แต่โชคดีที่ไม่ได้ทำให้ภรรยาของคุณได้รับบาดเจ็บ เงินที่เขาได้มาจากคนอื่นก้อนนั้น นอกจากค่าใช้จ่ายแล้ว ที่เหลืออยู่ในนี้หมด”

“พี่ก๊อดหวังว่าคุณอย่ากัดเขาไม่ปล่อยแบบนี้อีก！”

อินทัชพูดออกมา

เขาไม่เคยติดต่อกับพี่ก๊อดมาก่อน พี่ก๊อดมาหาอินทัชโดยผ่านคนกลาง และขอร้องอินทัชให้นำคำขอโทษของเขาและเงินก้อนนี้ส่งให้ถึงมือของยศพัฒน์ด้วย

“ตอนนี้พี่ก๊อดอยู่ไหน？” ”

ได้ตรวจสอบชัดเจนแล้วครั้งก่อนคนที่หลอกให้เทวิกาขึ้นรถ และต้องการลักพาตัวเทวิกาให้ออกไปจากเมืองแอคเซสซ์ คือพี่ก๊อดนั่นเอง

ยศพัฒน์จึงกัดเขาไม่ปล่อย

เมื่อจับตัวพี่ก๊อดได้ ก็สามารถสืบตัวคนบงการที่อยู่เบื้องหลังว่าคือใครได้ จะได้ช่วยวิกากำจัดขวากหนาม และสามารถรับรองความปลอดภัยหลังจากที่เทวิกากลับไปที่บ้านของตระกูลสาระทา

ตอนแรก พวกเขาตรวจสอบอย่างยากลำบาก

เทวิกและแม่ได้เจอกันโดยบังเอิญ หลังจากได้เจอกันแล้ว รู้ฐานะที่แท้จริงของเทวิกาแล้ว การตรวจสอบจึงง่ายขึ้นเล็กน้อย

“พี่ก๊อดหนีไปซ่อนตัวที่ต่างประเทศแล้ว แต่อยู่ที่ไหน ตอนนี้พวกเรายังไม่รู้ พี่ก๊อดให้คนกลางฝากมาบอกว่า วงการนี้มีกฎของมันอยู่ เขาทำงานในวงการนี้ ก็ต้องเคารพกฎเกณฑ์ของมัน เขาไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลของผู้ว่าจ้างได้”

พี่ก๊อดกลัวว่าจะถูกยสพัฒน์และตำรวจจับตัวเขาได้ จึงหลบหนีไปที่ต่างประเทศ ในระหว่างที่เขายังอยู่ในสถานการณ์ที่ยังปลอดภัยอยู่ เขาต้องรักษากฎเกนฑ์ของวงการนี้ไว้ ปกป้องข้อมูลของผู้ว่าจ้าง

แต่ถ้ามีวันหนึ่ง เขาถูกจับตัวและต้องรับโทษตามกฎหมาย ถึงพูดมันออกมา อันนั้นจะมาโทษเขาก็ไม่ได้

แน่นอน เถ้าเขาถูกจับตัว ก็ไม่มีทางรอด และไม่ต้องกลัวว่าจะถูกคนในวงการเดียวกันมาแก้แค้น

“บอส ระหว่างตรวจสอบ คนของเรานอกจากจะพบคนของคุณปู่เร็นแล้ว ยังมีคนอีกพวกหนึ่งที่ตอนนี้ยังไม่รู้แน่ชัดว่าเป็นเพื่อนหรือศัตรู คนพวกนั้นร้ายกาจมาก คนของเราได้ทดสอบฝีมือกับพวกเขาแล้ว สูญเสียสาหัส”

อินทัชพูดจบ ถอนหายใจออกมาแล้วพูดขึ้นว่า： “บอส อิทธิพลของภรรยาคุณที่ไปข้องเกี่ยวด้วยช่างเยอะเหลือเกิน คุณต้องตรึกตรองให้ดี ว่าจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้ด้วยไหม”

ยศพัฒน์สีหน้าดิ่งลง พูดเสียงต่ำออกมาว่า： “วิกาเป็นภรรยาของฉัน เรื่องของเธอก็คือเรื่องของฉัน ไม่ว่าชาติกำเนิดของเธอจะข้องเกี่ยวกับอิทธิพลมากแค่ไหน ถึงแม้ว่าทางเดินข้างหน้าจะมีภูเขามีดหรือทะแลไฟ แหวนรกลึกแค่ไหน ผมก็ไม่ยอมปล่อยมือ！”

“ทั้งชีวิตนี้ พวกเราไม่ทอดทิ้งกันเด็ดขาด ถ้าหากมีวันหนึ่ง เธอกล้าไปจากผม ถึงแม้ต้องไปตามหาถึงในนรก ผมก็จะไล่ตามเธอไปไม่ยอมปล่อย！”

ยังมีคนอีกพวกหนึ่งที่ยังแยกแยะไม่ได้ว่าเป็นศัตรูหรือเพื่อน？

ยศพัฒน์สงสัยว่าอาจเป็นพ่อตาของเขาที่ยังไม่เคยเห็นหน้าก็ได้

อินทัชมองบอสเงียบๆ สักพัก แล้วบ่นพึมพำขึ้นมาว่า： “ความรักคืออะไรเหรอ？ ทำไมพลังของความรักถึงยิ่งใหญ่ขนาดนี้！”

“คุณหนูของตระกูลกิจวณิชกุลค่อนข้างสนใจนาย นายอยากไปศึกษากับเธอไหมว่าความรักคืออะไร ไปสัมผัสพลังของความรักว่ามันยิ่งใหญ่แค่ไหน！”

อินทัชรีบร้องขอความเมตตาออกมาว่า： “บอส บอสปล่อยผมไปเถอะ คุณหนูของตระกูลกิจวณิชกุลไม่ใช่คนที่ผมจะไปเล่นด้วยได้ ผมก็แค่พนักงานคนหนึ่งเท่านั้น！”

ความจริงคือเขาไม่ชอบคุณหนูของตระกูลกิจวณิชกุล

“ฉันก็เป็นแค่พนักงาน！”

อินทัชหัวเราะเบาๆ ออกมา： “ใช่ๆๆ คุณเป็นพนักงานของตัวเอง！”

“ฉันทำงานให้บริษัทเมเปิล กรุ๊ป”

อินทัชพูดไม่ออก

“นายคิดดูฉันก็แค่พนักงานคนหนึ่ง ยังคิดที่จะครอบครองคุณหนูใหญ่ของตระกูลสาระทาแห่งเมืองซูเพร่าเลย นายมั่นใจตัวเองหน่อย ไปจีบคุณหนูของตระกูลกิจวณิชกุลมาให้ได้ จะได้เป็นลูกเขยของตระกูลกิจวณิชกุล”

อินทัชอดไม่ได้ที่ใจหัวเราะออกมา： “บอส พนักงานอย่างผมกับพนักงานอย่างคุณระดับมันแตกต่างกัน เป็นเพราะว่าแม่ผมโทรมาหาคุณใช่ไหม？”