รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 221

ชั้นหนึ่ง ถูกพนักงานต้อนรับสองคนขวางไว้ ทำให้เปรมาที่ขึ้นชั้นบนไม่ได้ สีหน้าดำดิ่ง ชี้ไปที่พนักงานต้อนรับสองคนแล้วด่าออกมาว่า： “พวกเธอไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร？ฉันกับประธานของพวกเธอโตมาด้วยกัน พวกเราเป็นคู่รักกันตั้งแต่เด็ก พวกเธอกล้าขวางฉันเหรอ เชื่อไหมเดี๋ยวฉันให้ยศพัฒน์ไล่พวกเธอออก ให้พวกเธอกลับไปอยู่บ้าน”

พนักงานต้อนรับที่ถูกเปรมาด่าสีหน้าไม่เปลี่ยนเลย หนึ่งในพนักงานต้อนรับยังคงพูดอย่างมีมารยาทว่า： “คุณเปรมา ขอโทษด้วย ไม่ได้นัดหมายก่อนล่วงหน้า เจอคุณยศพัฒน์ไม่ได้ เชิญคุณเปรมากลับไปเถอะค่ะ”

“ฉันจะเจอยศพัฒน์ต้องนัดล่วงหน้าก่อนด้วยเหรอ？ฉันกับยศพัฒน์……”

“คุณกับยศพัฒน์ทำไมเหรอ？”

ทันใดนั้นเสียงของเทวิกาดังขึ้นมาทันที เธอตอบคำถามของเปรมาออกมา

เปรมาหันหน้าไปทันที

“ภรรยาประธาน”

พนักงานต้อนรับสองคนนั้นให้การเคารพเทวิกาเป็นอย่างดี ทำให้เปรมาโกรธเคืองมาก

สายตาที่เปรมามองเทวิกาเหมือนสายตาที่มองศัตรู

“เทวิกา เธอมาที่นี่ทำไม？”

ท่าทางยโสไร้มารยาทของเปรมาเมื่อกี้ถูกเทวิกามองเห็นหมดแล้ว เมื่ออยู่ต่อหน้าเทวิกา เธอขี้เกียจเสแสร้ง

พูดไปแล้ว เสแสร้งงมีประโยชน์อะไร？

เธอกับเทวิกาเป็นคู่แข่งกัน คนทั้งเมืองแอคเซสซ์ รู้กันหมดแล้ว

เมื่อคู่แข่งเผชิญหน้ากันก็ต้องไม่ชอบหน้ากันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว

เทวิกายิ้ม แล้วตอบออกมาอย่างสมเหตุสมผลว่า： “ฉันมาบริษัทของบ้านฉัน มาหาสามีฉัน”

บริษัทของบ้านฉัน สามี คำพูดพวกนี้ทิ่มแทงเส้นประสาทของเปรมาอีกครั้ง

เธอพูดประชดเทวิกาออกมา： “ไม่รูจักละอายใจ บริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปเป็นบริษัทของตระกูลอริยชัยกุล เธอนามสกุลวาชัยยุง ไม่ได้นามสกุลอริยชัยกุล ยังกล้าพูดว่าเป็นบริษัทของบ้านเธอเหรอ เทวิกา เธอไม่อายเหรอ？” ”

“บริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปเป็นของตระกูลอริยชัยกุล หัวหน้าครอบครัวของตระกูลอริยชัยกุลคือสามีฉัน ในเมื่อฉันแต่งงานเข้าตระกูลอริยชัยกุลแล้ว ก็แสดงว่าบริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปเป็นของบ้านฉัน ขอถามหน่อย คุณเปรมา ตรรกะของฉันมีปัญหาตรงไหน？”

เทวิกายกมือขึ้นลูบหน้าตัวเอง แล้วพูดน้ำเสียงจริงจังออกมาว่า： “หน้าฉันอยู่นี่ไง ขาวและสะอาดอีกด้วย ที่สำคัญเป็นใบหน้าที่สวยงาม ไม่ว่ายังไงยศพัฒน์ชอบมันมากก็แล้วกัน ไม่ว่าจะมองหรือจับ ยศพัฒน์ชอบมากจนไม่ยอมเอามือลงเลย”

เปรมารู้สึกไม่สบายใจ： “เธอ เธอแต่งเรื่องเองมั้ง ได้ยินมาว่าเธอเขียนนิยายบนอินเทอร์เน็ต เลยแต่งเรื่องเก่งที่สุด”

“ใช่สิ ฉันแต่งนิทานเก่งที่สุดเลย ฉันชอบแต่งให้คู่แข่งของฉันกลายเป็นนางร้ายตัวประกอบในนิยายของฉันมากที่สุด สุดท้ายถูกญาติพี่น้องทอดทิ้ง ไม่เหลืออะไรเลย ปั้นปลายชีวิตต้องเข้าไปอยู่ในคุก”

เปรมา： “……”

หลังจากที่เธอกลับไปแล้วต้องไปหาดูว่าเทวิกาเขียนไว้ในเว็บไซต์ไหน ต้องไปดูว่าเทวิกาได้เขียนเธอเข้าไปในนิยายโดยเป็นนางร้ายตัวประกอบหรือเปล่า

ผ่านไปนานมาก เปรมาหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหายศพัฒน์ ต่อหน้าเทวิกา

“คุณโทรหายศพัฒน์สินะ？คุณเปรมา ฉันว่าคุณอย่าเสียเวลาอีกเลย ฉันเคยดูแล้ว มือถือของสามีฉันไม่ได้เซฟเบอร์โทรของคุณไว้ เบอร์โทรของคุณตอนนี้คิดว่าน่าจะถูกบล็อกเบอร์ไปแล้ว”

“คุณเปลี่ยนอีกเบอร์ลองโทรดูดีว่า ไม่แน่อาจโทรติดก็ได้”

สีหน้าของเปรมาดำดิ่งทันที

เธอโทรไม่ติดจริงๆ

ยศพัฒน์น่าจะบล็อกเบอร์นี้ของเธอไปแล้ว

ในฐานะที่เป็นหัวหน้าครอบครัวของตระกูลอริยชัยกุล และประธานบริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป เขาไม่สามารถเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ได้บ่อยๆ แต่เปรมาชอบโทรมาตอแยเขา เขาจึงต้องบล็อกเบอร์ของเปรมา

ส่วนเปรมาก็รู้สึกเป็นกังวลเรื่องนี้อยู่ เมื่อถูกบล็อกไปเบอร์หนึ่ง ก็เปลี่ยนใหม่อีกเบอร์หนึ่ง

แต่ว่าถึงแม้เธอจะเปลี่ยนเบอร์โทรใหม่โทรไป ยศพัฒน์ก็สามารถคาดเดาได้ว่าคนที่โทรมาคือเธอ