รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 229

พลอยยังไม่รู้จักคุณนิดาดีพอ ถึงแม้คุณพ่อจะบอกว่าเธอเชื่อใจได้ แต่เธอก็ไม่กล้ามอบหมายเรื่องทั้งหมดให้อีกฝ่ายทำแทน เธอต้องลงมือเอง และให้เปรมารู้ว่าคนที่ช่วยเหลือเธอจริงๆ ช่วยเธอแก้ไขวิกฤตินี้คือพลอย ไม่ใช่นิดา

“คุณรวินท์ พวกเราเข้าไปตอนนี้ใช่ไหม？”

คุณนิดาถามพลอยออกมา

พลอยปกปิดชื่อจริงของตัวเอง เปลี่ยนชื่อเป็นรวินท์

คุณนิดารู้ว่าเธอมาจากเมืองข้างๆชื่อรวินท์ ส่วนเรื่องอื่นไม่รู้อะไรเลย

แม้แต่แหล่งที่มาพลอยก็ได้เปลี่ยนเป็นที่อื่น

“ไม่เข้าไปแล้ว วันนี้แค่มาดูสภาพแวดล้อมเท่านั้น สภาพแวดล้อมด้านนอกของบริษัทถือว่าใช้ได้เลย”

เปรมาเป็นคนทะเยอทะยาน กล้าที่จะลงทุน ถึงแม้จะเป็นบริษัทที่เพิ่งเปิดได้ไม่นาน สภาพแวดล้อมก็ถือว่าค่อนข้างดีเลยทีเดียว

เมื่อมาถึงหน้าประตูทางเข้าของบริษัทก็มีสวนดอกไม้เล็กๆ ได้ปลูกต้นไม้และดอกไม้ไว้ไม่น้อยเลยทางเดินปูด้วยหินก้อนเล็กๆ ตัดกันตรงกลางสวนมีน้ำพุดนตรีทรงกลม และในบ่อก็ได้เลี้ยงปลาและมีภูเขาปลอมประดับไว้อีกด้วย

เมื่อเดินผ่านสวนดอกไม้เล็กๆ เข้าไปแล้วถึงจะเป็นสำนักงาน สำนักงานไม่สูง มีทั้งหมดห้าชั้นด้วยกัน

เมื่อเดินออกมาจากอาคารสำนักงาน ไปทางซ้าย แล้วเดินไปข้างหลังอีกหน่อย ก็จะพบกับโรงผลิต และคลังสินค้าต่างๆ

มีซุ้มสำหรับพนักงานรักษาความปลอดภัยอยู่ตรงกลางกั้นระหว่างโรงผลิตและอาคารสำนักงาน ส่วนด้านขวามือของซุ้มพนักงานรักษาความปลอดภัยก็จะเป็นหอพักพนักงานและโรงอาหาร ภายในโรงอาหารยังมีห้องสมุดอีกหนึ่งโรงเชื่อมติดกันอยู่ เพื่อให้พนักงานอ่านหนังสือและหนังสือพิมพ์ในเวลาว่าง

ด้านข้างของตึกหอพักพนักงานยังมีสนามบาสขนาดใหญ่สร้างไว้อีกด้วย เวลาว่างสามารถเล่นบาสได้ เพื่อเติมเต็มรสชาติของชีวิต

ไม่พูดไม่ได้เลย ว่าเปรมาลงทุนไปไม่น้อยเลยจริงๆ เพื่อก่อสร้างแผนการธุรกิจที่เป็นของตัวเอง

ไม่น่าแปลกใจเลยหลังจากที่ถูกยศพัฒน์กดดัน เปรมาจึงทรงตัวไม่ไหว ถึงแม้จะรู้ว่ายศพัฒน์เกลียดเธอ ไม่อยากเจอหน้าเธอ ก็ยังต้องหน้าด้านไปหายศพัฒน์ เพื่อขอร้องเขา

น่าเสียดาย ที่เจอเทวิกาในบริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป และถูกเทวิกายั่วโมโหโกรธจนต้องรีบกลับไป

“ไม่เข้าไปเหรอ？”

“อืม ไม่รีบ”

เปรมายังไม่ได้ไปหานฤเบศวร์เลย

รอให้เปรมาเจอกับอุปสรรคในบริษัทRA กรุ๊ปก่อน เมื่อกำเนิดมาไม่มีทางเลือกเลย เธอค่อยปรากฏตัว แบบนั้นถึงจะทำให้เปรมายิ่งซาบซึ้งในบุญคุณของเธอ

พลอยมาอย่างกะทันหัน และไปอย่างรวดเร็ว

เปรมาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอเคยมา

เวลานี้ เปรมาอยู่ในออฟฟิศของผู้จัดการ กำลังระบายความโกรธใส่ผู้บริหารระดับสูงสามสี่คนในนี้ ด่าพวกเขาไม่ได้เรื่อง หาออเดอร์เข้ามาไม่ได้ และเซ็นสัญญาออเดอร์ไม่ได้เลย

“ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป บริษัทของฉันยังไม่ทันได้กำไรก็คงต้องล้มละลายไปก่อน”

เปรมาตบโต๊ะ ใบหน้าที่แต่งหน้าเข้มนั้นมีความกระวนกระวาย และความโกรธอยู่

เธอตีกับกชนิภา ถึงแม้จะใช้น้ำแข็งประคบเป็นเวลานานแล้ว ถ้าไม่แต่งหน้าเข้ม คนอื่นก็จะดูออกได้

“คุณเปรมา ความสัมพันธ์ของคุณกับคุณนฤเบศวร์ดีขนาดนั้น ทำไมถึงไม่ไปขอความช่วยเหลือจากคุณนฤเบศวร์ ถึงตอนนี้แล้ว คนที่สามารถช่วยเหลือเราได้ก็มีแต่คุณนฤเบศวร์ ในเมืองแอคเซสซ์ คนที่กล้าหาเรื่องคุณยศพัฒน์ก็มีแต่คุณนฤเบศวร์คนเดียว”

เมืองAมีบริษัทใหญ่หลายบริษัท นอกจากบริษัทRA กรุ๊ปแล้ว บริษัทใหญ่อื่นๆ ไม่มีบริษัทไหนอยากเป็นศัตรูกับบริษัทบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ป

เปรมาพูดไม่ออก

เธอกำลังรอ รอให้นฤเบศวร์มาหาเธอ

แต่ว่า……

นฤเบศวร์ไม่รู้เป็นอะไร ธุรกิจของเธอกำลังเจอวิกฤติ เป็นไปไม่ได้ที่นฤเบศวร์จะไม่รู้เรื่องเลย？แต่

เขาไม่โทรศัพท์หาเธอเลย และไม่เอ่ยปากช่วยเธอเลย！

หรือว่า เป็นอย่างที่คุณแม่พูดไว้จริงๆ เธอหลอกใช้นฤเบศวร์แบบนั้น สักวันนฤเบศวร์จะโดนถูกเธอหลอกใช้จนช้ำใจ และเดินจากเธอไปเอง？

ไม่ เป็นไปไม่ได้！

นฤเบศวร์รักเธอมาสิบกว่าปี จะทอดทิ้งเธอได้ยังไง？